Εσπασαν τα μούτρα τους!
Σε έναν μήνα και μερικές μέρες η κυβέρνηση των αρίστων κλείνει δύο χρόνια. Το θέμα που βρισκόταν πολύ ψηλά στην ατζέντα της ήταν «ο νόμος και η τάξη». Υποσχέθηκε ότι θα πατάξει τη βαριά εγκληματικότητα, τις μαφίες και όλα τα φαινόμενα ανυπακοής.
Ξεκίνησε εκκαθαρίζοντας τις καταλήψεις, παρουσία βεβαίως βεβαίως καμερών για να προσφέρουν στους ιθαγενείς θέαμα, δημιουργώντας νέα αστυνομικά σώματα, προσλαμβάνοντας ενστόλους, χτυπώντας διαδηλώσεις αντιφρονούντων, καταργώντας δικαιώματα κρατουμένων (Κουφοντίνας) και ανακοινώνοντας τη συγκρότηση πανεπιστημιακής αστυνομίας αφού είχε φροντίσει να παρουσιάσει τα ΑΕΙ ως χώρους ανομίας.
Τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης την αποθέωναν. Δεξιοί δημοσιολόγοι έμπλεοι… ανιδιοτελούς ενθουσιασμού φώναζαν «επιτέλους υπάρχει κράτος και λειτουργεί». Η δημοφιλία του υπουργού Προστασίας του Πολίτη εκτοξεύθηκε. Ο δημόσιος διάλογος κατακλύστηκε από απόψεις που ενοχοποιούσαν τους προηγούμενους για την κατάσταση που κληροδότησαν στους φυσικούς ιδιοκτήτες της χώρας.
Η έξαρση της εγκληματικότητας αποδόθηκε στον νόμο Παρασκευόπουλου που υποτίθεται πως στο όνομα της αποσυμφόρησης των φυλακών άφηνε ελεύθερους επικίνδυνους κακοποιούς, στη χαλαρή στάση που είχε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην παραβατικότητα λόγω της αιμομικτικής σχέσης στελεχών του με βίαιες ομάδες και εσχάτως στοχοποιήθηκαν οι αλλαγές στους Ποινικούς Κώδικες γιατί αντιμετωπίζουν με μεγάλη επιείκεια το έγκλημα, αλλά και η Δικαιοσύνη γιατί με τη στάση της υπονομεύει τη δουλειά των διωκτικών αρχών: «Εμείς τους πιάνουμε και οι δικαστές τους αθωώνουν» ισχυρίζονταν ορισμένοι συνδικαλιστές των αστυνομικών και έφτασαν στο σημείο να προτείνουν να χαρακτηριστεί ιδιώνυμο αδίκημα η συμμετοχή στον «Ρουβίκωνα»!
Ομως, η αλαζονεία έσπασε τα μούτρα της όταν ήρθε σε επαφή με τη δύστροπη πραγματικότητα. Αυτό γίνεται κάθε φορά που για τη διαχείρισή της επιστρατεύεται η επικοινωνία. Το οργανωμένο έγκλημα είναι εδώ και οι συμμορίες λύνουν τους λογαριασμούς τους με μαφιόζικα χτυπήματα. Ούτε τάξη ούτε ασφάλεια. «Είμαστε σε πόλεμο» δηλώνει ο κ. Χρυσοχοΐδης και ζητάει συστράτευση. Ωστόσο, τα μέσα ενημέρωσης που δεν τσιγκουνεύονταν τους επαίνους έχουν αρχίσει να δυσφορούν. Τα περιστατικά είναι πολλά και δεν γίνεται να εξαφανιστούν. Κυβερνητικοί παράγοντες δεν κρύβουν την ενόχλησή τους για τις εξελίξεις και εκφράζουν τον προβληματισμό τους για την επάρκεια της πολιτικής ηγεσίας του αρμόδιου υπουργείου.
Οπότε χρειάζεται ένα νέο αφήγημα που θα καθησυχάσει τους πολίτες και θα τους πείσει ότι η… λαοπρόβλητη κυβέρνηση δεν έχει χάσει τον έλεγχο και είναι έτοιμη να εξαπολύσει αντεπίθεση. Τι πρέπει να γίνει; Μα φυσικά να αυστηροποιηθούν οι νόμοι και όταν λέμε ισόβια να είναι πραγματικά ισόβια. Το υποστηρίζουν υπουργοί, το διαλαλούν δημοσιολόγοι, κάποιοι ζητούν επαναφορά της θανατικής ποινής και χαλάρωση των ρυθμίσεων για την οπλοκατοχή. Ετσι πιστεύουν θα αντιμετωπιστεί η βαριά εγκληματικότητα. Αδιαφορούν για τις αιτίες, δεν τους αποστομώνει η σύγκριση με χώρες όπου η εγκληματικότητα δεν έχει καμφθεί παρά τη θανατική ποινή και τους αυστηρούς νόμους.
Απάντηση σε τέτοιου τύπου επιχειρήματα έδωσε ο πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, Χριστόφορος Σεβαστίδης, μιλώντας στο διαδικτυακό συνέδριο της Ενωσης με θέμα «Ζητήματα από την πρακτική εφαρμογή του νέου Ποινικού Κώδικα»: «Στην Ελλάδα καλός πολιτικός θεωρείται αυτός που ζητά την επαναφορά της θανατικής ποινής, τον πραγματικό ισόβιο εγκλεισμό των κρατουμένων, και έντιμος δικαστής είναι αυτός που θα επιβάλει τέτοιες ποινές…
Μετά το πρόσφατο φρικτό έγκλημα στα Γλυκά Νερά βρήκαν και πάλι την ευκαιρία ορισμένοι να πλειοδοτήσουν σε αυστηρότητα, αν και καλά γνωρίζουν ότι η αυστηροποίηση της ποινικής νομοθεσίας δεν συνδέεται επιστημονικά με τη μείωση της εγκληματικότητας ούτε αυτή εξαλείφεται αν δεν ξεριζωθούν τα κοινωνικά και οικονομικά αίτια που την γεννούν».
Γράφει ο Τάσος Παππάς
