Έμεινε μόνος – Πυρ ομαδόν κατά Μητσοτάκη για τις υποκλοπές και το «φίμωτρο Ντογιάκου»

Το σκάνδαλο των υποκλοπών της ΕΥΠ αλλά επίσης και η συνέχειά του, δηλαδή η επιχείρηση συγκάλυψης των ευθυνών με κορυφαία στιγμή τη γνωμοδότηση – έκτρωμα του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, δημιουργούν τις συνθήκες στρατηγικής ήττας της κυβέρνησης.

Για πρώτη φορά στα 3,5 χρόνια διακυβέρνησης εμφανίζεται ένα τόσο μεγάλο και διαρκώς διευρυνόμενο ρήγμα του Κ. Μητσοτάκη με το δημοκρατικό Κέντρο. Μια ευάριθμη και πολύ κρίσιμη κατηγορία του εκλογικού σώματος που τα προηγούμενα χρόνια κινήθηκε παράλληλα με την κυβέρνηση της ΝΔ και έδωσε την πλειοψηφία του 39% στον Κυριάκο Μητσοτάκη στις εκλογές του 2919.

Εμβληματικές «σημαίες» του δημοκρατικού Κέντρου με πιο χαρακτηριστική μορφή τον Ευ. Βενιζέλο, αλλά και πλειάδα νομικών και συνταγματολόγων εμφανίζονται σε δημόσιες παρεμβάσεις τους απόλυτα αντίθετοι τόσο με το πνεύμα της γνωμοδότησης Ντογιάκου, όσο και με την ενοχική στάση του Μεγάρου Μαξίμου στο μείζον σκάνδαλο των παράνομων παρακολουθήσεων από την ΕΥΠ.

Ειδικά η παρέμβαση Βενιζέλου «τάραξε τα νερά» στο Μαξίμου, καθώς έρχεται στη σειρά και άλλων ηχηρών τοποθετήσεων του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ με τις οποίες φαίνεται να κόβει τους δεσμούς του με τη νεοδημοκρατική διακυβέρνηση.

Για πρώτη φορά, επίσης, επώνυμοι και «ανώνυμοι» πολίτες του δημοκρατικού Κέντρου βλέπουν ότι μία κυβέρνηση η οποία υποσχέθηκε πίστη στο Κράτος Δικαίου και ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις βυθίζεται καθημερινά σε μια δίνη παρακρατικών λειτουργιών και αυταρχικής νομιμοποίησής τους, χωρίς να διστάζει ακόμη και να θέτει σε «καθεστώς πολιορκίας» Ανεξάρτητες Αρχές, όπως είναι η ΑΔΑΕ, προκείμενου να κρύψει τις «αμαρτίες» της.

Αν το ρήγμα Μητσοτάκη – δημοκρατικού Κέντρου διατηρηθεί – ακόμη περισσότερο διευρυνθεί – είναι βέβαιο ότι οι πολιτικές – εκλογικές συνέπειες θα είναι τεράστιες και θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα των προσεχών εκλογών.

Τσίπρας για γνωμοδότηση Ντογιάκου: Απειλείται ο πυρήνας του Κράτους Δικαίου

Στις παρεμβάσεις των καθηγητών παραπέμπει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, μετά τη θύελλα αντιδράσεων από τον νομικό κόσμο για τη γνωμοδότηση Ντογιάκου για την ΑΔΑΕ. «Απειλείται ο πυρήνας του Κράτους Δικαίου και των δημοκρατικών ελευθεριών», επισημαίνει.

Αναλυτικά, όπως επισημαίνει ο Αλέξης Τσίπρας με ανάρτηση στο Twitter:

«Όσοι δεν καταλαβαίνουν ότι στις μέρες μας απειλείται ο πυρήνας του Κράτους Δικαίου και των δημοκρατικών ελευθεριών, ας διαβάσουν με προσοχή τις σημερινές παρεμβάσεις των καθηγητών Βενιζέλου, Παυλόπουλου, Σωτηρέλη, Καϊδατζή, Κοντιάδη».

Όσοι δεν καταλαβαίνουν ότι στις μέρες μας απειλείται ο πυρήνας του Κράτους Δικαίου και των δημοκρατικών ελευθεριών, ας διαβάσουν με προσοχή τις σημερινές παρεμβάσεις των καθηγητών Βενιζέλου, Παυλόπουλου, Σωτηρέλη, Καϊδατζή, Κοντιάδη.

— Αλέξης Τσίπρας – Alexis Tsipras (@atsipras) January 11, 2023

Ανδρουλάκης: Ο πρωθυπουργός κακοποιεί βάναυσα τους θεσμούς στον βωμό της συγκάλυψης

Πυρά κατά της κυβέρνησης και προσωπικά κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη εξαπέλυσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, μετά τη χθεσινή δημοσιοποίηση του πορίσματος του Ισίδωρου Ντογιάκου για τις υποκλοπές.

«Ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση κακοποιούν βάναυσα τους θεσμούς στον βωμό της συγκάλυψης. Δεν επιτρέπουν σε έναν έντιμο δικαστή, τον κ. Ράμμο, που ηγείται μιας ανεξάρτητης Αρχής, που δημιουργήθηκε για να υπάρχουν θεσμικά αντίβαρα στη δημοκρατία μας, να κάνει τη δουλειά του και να συνεχίσει την έρευνα», τόνισε σε δήλωσή του ο επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ, εξηγώντας στη συνέχεια:

«Αυτό συμβαίνει γιατί ο Πρωθυπουργός θέλει να πάει στις επερχόμενες εκλογές, έχοντας τον ελληνικό λαό σε απόλυτο σκοτάδι όσον αφορά τα πραγματικά ευρήματα αυτής της νοσηρής υπόθεσης».

«Είπα από την αρχή ότι αυτή η ιστορία με τις υποκλοπές δεν είναι ένα προσωπικό ζήτημα. Είναι ζήτημα δημοκρατίας, είναι ζήτημα που αφορά τους θεσμούς, το κράτος δικαίου, τη διάκριση των εξουσιών. Και πάνω απ΄ όλα αφορά τον αγώνα πολλών γενεών Ελλήνων για να έρθει η δημοκρατία στην πατρίδα μας», πρόσθεσε ο κ. Ανδρουλάκης και κατέληξε:

«Δεν θα επιτρέψουμε ως Δημοκρατική Παράταξη να συνεχιστεί αυτή η διολίσθηση, που επιβάλλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη χώρα, εκθέτοντας την διεθνώς».

Τζαβάρας: Ο κ. Ντογιάκος δεν έχει καμία αρμοδιότητα να γνωμοδοτεί για την ΑΔΑΕ

Εκτός κυβερνητικής – ή κομματικής αν θέλετε – «γραμμής» βγήκε για άλλη μία φορά ο Κώστας Τζαβάρας με φόντο το ζήτημα των υποκλοπών.

Ο βουλευτής Ηλείας της Νέας Δημοκρατίας, σχολιάζοντας το πόρισμα Ντογιάκου, είπε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν έχει καμία αρμοδιότητα να γνωμοδοτεί για την ΑΔΑΕ.

«Για μένα, τόσο στον πολιτισμό όσο και στη δημοκρατία, δεν πρέπει να διχάζεται η πολιτική ανάμεσα στη συμπολίτευση και την αντιπολίτευση. Εκεί πρέπει να είμαστε ενωμένοι όλοι. Και εδώ στο θέμα που μου θίγετε, η γνώμη μου είναι ξεκάθαρη. Θεωρώ ότι ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν έχει καμία αρμοδιότητα να γνωμοδοτεί για τέτοιου είδους ζητήματα που με βάση το Σύνταγμα ανάγονται αποκλειστικά στη δικαιοδοσία του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μόνο εκεί ελέγχονται οι αποφάσεις των ανεξαρτήτων αρχών» είπε χαρακτηριστικά ο Κώστας Τζαβάρας στην εκπομπή «Casus belli» του τηλεοπτικού σταθμού Attica TV με τους Νίκο Παναγιωτόπουλο και Βασίλη Σκουρή.

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας συνέχισε τονίζοντας ότι η συγκεκριμένη γνωμοδότηση «όπως σωστά ειπώθηκε και από καθηγητές, δεν έχει δικαιοδοτικό χαρακτήρα και γι’ αυτό δεν δεσμεύει». Όπως εξήγησε, με βάση το άρθρο 29 του Κώδικα περί Οργανισμού Δικαστηρίων ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν μπορεί να απαντάει σε ιδιωτικά αιτήματα αλλά μόνο στα αιτήματα συγκεκριμένων δημοσίων αρχών. Επίσης στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αυτή η γνωμοδότηση έγινε αυτεπαγγέλτως «αφού όλοι γνωρίζουμε ότι υπήρξε ένα αίτημα από μία δικηγόρο της WIND. Η οποία WIND, στη συνέχεια όμως απ’ ό,τι μάθαμε αναγκάστηκε από τη μητρική εταιρεία να συνεργαστεί με τον κ. Ράμμο».

Ο Κ. Τζαβάρας μάλιστα εξήρε τη συμβολή του επικεφαλής της ΑΔΑΕ, Χρήστου Ράμμου, στη διερεύνηση του σκανδάλου των υποκλοπών, επισημαίνοντας ότι τον συνάντησε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας «και πραγματικά εκεί κατάλαβα ότι πρόκειται για έναν άξιο δικαστή και θα πρέπει όλοι να τον βοηθήσουμε. Και θεωρώ ότι αυτό θα πρέπει να είναι κοινή προσπάθεια όλων μας».

«Δεν μπορεί να φθείρονται οι δημοκρατικοί θεσμοί με γνωμοδοτήσεις του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Θεωρώ ότι ήταν μία άστοχη, μια άτυχη περίπτωση αυτή» υπογράμμισε ο Κ. Τζαβάρας, αναφερόμενος και σε έναν λόγο παραπάνω όπως είπε. «Με βάση τον Ποινικό Κώδικα, δεν αποτελεί άδικη πράξη, εγκληματική, όποια γίνεται για την ενάσκηση δικαιώματος που προβλέπει ο νόμος ή προς εκπλήρωση νόμιμης υποχρέωσης. Αυτό που έκανε λοιπόν ο κ. Ράμμος, να πάει να ελέγξει αν οι συγκεκριμένες καταγγελίες που του έγιναν ευσταθούν, προβλέπεται από την περίπτωση ε του άρθρου 6 του νόμου 3115/2003, που είναι ο νόμος για τις αρμοδιότητες της συγκεκριμένης ανεξάρτητης αρχής. Ποιον απειλεί λοιπόν; Αυτόν που ενήργησε στα πλαίσια νόμιμης εξουσίας που έχει;» υπογράμμισε ο βουλευτής της ΝΔ.

Τα όσα είπε προκάλεσαν το σχόλιο της Σίας Αναγνωστοπούλου, του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία του είπε: «Κινδυνεύετε αύριο ο κ. Οικονόμου να πει ότι είσαστε τοξικός».

«Τον κ. Οικονόμου τον εκτιμάω. Σέβομαι την προσπάθεια που κάνει ως κυβερνητικός εκπρόσωπος. Εγώ ξέρετε ότι υποστηρίζω την κυβέρνηση, είμαι μέλος της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, αυτό δεν πρόκειται να σταματήσω να το υπερασπίζομαι. Αλλά ταυτόχρονα όμως για μένα αυτό που προέχει, ειδικά για την Ελλάδα, είναι η υπεράσπιση σε εθνικό μέτωπο και του πολιτισμού μας και της δημοκρατίας μας» κατέληξε ο Κώστας Τζαβάρας.

Όλγα Κεφαλογιάννη: Η Δικαιοσύνη πρέπει να διευκολύνει το έργο της ΑΔΑΕ

Σαφή θέση υπέρ της διευκόλυνσης του έργου της ΑΔΑΕ πήρε η Όλγα Κεφαλογιάννη μετά τη γνωμοδότηση – «μπλόκο» από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρο Ντογιάκο.

Η Όλγα Κεφαλονιάννη ρωτήθηκε για την γνωμοδότηση του κ. Ντογιάκου, που προκάλεσε σάλο. Σύμφωνα με την επίμαχη γνωμοδότηση, η ΑΔΑΕ δεν έχει αρμοδιότητα από την ισχύουσα νομοθεσία να διαχειρίζεται αιτήματα πολιτών που ζητούν να πληροφορηθούν αν υπήρξε παρακολούθηση των τηλεφώνων τους για λόγους εθνικής ασφάλειας, ούτε μπορεί να απευθύνεται για το σκοπό αυτό σε τηλεφωνικούς παρόχους.

Η Όλγα Κεφαλογιάννη απέφυγε να σχολιάσει την γνωμοδότηση Ντογιάκου, που έχει να κάνει με την υπόθεση των υποκλοπών. Όπως είπε, οι αποφάσεις της δικαστικής εξουσίας δεν είναι αντικείμενο σχολιασμού. Ωστόσο, τόνισε ξεκάθαρα – αφήνοντας σαφείς αιχμές – ότι οι υποκλοπές «είναι μια υπόθεση που θα πρέπει να διαλευκανθεί. Όποιος έχει τη δυνατότητα να ελέγχει πρέπει να διευκολύνεται». Αυτό δήλωσε μιλώντας στην εκπομπή Casus Beli στο Attica TV το βράδυ της Τρίτης (10/1).

Σε ερώτηση του Βασίλη Σκουρή εάν η ΑΔΑΕ θα πρέπει να κάνει έλεγχο για τις υποκλοπές η Όλγα Κεφαλογιάννη απάντησε: «Πρέπει όλοι να διευκολύνουμε τη Δικαιοσύνη και τις Ανεξάρτητες Αρχές».

Βενιζέλος: Αποδομεί σημείο προς σημείο τη γνωμοδότηση Ντογιάκου για την ΑΔΑΕ

Ράπισμα από τον Ευάγγελο Βενιζέλο στη γνωμοδότηση του Ισίδωρου Ντογιάκου για την ΑΔΑΕ. Ο πρώην υπουργός και καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική σχολή του ΑΠΘ, αποδομεί την γνωμοδότηση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Υπενθυμίζετα ότι σύμφωνα με τη γνωμοδότηση Ντογιάκου, η ΑΔΑΕ δεν έχει, πλέον, αρμοδιότητα να διαχειρίζεται αιτήματα πολιτών για ενημέρωση σχετικά με παρακολούθησή τους για λόγους εθνικής ασφάλειας ή να απευθύνεται για αυτό τον λόγο σε παρόχους τηλεφωνίας.

Ο κ. Βενιζέλος στην παρέμαβασή του αναφέρεται στη σχέση εισαγγελικών και ανεξάρτητων αρχών. Ταυτόχρονα, προειδοποιεί «χτύπημα» στο κύρος της χώρας και ζητάει από τον κ. Ντογιάκο να επανεξετάσει την γνωμοδότησή του.

Αναλυτικά η παρέμβαση του Ευάγγελου Βενιζέλου:

«Τέσσερα βασικά ζητήματα θέτει η 1/2023 Γνωμοδότηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.

• Πρώτον, το ζήτημα του σεβασμού των ορίων της γνωμοδοτικής αρμοδιότητας του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου με κριτήριο τη σχετική νομοθετική ρύθμιση και τη σχετική πάγια πρακτική της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου.
• Δεύτερον, το ζήτημα της ερμηνείας του Συντάγματος με σεβασμό όχι μόνο προς τις επιστημονικές μεθόδους ερμηνείας αλλά και προς τους επιτακτικούς νομικούς κανόνες ερμηνείας που θέτει το ίδιο το Σύνταγμα.
• Τρίτον, το ζήτημα των σχέσεων δικαστικής εξουσίας και ανεξάρτητων αρχών.
• Τέταρτον, το ζήτημα του εύρους της συνταγματικής και διεθνούς προστασίας του απορρήτου των επικοινωνιών με βάση τη σχετική νομολογία κυρίως του ΕΔΔΑ και την τοποθέτηση, στο πεδίο αυτό, του πρόσφατου νόμου 5002/2022 «Διαδικασία άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών, κυβερνοασφάλεια και προστασία προσωπικών δεδομένων πολιτών» ( Α´ 228).

I. Η γνωμοδοτική αρμοδιότητα του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου διατύπωσε την 1/2023 Γνωμοδότησή του επικαλούμενος για τη θεμελίωση της γνωμοδοτικής του αρμοδιότητας το άρθρο 29 παρ. 2 ν. 4938/2022 « Κώδικας Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών», όπου προβλέπεται ότι «Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου γνωμοδοτεί και σε νομικά ζητήματα γενικότερου ενδιαφέροντος». Ομοίου περιεχομένου διάταξη περιείχε και ο προγενέστερος Κώδικας Οργανισμού Δικαστηρίων ( άρθρο 25 παρ. 2 ν. 1756/1988 ).

Πάγια όμως θέση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κατά την άσκηση αυτής της γνωμοδοτικής του αρμοδιότητας, όπως ο εισαγγελικός θεσμός εκφράζεται διαχρονικά με την υπογραφή μακράς αλυσίδας Εισαγγελέων και Αντεισαγγελέων του Αρείου Πάγου, είναι ότι ο Εισαγγελέας δεν γνωμοδοτεί «επί υποθέσεων, επί των οποίων επιλήφθηκαν ήδη ή πρόκειται να επιληφθούν οι αρμόδιες δικαστικές αρχές ή επί θεμάτων που απασχόλησαν ή πρόκειται να απασχολήσουν τα δικαστήρια ή τα δικαστικά συμβούλια, προς αποφυγή επηρεασμού της κρίσης τους, ενόψει και των προβλεπομένων ενδίκων μέσων και βοηθημάτων». [ Ενδεικτικά βλ. Γνωμοδοτήσεις Εισαγγελέα ΑΠ 7/2022 (Αρ. Χριστόπουλος), 5/2022 (Αν . Δημητριάδου), 3/2022( Δ. Παπαγεωργίου), 22/2021( Αν. Δημητριάδου), 20/2021( Λ. Σοφουλάκης ), 15/2021 (Δ. Παπαδημητρίου ), 12/2020( Λ. Σοφουλάκης ), 10/2018( Δ. Παπαδημητρίου ), 4/2014( Χ. Βουρλιώτης ) ]

Πάγια επίσης θέση του Εισαγγελέα του ΑΠ ως θεσμού είναι ότι δεν γνωμοδοτεί επί ερωτημάτων που θέτουν ιδιώτες ( όπως ο ΟΤΕ – Όμιλος εταιρειών ) και μάλιστα διάδικοι ή εν δυνάμει διάδικοι ή με οποιονδήποτε τρόπο εμπλεκόμενοι σε συναφή δικαστική διαδικασία στο πεδίο όλων των δικαιοδοτικών κλάδων ( βλ. ενδεικτικά Γνωμοδότηση Εισαγγελέα ΑΠ 3/2022 ( Δ. Παπαδημητρίου ) για εκκρεμή ποινική υπόθεση και 22/2021 (Αν . Δημητριάδου ) για υπόθεση δεκτική ακυρωτικού ελέγχου ενώπιον του ΣτΕ ). Ο Εισαγγελέας γνωμοδοτεί, όπως δείχνει η πάγια πρακτική, απαντώντας σε ερωτήματα κατώτερων εισαγγελέων, υπουργών, κρατικών αρχών και υπηρεσιών, της ΕΛΑΣ κ.ο.κ. Πάντως όχι εταιριών υπαγομένων στον έλεγχο Ανεξάρτητων Αρχών.

Στην προκειμένη περίπτωση η 1/2023 Γνωμοδότηση διατυπώνεται επί θέματος που συνιστά αντικείμενο εκκρεμών ποινικών προκαταρκτικών εξετάσεων και κυρίως εν δυνάμει αντικείμενο διοικητικής δίκης που ενδέχεται να ανοίξει εφόσον η ΑΔΑΕ έχει επιληφθεί του ελέγχου επί των παρόχων τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών μεταξύ των οποίων και ο αποδέκτης της γνωμοδότησης. Ένας ελεγχόμενος πάροχος όμως εφόσον προβάλλει νομικές αντιρρήσεις κατά της νομιμότητας των σχετικών (διοικητικών ως προς τη φύση τους) πράξεων της ΑΔΑΕ με τις οποίες παραγγέλλεται και διενεργείται έλεγχος σεβασμού του απορρήτου των επικοινωνιών, έχει τη δικονομική ευχέρεια να ασκήσει το δικαίωμα δικαστικής προστασίας ενώπιον των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων και εντέλει ενώπιον του ΣτΕ.

Άλλωστε ρητά προβλέπεται στο άρθρο 100 παρ. 1 περ. δ Συντ. ότι το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο είναι αποκλειστικά αρμόδιο για την «άρση των συγκρούσεων μεταξύ των δικαστηρίων και των διοικητικών αρχών ή μεταξύ του Συμβουλίου της Επικρατείας και των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων αφενός και των αστικών και ποινικών δικαστηρίων αφετέρου ή, τέλος, μεταξύ του Ελεγκτικού Συνεδρίου και των λοιπών δικαστηρίων». Ο Εισαγγελέας του ΑΠ δεν έχει γνωμοδοτική αρμοδιότητα επί θεμάτων που μπορούν να καταστούν αντικείμενο αυτής της δίκης ενώπιον του ΑΕΔ. Συνεπώς η 1/2023 Γνωμοδότηση του Εισαγγελέα του ΑΠ έχει χορηγηθεί καθ´υπέρβαση αρμοδιότητας και θέτει ουσιώδη ζητήματα σεβασμού της αρχής της διάκρισης των εξουσιών, της συνταγματικά κατοχυρωμένης αρμοδιότητας των Ανεξάρτητων Αρχών, της κατανομής της δικαιοδοσίας μεταξύ των δικαιοδοτικών κλάδων και της εσωτερικής ανεξαρτησίας των εισαγγελικών και δικαστικών λειτουργών που έχουν επιληφθεί ή θα επιληφθούν διοικητικών διαφορών ή ποινικών υποθέσεων σχετικών με την ιδιωτική εταιρεία που απευθύνθηκε στον Εισαγγελέα του ΑΠ και έτυχε της γνωμοδοτικής του προσοχής.

II. Η αντίληψη της 1/2023 Γνωμοδότησης του Εισαγγελέα του ΑΠ για την ερμηνεία του Συντάγματος

Αν αγνοηθεί για τις ανάγκες της επιστημονικής συζήτησης το μείζον ζήτημα των ορίων της γνωμοδοτικής αρμοδιότητας του Εισαγγελέα του ΑΠ και στρέψουμε την προσοχή μας στην ουσία της νομικής επιχειρηματολογίας της Γνωμοδότησης, η μήτρα του προβλήματος εντοπίζεται στην αντίληψη που απηχεί η Γνωμοδότηση ως προς τη θεσμική υπόσταση των προβλεπόμενων στο Σύνταγμα πέντε Ανεξάρτητων Αρχών και ιδίως της ΑΔΑΕ [ άρθρα 101 Α και 19 παρ. 2. Βλ. ενδεικτικά, Ευάγγελος Βενιζέλος, Το αναθεωρητικό κεκτημένο. Το συνταγματικό φαινόμενο στον 21 ο αιώνα και η εισφορά της αναθεώρησης του 2001, 2002, σελ 218 επ, με τις εκεί ειδικότερες αναφορές στις προπαρασκευαστικές εργασίες της Αναθεώρησης του 2001 και τις επισημάνσεις μου υπό την ιδιότητα του Γενικού Εισηγητή της πλειοψηφίας. Επίσης, αντί πολλών, Ευάγγελος Βενιζέλος, Μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου, Νέα έκδοση, 2021, σελ. 581 επ. και περαιτέρω βιβλιογραφικές ενδείξεις, σελ 590-591.]

Οι Ανεξάρτητες Αρχές δεν εξαρτώνται από τις διακυμάνσεις και τις συγκυριακές επιλογές του κοινού νομοθέτη. Αυτό είναι το νόημα και η κανονιστική εισφορά της συνταγματικής κατοχύρωσής τους. Το ίδιο ισχύει και για τις προβλεπόμενες στο Δίκαιο της ΕΕ αρχές, συνήθως ρυθμιστικές όπως η ΕΕΤΤ και η ΡΑΕ , τις οποίες ο εθνικός νομοθέτης δεν μπορεί να ευνουχίσει ή να απογυμνώσει από τις αρμοδιότητές τους. Κατά μείζονα λόγο, αρχές όπως η ΑΔΑΕ και η ΑΠΔΠΧ που είναι κατοχυρωμένες και κατά το Σύνταγμα και κατά το Δίκαιο της ΕΕ, έχουν την πολυεπίπεδη προστασία που τους προσφέρει το «επαυξημένο Σύνταγμα» ( βλ. Evangelos Venizelos, From the relativization of the Constitution to the «augmented Constitution», ERPL/REDP, vol. 32, no 3, autumn/automne 2020, p. 973-1017 ).

Η Γνωμοδότηση σωστά θεωρεί ( σελ .10- 12) ότι η παράγραφος 2 του άρθρου 19 Συντ. και η εκεί προβλεπόμενη Ανεξάρτητη Αρχή συνιστά θεσμική εγγύηση που περιβάλλει το απόρρητο των επικοινωνιών. Σφάλλει όμως όταν θεωρεί ότι ο κοινός νομοθέτης μπορεί να αφαιρέσει ουσιώδεις ελεγκτικές αρμοδιότητες από την Ανεξάρτητη Αρχή ή πολύ περισσότερο να της απαγορεύσει και μάλιστα με απειλή ποινικών κυρώσεων να ασκεί τη συνταγματική αρμοδιότητά της περιβάλλοντας ως αποτελεσματική θεσμική εγγύηση το «απολύτως» απαραβίαστο δικαίωμα στο απόρρητο των επικοινωνιών (άρθρο 25 παρ. 1 εδ. β Συν.)

Η αντίληψη ότι ο κοινός νομοθέτης μπορεί να διαπλάσει νομοθετικά μια αδύναμη και ατελέσφορη ΑΔΑΕ, εξαρτά την υπερέχουσα πρόβλεψη και ισχύ του Συντάγματος που ρυθμίζει με κανόνες αυξημένης τυπικής ισχύος τον μακρύ ιστορικό χρόνο και εγγυάται την αρχή του κράτους δικαίου, δηλαδή τη φιλελεύθερη όψη της δημοκρατίας, από την κυμαινόμενη βούληση του υποδεέστερης νομικής ισχύος κοινού νομοθέτη. Αυτό όμως είναι το ερμηνευτικό ατόπημα της «σύμφωνης με τον νόμο» ερμηνείας του Συντάγματος που αποπειράται να εξουδετερώσει το εθνικό τυπικό Σύνταγμα αλλά δεν μπορεί να εμφανιστεί ούτε ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων ούτε πολύ περισσότερο ενώπιον του ΔΕΕ και του ΕΔΔΑ. Τα δύο ευρωπαϊκά δικαστήρια ελέγχουν με κανόνα αναφοράς το Δίκαιο της ΕΕ και την ΕΣΔΑ αντίστοιχα, το εθνικό Σύνταγμα ως πράξη που μπορεί να παραβιάζει το ενωσιακό δίκαιο ή την ΕΣΔΑ, όπως ερμηνεύεται και εφαρμόζεται εντέλει από τα εθνικά δικαστήρια.

Η Γνωμοδότηση θεωρεί ότι το άρθρο 19 Συντ. έχει το κανονιστικό περιεχόμενο που του δίνει ο πρόσφατος ν. 5002/2022, όπως περιοριστικά αποπειράται να τον ερμηνεύσει η ίδια. Ευτυχώς για το συνταγματικό κράτος δικαίου και την ευρωπαϊκή έννομη τάξη και την ΕΣΔΑ, το άρθρο 19 Συντ. έχει το μέγιστο δυνατό προστατευτικό περιεχόμενο που του προσδίδει η σύμφωνη με την ΕΣΔΑ και το Δίκαιο της ΕΕ ερμηνεία του και ο ν. 5002/2022 διασώζεται από πλευράς συνταγματικότητας μόνο ερμηνευόμενος σύμφωνα με το Σύνταγμα (πιο αναλυτικά, Ευάγγελος Βενιζέλος, Δικαστικός έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων και ερμηνεία του Συντάγματος. Μαθήματα εμβάθυνσης στο Συνταγματικό Δίκαιο, 2022, ιδίως σελ. 39 επ. , 59 επ., 184 επ . και περαιτέρω βιβλιογραφική τεκμηρίωση σελ. 75 επ., 279 επ.).

III. Οι σχέσεις εισαγγελικών αρχών και ανεξάρτητων αρχών

Από την εισαγωγή του θεσμού των Ανεξάρτητων Αρχών στο Σύνταγμα με την Αναθεώρηση του 2001 έως σήμερα οι εισαγγελικές αρχές τις αντιμετώπισαν με δυσπιστία ή και ανοικτή εχθρότητα. Αυτό εκδηλώθηκε ιδίως στο πεδίο του απορρήτου των επικοινωνιών και της προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Η εισαγγελική αντίληψη μπορεί να συνοψιστεί στη θέση ότι το απόρρητο των επικοινωνιών και η προστασία των προσωπικών δεδομένων δεν παρεμποδίζουν τις ανακριτικές πράξεις. Άρα οι δικονομικές ευχέρειες του εισαγγελέα και του τακτικού ανακριτή δεν μπορεί να εξαρτώνται από την άδεια της ΑΔΑΕ ή της ΑΠΔΠΧ γιατί η ανεξάρτητη δικαιοσύνη και οι ισόβιοι δικαστικοί λειτουργοί παρέχουν μείζονες εγγυήσεις και δεν υπάγονται στον έλεγχο των Ανεξάρτητων Αρχών. Η Γνωμοδότηση Εισαγγελέα ΑΠ 14/2007 (Γ. Σανιδάς) είχε προκαλέσει την παραίτηση του προέδρου και των μελών της ΑΠΔΠΧ και η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής συνήλθε στις 28.11.2007 σε ειδική συνεδρίαση στην οποία ανέπτυξα ως μέλος της Επιτροπής της θέση μου υπό τον τίτλο: «Ποιος μας φυλάει από τους φύλακες;». Περιλαμβάνεται στα πρακτικά της συνεδρίασης της Επιτροπής. [Βλ. επίσης ενδεικτικά τις Γνωμοδοτήσεις Εισαγγελέα του ΑΠ 8/ 2008 ( Κυρ. Καρούτσος), 9/2009 ( Γ. Σανιδάς ) , 12/2009 ( Αθ. Κατσιρώδης ), 12/2009( Ι. Τέντες )]

Το υποκείμενο επιχείρημα ήταν ο σεβασμός της αρχής της διάκρισης των εξουσιών. Όμως η αρχή της διάκρισης των εξουσιών λειτουργεί και αντίστροφα, όπως σημειώθηκε προηγουμένως σε σχέση με το άρθρο 100 παρ.1 περ. δ Συντ. Οι Ανεξάρτητες Αρχές δεν περιορίζουν τις αρμοδιότητες της δικαιοσύνης, αλλά ενισχύουν τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου ( άρθρο 25 παρ.1 Συντ.) .

Πρόσφατα μάλιστα το ΣτΕ ( Δ´ τμήμα ) με την 561/2022 απόφασή του έκρινε ότι η ΑΠΔΠΧ δεν δύναται να αρνηθεί να εξετάσει καταγγελία για παράνομη επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα για τον λόγο ότι έχει ασκηθεί παραλλήλως αγωγή ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων για τις ίδιες παραβάσεις. Επίσης η Ολομέλεια του ΣτΕ με την 1478/2022 απόφασή της ακύρωσε κοινή υπουργική απόφαση, κατά το μέρος που με αυτήν ρυθμίζεται η απαλλαγή των μαθητών/μαθητριών από το μάθημα των θρησκευτικών, διότι πριν από την έκδοσή της δεν τηρήθηκε, ως ουσιώδης τύπος, η παροχή γνώμης της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.

Το ΣτΕ δίνει το στίγμα του σεβασμού του θεσμικού ρόλου των Ανεξάρτητων Αρχών. Αυτό το στίγμα δίνει το προσεκτικό και όχι «απειλητικό» ύφος της Γνωμοδότησης του Εισαγγελέα του ΑΠ 13/2021 ( Δ. Παπαγεωργίου ) που απευθύνεται στον Πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης που είναι επίτιμος Πρόεδρος του ΑΠ ( και όχι σε ραδιοτηλεοπτική επιχείρηση υπαγόμενη στον έλεγχο του ΕΣΡ ). Γράφει χαρακτηριστικά η Γνωμοδότηση 13/2021, «Η προεκτεθείσα γνώμη μας (μετά παρρησίας εκφερομένη και προς επίτιμον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου απευθυνομένη) δεν απηχεί προσπάθεια να σας μεταπείσει …αλλά συνιστά απόπειρα ευσυνείδητης εκτέλεσης εισαγγελικού καθήκοντος κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 25 παρ. 2 ΚΟΔΚΔΛ ( μη διαφεύγουσα, ενδεχομένως, τον κίνδυνο αστοχίας …)» .

Στην προκειμένη όμως περίπτωση της Γνωμοδότησης 1/2023 το ζητούμενο δεν είναι να ασκηθεί ο έλεγχος επί της ΕΥΠ και των τηλεπικοινωνιακών παρόχων από την εισαγγελική αρχή στο πλαίσιο ποινικής προδικασίας που ως δικαστική αρμοδιότητα προτάσσεται αυτής της ΑΔΑΕ, αλλά να μη ασκηθεί κανένας απολύτως έλεγχος !

IV. Το εύρος της προστασίας του απορρήτου των επικοινωνιών μετά τον πρόσφατο ν. 5002/2022

Ο πρόσφατος νόμος 5002/2022 εισήχθη στη Βουλή και ψηφίστηκε υπό το κλίμα της ύπαρξης και λειτουργίας στην ελληνική επικράτεια, αλλά υπό άγνωστο έλεγχο, κατασκοπευτικών λογισμικών και κυρίως της υπόθεσης των «επισυνδέσεων», δηλαδή άρσεων του απορρήτου από την ΕΥΠ για λόγους εθνικής ασφάλειας με διάταξη της τοποθετημένης εντός της ΕΥΠ εισαγγελικής λειτουργού.

Οι «επισυνδέσεις» αυτές χαρακτηρίστηκαν αρχικά τυπικά νόμιμες αλλά ουσιαστικά εσφαλμένες άρα παράνομες ως αναιτιολόγητες ή έστω εκδοθείσες καθ´υπέρβαση της αρχής της αναλογικότητας και των κριτηρίων που έχει διαμορφώσει η νομολογία του ΕΔΔΑ.

Στη συνέχεια επισήμως η κυβέρνηση δήλωσε ότι η ΕΥΠ έχει κινηθεί στα θέματα αυτά «εκτός πλαισίου» αλλά όχι εν γνώσει του Πρωθυπουργού.

Αιτιολογική βάση και πραγματολογικό πλαίσιο του νέου νόμου είναι, υποτίθεται, η ενίσχυση της διαφάνειας, η προσθήκη νέων εγγυήσεων, η εναρμόνιση με τη νομολογία του ΕΔΔΑ.

Ενώ στην αρχή υποστηρίχθηκε πολιτικά με πάθος η άποψη ότι τα πολιτικά πρόσωπα συμπεριλαμβανομένης της Προέδρου της Δημοκρατίας μπορεί και πρέπει να παρακολουθούνται ελεύθερα χωρίς ειδικές εγγυήσεις, τελικά ο νέος νόμος δέχθηκε τη θέση μου ότι πρέπει να υπάρχουν ειδικές εγγυήσεις και προέβλεψε τη σύμφωνη γνώμη του Προέδρου της Βουλής, διευρύνοντας μάλιστα την έννοια του πολιτικού προσώπου ώστε να περιλάβει και δημάρχους και περιφερειάρχες. Η εγγύηση που παρασχέθηκε μέσω του Προέδρου της Βουλής είναι υβριδική αλλά πάντως καλύτερη από την ωμή παραβίαση του Συντάγματος.

Ενώ στην αρχή υποστηρίχθηκε ότι οι λόγοι εθνικής ασφάλειας πρέπει να είναι ευρύτατοι και να καταστρατηγούν το άρθρο 19 παρ. 1 Συντ. εντέλει έγινε δεκτός νομοθετικός ορισμός της έννοιας της εθνικής ασφάλειας που με ικανοποίηση διαπιστώνω ότι εναρμονίζεται με τη θέση που υποστήριξα.

Ο νέος νόμος επανέφερε τη δυνατότητα ενημέρωσης του παρακολουθούμενου για λόγους εθνικής ασφάλειας που ο νομοθέτης είχε καταργήσει πριν λίγους μήνες, όμως έθεσε δυο σοβαρούς φραγμούς που είναι προβληματικοί από πλευράς αναλογικότητας και νομολογίας του ΕΔΔΑ. Ο πρώτος φραγμός είναι η πάροδος τριετίας, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα είναι δυσανάλογο και δεν δικαιολογείται. Ο δεύτερος φραγμός είναι η αφαίρεση της σχετικής αρμοδιότητας από την ΑΔΑΕ και η ανάθεσή της σε τριμελή επιτροπή με δυο εισαγγελικούς λειτουργούς και τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ. Ποια είναι η νομική φύση της επιτροπής αυτής; Ενώπιον ποίου δικαστηρίου προσβάλλονται οι πράξεις της; Προφανώς είναι διοικητική ως προς τη φύση της και υπάγεται εντέλει στο γενικό ακυρωτικό έλεγχο του ΣτΕ. Είναι όμως επιτροπή «δικαιοδοτικού χαρακτήρα» κατά το άρθρο 89 παρ. 2 Συντ. ώστε να επιτρέπεται η συμμετοχή δικαστικών λειτουργών; Αν ναι, η κρίση περί άρσης του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας είναι και αυτή δικαιοδοτική, όπως υποστήριξα εξαρχής. [Βλ. αναλυτικά, Ευάγγελος Βενιζέλος, Τα συνταγματικά όρια στην άρση του τηλεφωνικού απορρήτου των πολιτών και των πολιτικών προσώπων για λόγους εθνικής ασφάλειας- Η υπόθεση Ανδρουλάκη, Constitutionalism.gr, 4.9.2022 , Ευάγγελος Βενιζέλος, Η νομική φύση της εισαγγελικής διάταξης άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών για λόγους εθνικής ασφάλειας – Η επίκληση απορρήτου ενώπιον εξεταστικής επιτροπής της Βουλής, 15. 9.2022,, Ευάγγελος Βενιζέλος, Ας εφαρμόσουμε το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ στην άρση του απορρήτου των επικοινωνιών, Καθημερινή της Κυριακής 20.11.2022 ].

Τώρα η Γνωμοδότηση 1/2023 υιοθετεί το εξής επιχείρημα: εφόσον η ενημέρωση για τυχόν άρση του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας μπορεί να γίνει εάν το ζητήσει ο θιγόμενος μόνον μετά την πάροδο τριετίας και εφόσον η σχετική αρμοδιότητα για την παροχή ενημέρωσης έχει πλέον ανατεθεί σε τριμελή επιτροπή συγκροτούμενη από δυο εισαγγελικούς λειτουργούς και τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ , η ΑΔΑΕ δεν έχει πλέον την αρμοδιότητα να ασκεί ελέγχους επί των τηλεπικοινωνιακών παρόχων για την παρακολούθηση τηλεφωνικών επικοινωνιών με νόμιμη «επισύνδεση».

Κατά τη λογική αυτή, οι πάροχοι μόνοι τους ή σε συνέργεια με στελέχη της ΕΥΠ μπορούν να παρανομούν και να προβαίνουν σε οποίες ενέργειες θέλουν ανεξέλεγκτα! Στη γνωμοδότηση δεν διατυπώνεται η θέση ότι η ΑΔΑΕ δεσμεύεται από το χρονικό όριο της τριετίας και την αρμοδιότητα της τριμελούς επιτροπής και συνεπώς δεν δικαιούται να ενημερώσει τον παρακολουθηθέντα για τυχόν ευρήματα, αλλά η θέση ότι η ΑΔΑΕ δεν μπορεί να ασκεί έλεγχο και να συγκεντρώνει στοιχεία όχι για να ενημερώσει τον παρακολουθούμενο, αλλά τη Βουλή δια της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας και βεβαίως την εισαγγελική αρχή προβαίνοντας σε αναγγελία εγκλήματος που περιήλθε σε γνώση της.

Αυτή όμως η ερμηνεία του ν. 5002/2022 θα καθιστούσε τον νόμο αντίθετο προς το άρθρο 19 Συντ. και προς το άρθρο 8 ΕΣΔΑ. Συνεπώς δεν μπορεί να υποστηριχθεί.

Τίθεται επιπλέον το ερώτημα, οι εισαγγελικές και ανακριτικές αρχές τι πλάτους και βάθους έλεγχο μπορούν να ασκήσουν επί της ΕΥΠ και των τηλεπικοινωνιακών παροχών αν κάποιος θεωρεί ότι παρακολουθείται παρανόμως και αντί να απευθυνθεί στην ΑΔΑΕ, απευθύνεται με έγκληση στον εισαγγελέα; Θα διενεργηθεί προκαταρκτική εξέταση και με ποιον πρακτικά τρόπο; Ο εισαγγελέας θα διενεργήσει έλεγχο στον πάροχο, θα ερευνήσει την τήρηση των προϋποθέσεων νόμιμης άρσης του απορρήτου, θα ελέγξει το ενδεχόμενο να έχουν τελεστεί ή να τελούνται όλα τα συναφή εγκλήματα που τυποποιεί ο ΠΚ και η ειδική νομοθεσία με τελευταίο το ν. 5002/2022; Ή μήπως ο εισαγγελέας θα θέσει σε οιονεί καθεστώς αναστολής τη δικογραφία λέγοντας ότι πρέπει να περιμένει τρία χρόνια χωρίς μάλιστα να γνωρίζει ποια είναι η αφετηρία της τριετίας;

V. Και τώρα;

Το absurdum είναι προφανές. Δικονομικά γίνεται ακόμη πιο καφκικό, αν υποθέσουμε ότι η ΑΔΑΕ ασκεί την εκ του Συντάγματος αρμοδιότητάς της χωρίς προφανώς να ενημερώνει κανένα παρακολουθούμενο αλλά τη Βουλή και την εισαγγελική αρχή σε περίπτωση διαπίστωσης εγκλήματος. Στην περίπτωση αυτή η εμφατική υπόμνηση των εγκλημάτων που μπορεί να τελέσουν τα μέλη της ΑΔΑΕ με την οποία κορυφώνεται η γνωμοδότηση, τι θα απογίνει; Θα ασκηθούν διώξεις κατά του προέδρου και των μελών της ΑΔΑΕ;

Αυτή θα ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα διεθνώς ποινική προδικασία και δίκη στην οποία θα συμπυκνωθεί όλη η συζήτηση για το ευρωπαϊκό κράτος δικαίου και τη φιλελεύθερη δημοκρατία.

Στο μεταξύ οι πράξεις της ΑΔΑΕ τεκμαίρονται νόμιμες και εκτελούνται αυτογνωμόνως. Συμπεριλαμβανομένων των προστίμων και λοιπών κυρώσεων κατά των τηλεπικοινωνιακών παρόχων. Τις πράξεις αυτές δεν τις ελέγχει δικαστικά ο Εισαγγελέας του ΑΠ αλλά ο διοικητικός δικαστής.

Έχω την ελπίδα ότι ένας ευφυής, έμπειρος και εγκρατής νομικός με τη διαδρομή και την ικανότητα αντίστασης στις προσβολές της εσωτερικής ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης που διαθέτει ο σημερινός Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, θα βρει τη βούληση και το θάρρος να επανεξετάσει τη Γνωμοδότηση. Προσωπικά θα ήμουν πολύ ικανοποιημένος αν διάβαζα ή άκουγα επιχειρήματα που αποδεικνύουν ότι δεν κατανοήθηκε ορθά η γνωμοδότηση και ότι δεν υποστηρίζει θέσεις όπως αυτές που κατέστησαν αντικείμενο της επιστημονικής κριτικής και του νομικού σχολιασμού που προηγήθηκε».

Προκόπης Παυλόπουλος: Η συνταγματική κατοχύρωση των αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ

Τα όσα προηγήθηκαν αλλά και τα όσα έπονται της ψήφισης και της έναρξης ισχύος των διατάξεων του ν.5002/2022, «Διαδικασία άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών, κυβερνοασφάλεια και προστασία προσωπικών δεδομένων πολιτών», καθιστούν αναγκαία την ανάλυση ορισμένων πτυχών της συνταγματικής κατοχύρωσης των αρμοδιοτήτων της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), ιδίως με βάση τις διατάξεις του άρθρου 19 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος.

Α. Σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές: «1. Το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο. Νόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων. 2. Νόμος ορίζει τα σχετικά με τη συγκρότηση, τη λειτουργία και τις αρμοδιότητες ανεξάρτητης αρχής που διασφαλίζει το απόρρητο της παραγράφου 1.»

Β. Προκαταρκτικώς διευκρινίζεται πως από την ίδια την διατύπωση των ως άνω διατάξεων του άρθρου 19 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος προκύπτει, και μάλιστα ανενδοιάστως, ότι δια νόμου καθορίζονται τόσον οι εγγυήσεις, υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο των επικοινωνιών όταν συντρέχουν οι ρητώς από το Σύνταγμα μνημονευόμενοι λόγοι «εθνικής ασφάλειας» ή όταν τούτο επιβάλλεται για την διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων, όσο και η συγκρότηση, η λειτουργία και οι αρμοδιότητες της ΑΔΑΕ. Πρόκειται για εκτελεστικούς του Συντάγματος νόμους οι οποίοι, κατά τα στοιχειώδη «προτάγματα» της Νομικής Επιστήμης, πρέπει να ερμηνεύονται σύμφωνα με τις διατάξεις του Συντάγματος, εν προκειμένω του άρθρου 19. Αποκλειομένης έτσι, αυτοθρόως και εν πάση περιπτώσει, της καθ’ οιονδήποτε τρόπο προσφυγής στην μέθοδο -ορθότερα «μεθόδευση»- της ερμηνείας των κατά τ’ ανωτέρω διατάξεων του Συντάγματος σύμφωνα με τις κανονιστικές ρυθμίσεις των εκτελεστικών αυτών νόμων.

Ι. Οι εγγυήσεις του Συντάγματος αναφορικά με τις αρμοδιότητες της ΑΔΑΕ

Ειδικότερα, από το γράμμα και το πνεύμα της διάταξης του άρθρου 19 παρ. 2 του Συντάγματος, που αφορά την συγκρότηση, την λειτουργία και τις αρμοδιότητες της ΑΔΑΕ συνάγονται, μεταξύ άλλων, και τ’ ακόλουθα:

Α. Το νομοθετικό πλαίσιο ως προς τις αρμοδιότητες της ΑΔΑΕ

Οι διατάξεις του ν. 3115/2003, «Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών», όπως ισχύουν σήμερα μετά από διαδοχικές τροποποιήσεις τους, συνιστούν, κατά τις προαναφερόμενες διατάξεις του άρθρου 19 παρ. 2 του Συντάγματος -σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 101Α παρ. 2 του Συντάγματος, για την επιλογή «των προσώπων που στελεχώνουν τις ανεξάρτητες αρχές» και για την υπηρεσιακή κατάσταση του προσωπικού της υπηρεσίας «που οργανώνεται για την υποστήριξη της λειτουργίας κάθε ανεξάρτητης αρχής»- εκτελεστική τους νομοθεσία σε ό,τι αφορά την οργάνωση, την λειτουργία και τις αρμοδιότητες της ΑΔΑΕ.

1. Τις κατά το Σύνταγμα αρμοδιότητες της ΑΔΑΕ καθορίζουν πρωτίστως οι διατάξεις του άρθρου 6 του ν. 3115/2003, με την καθοριστική προσθήκη της διάταξης του άρθρου 7 παρ. 1 του ίδιου νόμου, κατά την οποία: «Η δράση της ΑΔΑΕ διέπεται από τις αρχές της διαφάνειας, της αντικειμενικότητας και της αμεροληψίας».

2. Ιδιαίτερη δε σημασία, ως προς την έκταση και την συνολική κανονιστική εμβέλεια των αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ, έχουν οι ρυθμίσεις εκείνες των διατάξεων του άρθρου 6 παρ. 1 του ν. 3115/2003 -όπως ισχύουν σήμερα- οι οποίες αφορούν:

α) Τους αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν καταγγελίας τακτικούς και έκτακτους ελέγχους σε εγκαταστάσεις, τεχνικό εξοπλισμό, αρχεία, τράπεζες δεδομένων και έγγραφα της ΕΥΠ, άλλων δημόσιων υπηρεσιών, οργανισμών, επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα καθώς και ιδιωτικών επιχειρήσεων που ασχολούνται με ταχυδρομικές, τηλεπικοινωνιακές ή άλλες υπηρεσίες σχετικές με την ανταπόκριση και την επικοινωνία (α).

β) Την ολοκληρωμένη πληροφόρησή της, εντός των ορίων της αποστολής της, από τις προμνημονευόμενες υπηρεσίες, επιχειρήσεις και οργανισμούς καθώς και από τους εποπτεύοντες Υπουργούς (β).

γ) Την συναφή κλήση σε ακρόαση του κάθε είδους προσωπικού των ως άνω φορέων (γ).

δ) Την κατάσχεση μέσων παραβίασης του απορρήτου, που υποπίπτουν στην αντίληψή της κατά την ενάσκηση του έργου της και την καταστροφή πληροφοριών ή στοιχείων ή δεδομένων, τα οποία αποκτήθηκαν με μη νόμιμη παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών (δ).

ε) Την εξέταση καταγγελιών σχετικά με την προστασία των δικαιωμάτων των αιτούντων όταν θίγονται από τον τρόπο και την διαδικασία άρσης του απορρήτου (ε).

Β. Οι έννομες συνέπειες της συνταγματικής κατοχύρωσης των αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ

Με δεδομένο ότι, όπως ήδη διευκρινίσθηκε, οι προεκτεθείσες διατάξεις του ν. 3115/2003 περί ΑΔΑΕ θεσπίζουν εκτελεστική του Συντάγματος νομοθεσία:

1. Η ΑΔΑΕ ασκεί καθ’ ολοκληρίαν και πλήρως τις αρμοδιότητες, τις οποίες -ερμηνευόμενες πάντοτε σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις του Συντάγματος, και ιδίως με τις διατάξεις του άρθρου 19- της αναθέτουν οι διατάξεις του άρθρου 6 του ν. 3115/2003. Είναι, βεβαίως, προφανές ότι η ΑΔΑΕ δεν μπορεί να υπεισέλθει, εκτός του πλαισίου των ως άνω αρμοδιοτήτων της, στις αρμοδιότητες άλλων κρατικών οργάνων, και κατ’ εξοχήν των οργάνων της Δικαστικής Εξουσίας και την άσκηση της δικαιοδοσίας που τους έχει ανατεθεί από την σύμφωνη με το Σύνταγμα σχετική νομοθεσία, όπως άλλωστε προβλέπεται, για συγκεκριμένες περιπτώσεις, π.χ. από τις ρυθμίσεις του άρθρου 6 παρ. 1 περ. στ΄ του ν. 3115/2003: «Στις περιπτώσεις των άρθρων 3,4 και 5 του ν. 2225/1994 η ΑΔΑΕ υπεισέρχεται μόνο στον έλεγχο της τήρησης των όρων και της διαδικασίας άρσης του απορρήτου, χωρίς να εξετάζει την κρίση των αρμόδιων δικαστικών αρχών».

2. Από την άλλη πλευρά ουδεμία κρατική αρχή μπορεί να παρεμποδίσει, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, την ΑΔΑΕ κατά την άσκηση των, σύμφωνα με το Σύνταγμα ερμηνευόμενων, αρμοδιοτήτων της με βάση τις ως άνω διατάξεις του ν. 3115/2003, όπως εκάστοτε ισχύουν.

α) Έτσι, π.χ., ουδεμία κρατική αρχή, σε όποια από τις τρεις Εξουσίες και αν ανήκει, νομιμοποιείται να υποκαταστήσει την ΑΔΑΕ κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων της, είτε να θέσει υπό την κρίση της -πολλώ δε μάλλον υπό την άδειά της- το αν και κατά πόσον η ΑΔΑΕ θ’ ασκήσει τις συγκεκριμένες κάθε φορά αρμοδιότητές της, είτε να παρεμποδίσει άλλες κρατικές αρχές, νομικά πρόσωπα του ευρύτερου δημόσιου τομέα και φυσικά ή νομικά πρόσωπα του ιδιωτικού τομέα να συνεργασθούν σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις με την ΑΔΑΕ κατά την επιτέλεση της αποστολής της είτε, τέλος, ν’ αρνηθεί την συνεργασία της, όταν τούτο είναι σύμφωνα τις κείμενες διατάξεις απαραίτητο για την άσκηση των αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ. Αυτονοήτως και όπως επισημάνθηκε πιο πάνω,όλα τ’ ανωτέρω ισχύουν, και μάλιστα a fortiori, και για κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο του ιδιωτικού τομέα που εμπλέκεται ενδεχομένως, αμέσως ή εμμέσως, στην διαδικασία άσκησης των αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ, υπό την μορφή συνεργασίας μαζί της ή και εκτός αυτής. Ειδικώς ως προς τα όργανα της Δικαστικής Εξουσίας, και με την επιφύλαξη των όσων εκτίθενται αμέσως πιο κάτω, πέραν εκείνων που διευκρινίσθηκαν προηγουμένως επισημαίνεται πως δεν είναι επιτρεπτό να υπεισέλθουν στην κρίση της νομιμότητας των ενεργειών της ΑΔΑΕ κατά την άσκηση των συνταγματικώς κατοχυρωμένων αρμοδιοτήτων της παρά μόνον όταν -και στο μέτρο που- είναι κατά το Σύνταγμα επιτρεπτός ή και επιβεβλημένος ο παρεμπίπτων έλεγχος της κρίσης αυτής.

β) Υπό τ’ ανωτέρω δεδομένα είναι, επέκεινα, προφανές και ότι κάθε νομοθετική ρύθμιση, η οποία θα επιχειρούσε να «νομιμοποιήσει» τις πράξεις ή παραλείψεις κρατικών αρχών -συμπεριλαμβα-νομένων, φυσικά, κατά τα προεκτεθέντα και των νομικών προσώπων του ευρύτερου δημόσιου τομέα- ή και νομικών και φυσικών προσώπων του ιδιωτικού τομέα που, όπως παρατηρήθηκε προηγουμένως, δεν συνάδουν προς τις συνταγματικώς κατοχυρωμένες αρμοδιότητες της ΑΔΑΕ, είναι οπωσδήποτε αντισυνταγματική. Λόγω δε της ειδικής εγγυητικής θέσης, την οποία επιφυλάσσει το Σύνταγμα κατά τις διατάξεις του άρθρου 19 παρ. 2 στην ΑΔΑΕ, πρέπει να γίνει δεκτό ότι όταν πρόκειται περί νομοθετικών ρυθμίσεων, που τείνουν να περιορίσουν επιτρεπτώς τις συνταγματικώς κατοχυρωμένες αρμοδιότητές της, οι ρυθμίσεις αυτές πρέπει να ερμηνεύονται στενώς. Με άλλες λέξεις, πρέπει να ισχύει στις περιπτώσεις αυτές και το ερμηνευτικό επιχείρημα: In dubio, υπέρ των αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ.

ΙΙ. Τα όρια της θεμιτής παρέμβασης της Δικαστικής Εξουσίας σε ό,τι αφορά τον έλεγχο της ΑΔΑΕ κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων της

Σύμφωνα με τις, θεμελιώδους θεσμικής σημασίας, ρυθμίσεις του Συντάγματος περί του Κράτους Δικαίου και της Αρχής της Νομιμότητας, προδήλως η ΑΔΑΕ δεν είναι ανεξέλεγκτη ακόμη και κατά την άσκηση των συνταγματικώς κατοχυρωμένων αρμοδιοτήτων της. Και τούτο διότι όπως και κάθε άλλο όργανο της Εκτελεστικής Εξουσίας -η ΑΔΑΕ, Ανεξάρτητη Αρχή θεσπιζόμενη από το Σύνταγμα, εντάσσεται στο πλαίσιο της Εκτελεστικής Εξουσίας ως, lato sensu, «διοικητικό όργανο» ανεξάρτητα από την ευρεία ανεξαρτησία οργάνωσης και δράσης που εγγυώνται υπέρ αυτής οι οικείες συνταγματικές ρυθμίσεις- υπόκειται στον έλεγχο νομιμότητας εκ μέρους των οργάνων της Δικαστικής Εξουσίας, φυσικά στο πεδίο της κανονιστικώς προσδιορισμένης δικαιοδοσίας καθενός εξ αυτών. Ειδικότερα:

Α. Ο επί της ΑΔΑΕ ασκούμενος έλεγχος νομιμότητας από τα δικαστικά όργανα της Διοικητικής Δικαιοσύνης

Με την επιφύλαξη των, σαφώς κατ’ εξαίρεση, περιπτώσεων όπου τα όργανά της ενεργούν ως fiscus και «εμπλέκονται» στην δημιουργία ιδιωτικού δικαίου διαφορών που ανήκουν στην δικαιοδοσία των Πολιτικών Δικαστηρίων, η ΑΔΑΕ υπόκειται πλήρως στον έλεγχο νομιμότητας των πράξεων, παραλείψεων και υλικών ενεργειών της κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων της, ο οποίος ανήκει, κατά το Σύνταγμα και την in concreto εκτελεστική του νομοθεσία, στα δικαστικά όργανα που εντάσσονται στο δικαιοδοτικό πλαίσιο της Διοικητικής Δικαιοσύνης.

1. Πριν την απαρίθμηση των Διοικητικών Δικαστηρίων, που κατά τα ως άνω έχουν δικαιοδοσία στο πεδίο του κάθε μορφής ελέγχου των πράξεων, παραλείψεων και υλικών ενεργειών των οργάνων της ΑΔΑΕ, χρήσιμο είναι να διευκρινισθούν και τα εξής για την άσκηση του ελέγχου τούτου:

α) Πρώτον, πρόκειται για έλεγχο νομιμότητας και μόνο. Άρα, αποκλείεται ο έλεγχος σκοπιμότητας, υφ’ οιανδήποτε εκδοχή, δοθέντος ότι η διενέργεια ενός τέτοιου ελέγχου θα συνεπαγόταν ανεπίτρεπτη συνταγματικώς κατά την Αρχή της Διάκρισης των Εξουσιών, όπως επεξηγήθηκε προηγουμένως, υπεισέλευση των δικαστικών οργάνων της Διοικητικής Δικαιοσύνης στην ουσία των αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ.

β) Δεύτερον, ο έλεγχος αυτός δεν αφορά μόνο την δέσμια αρμοδιότητα των οργάνων της ΑΔΑΕ αλλά και την άσκηση της διακριτικής τους ευχέρειας, όταν οι κείμενες διατάξεις καθιερώνουν τέτοια αρμοδιότητα. Σε αυτή την περίπτωση όμως ο δικαστικός έλεγχος εκτείνεται μόνον έως την ενδεχόμενη υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής ευχέρειας, αφού διαφορετικά -δηλαδή αν η κρίση σχετικά με την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας ήταν πλήρης- κατ’ αποτέλεσμα θα εξελισσόταν, και πάλι, σε ανεπίτρεπτη παρέμβαση των δικαστικών οργάνων της Διοικητικής Δικαιοσύνης στο πεδίο άσκησης των αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ, κατά παραβίαση της Αρχής της Διάκρισης των Εξουσιών.

β1) Επιπροσθέτως, διακριτική ευχέρεια υφίσταται όταν οι περί αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ -όπως και κάθε άλλου διοικητικού οργάνου- κανόνες δικαίου περιλαμβάνουν στο ρυθμιστικό τους πλαίσιο και αόριστες αξιολογικές και όχι αποκλειστικώς και μόνον αόριστες νομικές έννοιες. Διότι οι αόριστες αξιολογικές έννοιες, όπως ο ίδιος ο όρος το υπονοεί, επιτρέπουν υποκειμενική αξιολόγηση από την πλευρά των εχόντων την σχετική αρμοδιότητα διοικητικών οργάνων. Δηλαδή αξιολόγηση που συνιστά άσκηση «γνήσιας» διακριτικής ευχέρειας η οποία, κατά τα προεκτεθέντα, υπόκειται στον δικαστικό έλεγχο μόνο της ενδεχόμενης υπέρβασης των ακραίων ορίων της.

β2) Όλως αντιθέτως, οι αόριστες νομικές έννοιες που περιλαμβάνουν οι κανόνες δικαίου, όταν καθορίζουν τις αρμοδιότητες των διοικητικών οργάνων, δεν καθιερώνουν κάποιας μορφής αξιολόγηση, οπότε δεν καθιερώνουν και κάποια μορφή διακριτικής ευχέρειας. Επομένως οι αόριστες νομικές έννοιες επιδέχονται, οιονεί εκ φύσεως, μόνο νομική ερμηνεία. Άρα ο εκ μέρους των δικαστικών οργάνων της Διοικητικής Δικαιοσύνης έλεγχος του τρόπου άσκησης των αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ καταλαμβάνει και τον τρόπο, με τον οποίο τα όργανά της ερμήνευσαν τις αόριστες νομικές έννοιες που εμπεριέχουν, ενδεχομένως, οι in concreto εφαρμοζόμενοι κανόνες δικαίου. Ακριβώς δε εξ αιτίας της κατά τ’ ανωτέρω ιδιομορφίας των αόριστων νομικών εννοιών, ακόμη και η δικαστική περί αυτών κρίση στον πρώτο βαθμό ελέγχεται πλήρως. Και μάλιστα τόσο σε δεύτερο βαθμό, κατ’ έφεση, όσο και κατ’ αναίρεση, αντιστοίχως από το δευτεροβάθμιο και το αναιρετικό Διοικητικό Δικαστήριο, στο πλαίσιο της δικαιοδοσίας που αντιστοίχως καθορίζουν οι σύμφωνες με το Σύνταγμα νομοθετικές ρυθμίσεις. Η τελευταία αυτή επισήμανση για τις αόριστες νομικές έννοιες και την έκταση του δικαστικού τους ελέγχου καθίσταται σήμερα τόσο περισσότερο επιβεβλημένη, όσο στο πλαίσιο του δικαστικού ελέγχου για παράνομες επισυνδέσεις ή και υποκλοπές -και πρωτίστως στο πεδίο δράσης της ΕΥΠ- υποστηρίχθηκαν, από την πλευρά έστω και μεμονωμένων δικαστικών λειτουργών της Ποινικής Δικαιοσύνης, θέσεις για την κατά τις διατάξεις του άρθρου 19 παρ. 1 του Συντάγματος αόριστη νομική έννοια της «εθνικής ασφάλειας» που υποδηλώνουν ανεπίτρεπτη παρανόηση ή και, ακόμη περισσότερο ανεπίτρεπτη, άγνοια του σε τι συνίσταται η ιδιομορφία της αόριστης νομικής έννοιας κατά τον έλεγχο της νομιμότητας των πράξεων και παραλείψεων των οργάνων της ΕΥΠ.

2. Ως προς τα έχοντα, κατά περίπτωση, δικαιοδοσία Δικαστήρια της Διοικητικής Δικαιοσύνης και ως προς τα δικονομικώς πρόσφορα ένδικα βοηθήματα για την επίλυση των διοικητικών διαφορών, όταν ελέγχεται η νομιμότητα -προφανώς δε και η συνταγματικότητα- των πράξεων, παραλείψεων και υλικών ενεργειών της ΑΔΑΕ κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων της παρατηρούνται, συνοπτικώς, τ’ ακόλουθα:

α) Στις περιπτώσεις όπου αναφύονται ακυρωτικές διοικητικές διαφορές, δηλαδή στο πλαίσιο του ελέγχου αποκλειστικώς της νομιμότητας των ατομικών διοικητικών πράξεων, συμπεριλαμβανομένων των πράξεων επιβολής προστίμου, ή των κανονιστικών διοικητικών πράξεων των οργάνων της ΑΔΑΕ, αρμόδιο είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας μέσω του ένδικου βοηθήματος της αίτησης ακύρωσης (βλ. τις διατάξεις του άρθρου 66 παρ. 2 του ν. 4055/2012, σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 11 του ν. 3115/2003). Είναι δε η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία καθιέρωσε σταδιακώς τα δεδομένα περί δέσμιας αρμοδιότητας, διακριτικής ευχέρειας και περί αόριστων αξιολογικών και νομικών εννοιών που εκτέθηκαν προηγουμένως. Μια νομολογία την οποία οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη τους, όταν ανακύπτουν ίδια ζητήματα, και τα λοιπά δικαστήρια, και κυρίως τα Ποινικά, προκειμένου να μην τίθεται σε «διακινδύνευση», μέσω «διάσπασης» της νομολογίας, η εγγυητική λειτουργία του Συντάγματος για την ακώλυτη άσκηση των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, όπως είναι και το κατά τις διατάξεις του άρθρου 19 του Συντάγματος δικαίωμα που αφορά το απόρρητο των επικοινωνιών.

β) Στις περιπτώσεις όπου αναφύονται διοικητικές διαφορές ουσίας, επί ατομικών διοικητικών πράξεων της ΑΔΑΕ με τις οποίες επιβάλλονται τα κατά νόμο καθοριζόμενα πρόστιμα για παραβιάσεις συγκεκριμένων διατάξεων του ν. 3674/2008 «Ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου διασφάλισης του απορρήτου της τηλεφωνικής επικοινωνίας», αρμόδιο είναι το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών μέσω του ένδικου βοηθήματος της προσφυγής (βλ. τις διατάξεις του άρθρου 11 παρ. 3 του ν. 3674/2008). Η δε οριστική κρίση του ελέγχεται κατ’ αναίρεση, με τελικό «εγγυητή» της ενότητας της νομολογίας, στον χώρο της Διοικητικής Δικαιοσύνης, το Συμβούλιο της Επικρατείας. Τα αμέσως ανωτέρω εκτεθέντα περί δέσμιας αρμοδιότητας, διακριτικής ευχέρειας και αορίστων αξιολογικών και νομικών εννοιών ισχύουν, προδήλως, και εν προκειμένω.

γ) Εν τέλει δε, στις περιπτώσεις όπου αναφύονται διοικητικές διαφορές ουσίας από παράνομες και ζημιογόνες πράξεις, παραλείψεις και υλικές ενέργειες των οργάνων της ΑΔΑΕ κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 105 ΕισΝΑΚ, αρμόδια είναι τα πρωτοβάθμια Διοικητικά Δικαστήρια, αυτή τη φορά μέσω του ένδικου βοηθήματος της αγωγής. Βεβαίως μόνον εφόσον συντρέχουν όλες, ανεξαιρέτως, οι προϋποθέσεις των διατάξεων του άρθρου 105 ΕισΝΑΚ, οι οποίες επιτρέπουν εν προκειμένω την ενεργοποίηση του μηχανισμού της αστικής ευθύνης του Δημοσίου. Το περί αναίρεσης, δέσμιας αρμοδιότητας, διακριτικής ευχέρειας και αόριστων αξιολογικών και νομικών εννοιών, κατά τ’ ανωτέρω, ισχύουν, φυσικά τηρουμένων των ουσιαστικών και δικονομικών αναλογιών, και σε ό,τι αφορά την αγωγή αποζημίωσης αναφορικά με την δράση των οργάνων της ΑΔΑΕ, όταν τίθεται ζήτημα εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 105 ΕισΝΑΚ.

Β. Η οριοθέτηση της δικαιοδοσίας των δικαστικών οργάνων της Ποινικής Δικαιοσύνης έναντι των συνταγματικώς κατοχυρωμένων αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ

Ενισχυμένος είναι ο ρόλος και των αρμόδιων δικαστικών οργάνων της Ποινικής Δικαιοσύνης στο πλαίσιο άσκησης του κατά τις διατάξεις του άρθρου 19 του Συντάγματος δικαιώματος που αφορά το απόρρητο των επικοινωνιών. Και μόνον η διάταξη του άρθρου 19 παρ. 1 εδ. β΄ του Συντάγματος, κατά την οποία, όπως ήδη έχει αναφερθεί, «νόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων», αρκεί για να βεβαιώσει του «λόγου το ασφαλές».

1. Όμως η ίδια αυτή διάταξη, με το να προβλέπει ότι η ως άνω μη δέσμευση της δικαστικής αρχής τελεί υπό εγγυήσεις, οι οποίες καθορίζονται δια νόμου που συνιστά εκτελεστικό του Συντάγματος νόμο, αποδεικνύει εναργώς το εξής «κανονιστικό δέον», και μάλιστα με συνταγματικό θεσμικό υπόβαθρο: Οι εγγυήσεις αυτές καταλαμβάνουν, δίχως αμφιβολία, και τον πλήρη σεβασμό των αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ. Γεγονός το οποίο συνεπάγεται ότι και τα δικαστικά όργανα της Ποινικής Δικαιοσύνης δεν νομιμοποιούνται, κατ’ ουδένα τρόπο, να περιορίζουν, αμέσως ή εμμέσως, τις αρμοδιότητες της ΑΔΑΕ. Πολύ δε περισσότερο να υποκαθιστούν, επίσης αμέσως ή εμμέσως, την ΑΔΑΕ κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων της. Τούτο σημαίνει, μεταξύ άλλων, και ότι:

α) Πρώτον, τα κατά περίπτωση αρμόδια δικαστικά όργανα της Ποινικής Δικαιοσύνης ασκούν πλήρως την δικαιοδοσία τους όταν δικάζουν εγκλήματα σχετικά με την παραβίαση απορρήτων, κατά τις διατάξεις των άρθρων 370 επ. του Ποινικού Κώδικα, και πρωτίστως κατά τις διατάξεις του άρθρου 370Α περί παραβίασης του απορρήτου της τηλεφωνικής επικοινωνίας και της προφορικής συνομιλίας. Κατ’ ουδένα, όμως, τρόπο νομιμοποιούνται, στο πλαίσιο άσκησης αυτής της δικαιοδοσίας τους, ν’ αγνοούν το τεκμήριο νομιμότητας εκείνων των διοικητικών πράξεων της ΑΔΑΕ, οι οποίες έχουν εκδοθεί στο ίδιο πεδίο κατά την άσκηση των σχετικών, συνταγματικώς κατοχυρωμένων υπό την έννοια που ήδη αναλύθηκε, αρμοδιοτήτων της, κυρίως με την επίκληση δήθεν επιτρεπόμενου παρεμπίπτοντος ελέγχου της νομιμότητάς τους, πέραν των περιπτώσεων και των ορίων όπου ένας τέτοιος παρεμπίπτων έλεγχος είναι, κατά τα προεκτεθέντα, συνταγματικώς ανεκτός. Τούτο δε ισχύει a fortiori, όταν γίνεται αντιληπτό ότι, όπως διευκρινίσθηκε προηγουμένως, in dubio πρέπει το δικαστικό όργανο να επιλέγει την ερμηνεία εκείνη των περί ΑΔΑΕ διατάξεων η οποία, βεβαίως δίχως «εκπτώσεις» σε ό,τι αφορά την απαρέγκλιτη τήρηση του Συντάγματος, κατατείνει προς τον σεβασμό των συνταγματικώς κατοχυρωμένων αρμοδιοτήτων της, λόγω και της ειδικής θέσης που επιφυλάσσει και σε αυτή την Ανεξάρτητη Αρχή το Σύνταγμα, κατά τις διατάξεις του άρθρου 19 παρ. 2.

β) Και, δεύτερον, βεβαίως οι διατάξεις του προμνημονευόμενου ν. 5002/2022, «Διαδικασία άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών, κυβερνοασφάλεια και προστασία προσωπικών δεδομένων πολιτών», κατοχυρώνουν συγκεκριμένες αρμοδιότητες για τα δικαστικά όργανα της Ποινικής Δικαιοσύνης σε αυτό το πεδίο άσκησης του Θεμελιώδους Δικαιώματος σχετικά με το απόρρητο των επικοινωνιών, κατά τις διατάξεις του άρθρου 19 του Συντάγματος.

β1) Όμως, και κατά σύμφωνη με το Σύνταγμα ερμηνεία των διατάξεων του νόμου τούτου -και όχι κατά σύμφωνη με τον νόμο αυτόν ερμηνεία του Συντάγματος, όπως το επιχειρούν, σχεδόν απροκαλύπτως, κάποιοι σήμερα- κατ’ ουδένα τρόπο τα κατά τ’ ανωτέρω δικαστικά όργανα νομιμοποιούνται ν’ ασκούν την δικαιοδοσία τους με τρόπο που τους επιτρέπει να υπεισέρχονται στις αρμοδιότητες της ΑΔΑΕ, πολύ δε περισσότερο με τρόπο που τους επιτρέπει ακόμη και να υποκαθιστούν την ΑΔΑΕ κατά την άσκηση των ως άνω αρμοδιοτήτων της. Πρέπει δε να έχουν πάντοτε «προ οφθαλμών» το ερμηνευτικό επιχείρημα, που αναφέρθηκε προηγουμένως, για την, in dubio, υπέρ των αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ επιβεβλημένη ερμηνεία, φυσικά τηρουμένων των σχετικών εγγυήσεων του Συντάγματος και της εκτελεστικής του νομοθεσίας. Με την πρόσθετη επισήμανση, ότι μια τέτοια ερμηνευτική επιλογή δεν υποτιμά την συνταγματικώς κατοχυρωμένη (άρθρ. 87 παρ. 1) λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία των δικαιοδοτούντων οργάνων της Δικαστικής Εξουσίας. Και τούτο διότι και για την ΑΔΑΕ ισχύουν -τηρουμένων οπωσδήποτε των εν σχέσει με την Δικαστική Εξουσία επίσης συνταγματικώς οριοθετημένων αναλογιών- οι διατάξεις του άρθρου 101Α παρ. 1 του Συντάγματος, σύμφωνα με τις οποίες: «Όπου από το Σύνταγμα προβλέπεται η συγκρότηση και η λειτουργία ανεξάρτητης αρχής, τα μέλη της διορίζονται με ορισμένη θητεία και διέπονται από προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία, όπως νόμος ορίζει».

β2) Περαιτέρω, τ’ αρμόδια δικαστικά όργανα της Ποινικής Δικαιοσύνης οφείλουν να λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψη ότι, δυστυχώς, οι διατάξεις του ν. 5002/2022 θεσπίζουν διατάξεις που, τουλάχιστον σε ορισμένες περιπτώσεις, «διευκολύνουν» επικινδύνως την αυθαίρετη άρση του απορρήτου των επικοινωνιών -βλ. π.χ. τις διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 7, για την μετά τριετία γνωστοποίηση της επιβολής του περιοριστικού μέτρου της άρσης του απορρήτου για λόγους «εθνικής ασφάλειας»- γεγονός το οποίο επιβάλλει την όσο το δυνατό στενότερη ερμηνεία τους, ιδίως σε ό,τι αφορά τον πλήρη σεβασμό αντίστοιχων, συνταγματικώς κατοχυρωμένων υπό την έννοια που επανειλημμένως διασαφηνίσθηκε, αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ.

Εν κατακλείδι δε, και όπως ήδη επισημάνθηκε, οι διατάξεις του άρθρου 3 του ν. 5002/2022 καθιερώνουν μια ευρύτατη έννοια των «λόγων εθνικής ασφάλειας». Τόσον ευρεία, ώστε είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν και κατά πόσον ανταποκρίνονται στις εγγυήσεις της περί «εθνικής ασφάλειας» ρύθμισης του άρθρου 19 παρ. 1 του Συντάγματος.

α) Εκ τούτου συνάγεται ότι τ’ αρμόδια δικαστικά όργανα της Ποινικής Δικαιοσύνης πρέπει να ερμηνεύουν τις ως άνω διατάξεις στενώς, εν πάση δε περιπτώσει λαμβάνοντας υπόψη και την αντίστοιχη ερμηνευτική πρακτική της ΑΔΑΕ, έτσι ώστε ν’ αποφεύγονται οι, καταφανώς επιζήμιες για τις συνταγματικώς κατοχυρωμένες εγγυήσεις υπέρ του δικαιώματος που αφορά το απόρρητο των επικοινωνιών, μεταξύ τους «συγκρούσεις». Όπως οι «συγκρούσεις» που είναι κάτι παραπάνω από ορατές κατά την τρέχουσα θεσμική και πολιτική συγκυρία. Επιπροσθέτως, και πάντοτε σύμφωνα με τα όσα έχουν ήδη παρατεθεί, τα δικαστικά όργανα της Ποινικής Δικαιοσύνης πρέπει να γνωρίζουν ότι, κατά την άσκηση της δικαιοδοσίας τους, δεσμεύονται στο ακέραιο ως προς το ότι η «εθνική ασφάλεια» συνιστά, δίχως την παραμικρή αμφιβολία, αόριστη νομική -και κατ’ ουδένα τρόπο αόριστη αξιολογική- έννοια.

β) Τούτο δε συνεπάγεται, και πάλι δίχως την παραμικρή αμφιβολία, ότι όταν κρίνεται η έννοια της «εθνικής ασφάλειας» τα όργανα αυτά της Ποινικής Δικαιοσύνης ασκούν την δικαιοδοσία τους και δέσμια αρμοδιότητα -και όχι κατά διακριτική ευχέρεια- άρα η συγκεκριμένη κρίση τους υπόκειται, και δη καθ’ ολοκληρία, στην αντίστοιχη κρίση των «ανωτέρων» τους, δικαιοδοτικώς, οργάνων δια της άσκησης των καταλλήλων ένδικων μέσων.

Επίλογος

Αποτελεί πλέον «κοινό τόπο» το γεγονός, ότι οι «περιπέτειες» του κατά τις διατάξεις του άρθρου 19 του Συντάγματος δικαιώματος που αφορά το απόρρητο των επικοινωνιών καθιστούν επιτακτική την ανάγκη περαιτέρω θωράκισης των θεσμών της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας μας, με κύρια προτεραιότητα την περαιτέρω θωράκιση καθώς και τον πλήρη σεβασμό του εγγυητικού ρόλου του Συντάγματος στο κανονιστικό πεδίο της ακώλυτης άσκησης όλων, ανεξαιρέτως, των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Α. Προς αυτή την κατεύθυνση συγκλίνουν οι παρατηρήσεις που προηγήθηκαν αναφορικά με την κανονιστική φύση της συνταγματικής κατοχύρωσης των αρμοδιοτήτων της ΑΔΑΕ, ως ιδιαιτέρως «κρίσιμης» Ανεξάρτητης Αρχής για την διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών, σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα των διατάξεων του άρθρου 19 του Συντάγματος. Συμπυκνώνοντας τις παρατηρήσεις αυτές, με στόχο την συναγωγή χρήσιμων για την κατά τ’ ανωτέρω αποτελεσματική θωράκιση του θεσμικού πλαισίου της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας μας διδαγμάτων, σκόπιμο είναι ν’ αναδειχθούν ορισμένες πρόσφατες «παρεκβάσεις» της Νομοθετικής, της Εκτελεστικής και της Δικαστικής Εξουσίας ως προς την επιτέλεση της κατά το Σύνταγμα αποστολής τους. Η ανάδειξη αυτή αποσκοπεί αποκλειστικώς και μόνο στην ενίσχυση, σε χαλεπούς ακόμη και διεθνώς καιρούς, του θεσμικού «θώρακα» των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Μ’ «εμβληματικό» παράδειγμα τον θεσμικό «θώρακα» που αφορά την κατά το Σύνταγμα διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών. Και οι τρεις αυτές Εξουσίες, κατά τις επιταγές της θεμελιώδους Αρχής της Διάκρισης των Εξουσιών –«μήτρας» τόσο του Κράτους Δικαίου όσο και της Αρχής της Νομιμότητας- οφείλουν ν’ ασκούν τις αρμοδιότητές τους ή την δικαιοδοσία τους με αποκλειστικό γνώμονα το γράμμα και το πνεύμα των εφαρμοζόμενων εκάστοτε συνταγματικών διατάξεων, βασιζόμενες κατά κύριο λόγο στην συνεπή τελεολογική τους ερμηνεία και με κατευθυντήριο ερμηνευτικό «πρόταγμα» την ανάγκη επιλογής εκείνης της ερμηνευτικής «οδού», η οποία διευκολύνει περισσότερο την ακώλυτη άσκηση των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, κατά το «in dubio pro libertate». Και το «πρόταγμα» αυτό επιβάλλει, και στις τρεις Εξουσίες, μεταξύ άλλων να ερμηνεύουν τον νόμο σύμφωνα με το Σύνταγμα, καθιστώντας απολύτως απαγορευμένη κανονιστικώς κάθε «παρέκκλιση» που κατατείνει, αμέσως ή και εμμέσως, σ’ ένα είδος σύμφωνης με τον νόμο ερμηνείας του Συντάγματος.

Β. Ειδικότερα δε η Δικαστική Εξουσία -με κύριο αποδέκτη αυτής της «προτροπής» τα δικαστικά όργανα της Ποινικής Δικαιοσύνης- πρέπει ν’ ασκεί την δικαιοδοσία της ελέγχοντας βεβαίως, σύμφωνα με τις κανονιστικές απαιτήσεις του Κράτους Δικαίου και της Αρχής της Νομιμότητας, την κάθε είδους δραστηριότητα και της ΑΔΑΕ, πλην όμως με αντίστοιχη πλήρη τήρηση των ορίων εκείνων, τα οποία «χαράσσει» και η υπό την έννοια που αναλύθηκε συνταγματική κατοχύρωση των αρμοδιοτήτων της. Γεγονός το οποίο συνεπάγεται, κατ’ επέκταση, ότι ο προαναφερόμενος δικαστικός έλεγχος δεν επιτρέπεται να οδηγεί σε οιασδήποτε μορφής άμεση ή έμμεση παρεμπόδιση της ΑΔΑΕ κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων της και, ακόμη περισσότερο, στην άμεση ή έμμεση υποκατάστασή της εν προκειμένω από τα ελέγχοντα δικαιοδοτικώς την δράση της όργανα της Δικαστικής Εξουσίας. Σε όσους δε έχουν προσπαθήσει και προσπαθούν να «δικαιολογήσουν», με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, ανάλογες δικαστικές «υπερβάσεις» δήθεν στο όνομα της συνταγματικώς κατοχυρωμένης λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας των δικαστικών οργάνων κατά την άσκηση της δικαιοδοσίας τους, η απάντηση είναι αρκούντως απλή με βάση και όσα ήδη τονίσθηκαν: Εκείνοι που «επιχειρηματολογούν» με αυτή την λογική μάλλον αγνοούν -ή θέλουν να αγνοούν, για τους δικούς τους λόγους- ότι ανάλογη, έστω και όχι εντελώς όμοια θεσμικώς, ανεξαρτησία αναγνωρίζει το Σύνταγμα και στα στελέχη της ΑΔΑΕ, ως Ανεξάρτητης Αρχής, κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων της».

Σωτηρέλης για γνωμοδότηση Ντογιάκου: Εκτροπή η παρεμπόδιση της ΑΔΑΕ

Για «διπλή εκτροπή» κάνει λόγο ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου, Γιώργος Σωτηρέλης αναφερόμενος στη γνωμοδότηση Ντογιάκου μέσω της οποίας επιχειρείται μπλόκο στην ΑΔΑΕ. Σύμφωνα με τον Γ. Σωτηρέλη, «διπλή εκτροπή, συνιστά αυτό καθ’ αυτό το σκάνδαλο των υποκλοπών αλλά και οι μεθοδεύσεις συγκάλυψης του όλου σκανδάλου».

«Από την μία εκτροπή με αυτό καθ’ αυτό το σκάνδαλο των υποκλοπών και παρακολουθήσεων είτε απευθείας από την ΕΥΠ είτε με παροχή υπηρεσιών από παράνομα λογισμικά και από την άλλη μια δεύτερη εκτροπή, οι πολύμηνες μεθοδεύσεις συγκάλυψης του όλου σκανδάλου.

Φτάσαμε χθες (σ.σ. Τρίτη 10/1) και στο ολίσθημα σε ανώτατο δικαστικό βαθμό, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου με την γνωμοδότηση του να λειτουργεί ως προέκταση της εκτελεστικής εξουσίας, ερμηνεύοντας το Σύνταγμα και το ρόλο της ΑΔΑΕ, με βάση νόμους που πρόσφατα ψήφισε η κυβέρνηση και όχι να ερμηνεύει τους νόμους ακόμη και αυτούς με βάση το Σύνταγμα και τις προβλέψεις για τον ελεγκτικό ρόλο μίας Ανεξάρτητης Αρχής, όπως η ΑΔΑΕ» επισήμανε συγκεκριμένα σε συνέντευξή του ο κ. Σωτηρέλης στο «Ράδιο 98.4».

«Ο δικαστικός έλεγχος, όπως και η γνωμοδότηση του κ. Ντογιάκου, δεν επιτρέπεται να οδηγεί σε οιασδήποτε μορφής άμεση ή έμμεση παρεμπόδιση της ΑΔΑΕ κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων της και, ακόμη περισσότερο, στην άμεση ή έμμεση υποκατάστασή της εν προκειμένω από τα ελέγχοντα δικαιοδοτικώς τη δράση της, όργανα της Δικαστικής Εξουσίας.

Σε όσους προσπαθούν να «δικαιολογήσουν», με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, ανάλογες δικαστικές «υπερβάσεις» δήθεν στο όνομα της συνταγματικώς κατοχυρωμένης λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας των δικαστικών οργάνων κατά την άσκηση της δικαιοδοσίας τους, η απάντηση είναι αρκούντως απλή:

Εκείνοι που «επιχειρηματολογούν» με αυτή τη λογική μάλλον αγνοούν – ή θέλουν να αγνοούν, για τους δικούς τους λόγους – ότι ανάλογη, έστω και όχι εντελώς όμοια θεσμικώς, ανεξαρτησία αναγνωρίζει το Σύνταγμα και στα στελέχη της ΑΔΑΕ, ως Ανεξάρτητης Αρχής, κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων της», συμπλήρωσε ο κ. Σωτηρέλης.

Ακούστε αναλυτικά τι είπε ο καθηγητής Γ. Σωτηρέλης:

Νέες «βολές» Κοντιάδη κατά Ντογιάκου: Έξω από τον ρόλο του το πόρισμα για την ΑΔΑΕ

Μετά τη χθεσινή ανάρτηση του, στο facebook, στην οποία έκανε λόγο για «αδιανόητη παρέμβαση» στη συνταγματικά και νομοθετικά κατοχυρωμένη αποστολή της ΑΔΑΕ, ο Ξενοφών Κοντιάδης σχολιάζει εκ νέου το πόρισμα Ντογιάκου για τις υποκλοπές.

Ο καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και Κοινωνικής Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου, σε τηλεοπτική του εμφάνιση στο OPEN, βάζει εκ νέου στο «στόχαστρό» τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για τα όσα αναφέρει στη γνωμοδότησή του.

«Έχει δύο προβλήματα αυτή η γνωμοδότηση. Έχει δημοσιευτεί αναρμοδίως. Δεν έχει αρμοδιότητα ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου να ορίζει και να οριοθετεί τις αρμοδιότητες μίας Ανεξάρτητης Αρχής. Είναι έξω από τον ρόλο του. Όπως είναι και έξω από τον ρόλο και των άλλων εξουσιών να ασκούν προληπτικό έλεγχο στο έργο ανεξάρτητων αρχών και να τους υπαγορεύουν τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κάνουν. Αυτό είναι το πρώτο πρόβλημα», είπε ο Ξενοφών Κοντιάδης και πρόσθεσε: «Και συνέχισε: «Είναι έξω από κάθε λογική να μπαίνει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και να λέει σε μία Ανεξάρτητη Αρχή «αυτό μπορείς να κάνεις», «αυτό δεν μπορείς να το κάνεις» και «αν το κάνεις θα έχεις ποινικές κυρώσεις». Αυτό είναι αδιανόητο. Αν δεχτούμε πως είχε την αρμοδιότητα να εκφράσει τη γνώμη του για τις αρμοδιότητες μίας ανεξάρτητης Αρχής συνταγματικά κατοχυρωμένης, ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύει την ισχύουσα νομοθεσία και το σύνταγμα είναι απολύτως εσφαλμένος και προκύπτει από μία σειρά από λογικά σφάλματα τα οποία μπορώ να σας εξηγήσω».

Στη συνέχεια ο καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και Κοινωνικής Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου είπε: «Δεν υπάρχει δική μου ερμηνεία. Το λέει σαφέστατα ο νόμος στο άρθρο 6 του νόμου 3115 του 2003 δεν άλλαξε με τον νέο νόμο. Αυτό το άρθρο 6 προβλέπει την ελεγκτική αρμοδιότητας της ΑΔΑΕ. Προβλέπει πως έχει την αρμοδιότητα να εποπτεύει τις μεγάλες εταιρείες που είναι πάροχοι κινητής τηλεφωνίας για την τήρηση προστασίας του απορρήτου. Αυτό που κάνει ο εισαγγελέας είναι το εξής σφάλμα. Λέει: “με τον νέο νόμο δεν μπορεί να γίνεται γνωστοποίηση των ενδιαφερόμενων αν έχουν ή δεν έχουν παρακολουθηθεί παρά μόνο από μία τριμελή επιτροπή (που συμμετέχει ως μέλος και ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ) και μετά την πάροδο τριών ετών. Ανεξάρτητα από το πώς μπορούμε να σχολιάσουμε αυτή τη νέα διάταξη, αυτό δεν έχει καμία σχέση με το κατά πόσο η ΑΔΑΕ μπορεί να εποπτεύσει τις εταιρείες παρόχους και κατά πόσο εφαρμόζουν ή παραβιάζουν τη νομοθεσία».

«Γιατί δεν μπορεί να ρωτήσει για πρόσωπα; Ποιο είναι το πρόβλημα; Πώς θα κάνει από εκεί και πέρα έλεγχος κι αν τηρούνται τα μέτρα προστασίας του απορρήτου από τις εταιρείες -παρόχους;» διερωτήθηκε.

ieidiseis.gr