Δικαίωμα ψήφου στον Τομ Χανκς!
Δυο λόγια για τα μαγειρέματα με τις ψήφους των ομογενών
Κανονικά έπρεπε να γράψω το συμπέρασμα στο τέλος, αλλά δεν γαμιέται θα το γράψω στην αρχή να ξεμπερδεύουμε από τώρα με τα δύσκολα και να το γυρίσω στην πλάκα ακολούθως. Με το φτωχό μου το μυαλό λοιπόν, ορίστε τι σκέπτομαι για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες του εξωτερικού:
Όπως είναι συμβολική η συμμετοχή τους στο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό γίγνεσθαι, έτσι συμβολική πρέπει να είναι και η εκπροσώπησή τους στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Αυτό και τελεία! Τελεία και παύλα δηλαδή και δεν είναι ανάγκη να το πολυσυζητάμε. Κι άμα ψαχνόσαστε και για νούμερα, αν σας κυρίευσε η λαγνεία των αριθμών, ορίστε μερικά παραδείγματα όπως τα κατέγραψε ο φίλος μου ο Κυρίτσης τις προάλλες στην “Αυγή”:
«Η ιδέα της «κλειστής εκπροσώπησης» προτείνεται ως βέλτιστη λύση για τις χώρες με μεγάλο και πρακτικά άγνωστο αριθμό αποδήμων όπως η Ελλάδα. Αντίστοιχα συστήματα εφαρμόζονται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες Στη Γαλλία εκλέγονται 12 γερουσιαστές σε σύνολο 348 για να εκπροσωπούν του Γάλλους πολίτες που μένουν στο εξωτερικό. Στην Ιταλία εκλέγονται 12 βουλευτές σε σύνολο 630, ενώ στην Πορτογαλία 4 εκπρόσωποι σε Κοινοβούλιο 230 βουλευτών».
Ένα νούμερο συμβολικό εν ολίγοις, για να υπογραμμίζει η μαμά πατρίδα ότι δεν ξεχνάει τα εκτός συνόρων τέκνα της αλλά να μην μας κάθονται και στο σβέρκο πλάσματα που νομίζουν ότι ακόμη διαβάζουμε με το καντήλι στην Ελλάδα και ότι η Αθηνών-Λαμίας είναι χαλικόδρομος. Τα παραδείγματα ουκ ολίγα και μην αναγκάσετε να καταφύγω κι εγώ στον Γκας Πορτόκαλος, συγγνώμη αλλά την έχω ζήσει από κοντά την ομογένεια, με συγγενείς που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τον Αντρέα από τον Γιώργο Παπανδρέου…
Κι αυτοί είναι οι καλές περιπτώσεις! Γράφει τέσσερεις λεξούλες πιο πάνω ο συνάδελφος που έχουν τη σημασία τους:
Πρακτικά άγνωστο αριθμό αποδήμων.
Και θυμάμαι εγώ που ασχολούμαι με το μπάσκετ εδώ και σαρανταπέντε χρόνια κάτι ωραίες δουλειές που έκανε η Αρχιεπισκοπή Βορείου Αμερικής εκεί στη δεκαετία του εβδομήντα, όταν βάφτιζε Έλληνα όποιο παλικάρι μπορούσε να καταφέρει πέντε πράγματα με την πορτοκαλί μπάλα. Με λίγο παραμύθι και μια κατάληξη πονηρή στο ονομά του για να μοιάζει αληθινός ομογενής. Κρις Ξανθ τον λέγανε τον άλλον για παράδειγμα, Κρίστος Ξανθάκης κατέληγε στο μητρώο της Ομοσπονδίας Μπάσκετ. Και γάζωνε στο γήπεδο!
Και πιο μετά ωστόσο, όταν άνοιξε η αγορά της πρώην Γιουγκοσλαβίας, πηγαίνανε κι ερχότανε οι ελληνοποιήσεις. Κάτι Τάρλατς, κάτι Τόμιτς, κάτι Στογιάκοβιτς δεν ξέρω αν τους θυμάστε, που βρίσκονταν ξαφνικά οι πονεμένες οι μανάδες να τους αναγνωρίσουν ως εξώγαμα για να παίξουν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Και από την Βαλτική είχαν έρθει παιχταράδες, ο Σοκ για παράδειγμα κι αυτός ο Κούζμα, που τον βαφτίσανε πολύ επιτυχημένα Μαγουλά, μιας και είχε κάτι μαγουλήθρες τούμπανο, λες και του είχανε τρομπάρει τη φάτσα. Ελληνάρες όλοι τους, με καταγωγή απ’ τον Όμηρο και τον Θουκυδίδη…
Επί τη ευκαιρία μάλιστα να σημειώσω ότι ένας άλλος Κούζμα παίζει αυτή την εποχή στους Λέηκερς και είναι συμπαίκτης με τον Κώστα Αντετοκούνμπο, που είναι αδερφός του Γιάννη Αντετοκούνμπο, του νούμερο ένα μπασκετμπωλίστα παγκοσμίως. Και πραγματικού συμπατριώτη μας, γεννημένου εδώ στο κλεινόν άστυ, έστω κι αν με το νέο νόμο του Βρούτση δεν θα μπορούσε ποτέ να λάβει ΑΜΚΑ. Κι άμα πάθαινε καμιά πνευμονία, θα την έβγαζε με τσάι του βουνού και κομπρέσες. Αλλά εμείς ασχολούμαστε με μαλακίες του εξωτερικού και κλείνουμε τα μάτια στα σοβαρά προβλήματα του εσωτερικού!
Υ.Γ.: Όσο για τον Τομ Χανκς του τίτλου, μην ξεχνάμε ότι η συζυγός του Ρίτα Γουίλσον είναι μισή Ελληνίδα. Άρα έχει δικαίωμα ψήφου κι αυτή και τα παιδιά της και, φυσικά, ο σύζυγός της. Είναι μια γκλαμουριά , δεν λέω, να κουβαλάς τον κορυφαίο ηθοποιό του Χόλυγουντ στην γαλανόλευκη κάλπη…
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Κυριε Ξανθάκη,
Να ξεκινησω λεγοντας οτι στα sites που ακολουθω είχα πολύ καιρό να διαβάσω τέτοια τεραστια παπαρια, μ όλο το σεβασμό πάντα.
Επισης δε σχολιαζω για να πω αν πρεπει οι ελληνες του εξωτερικού να ψηφίζουν η όχι, θεωρώ ότι είναι ένα αρκετά πολυπολοκο θέμα για να το λύσω εγω σε 10 γραμμες.
πάμε όμως να δούμε τι λέτε εσείς (χοντρά, χοντρά): οι έλληνες του εξωτερικού δε πρέπει να ψηφίζουν γιατί, είτε δε ξέρουν να ξεχωρίσουν τον αντρέα από τον γιώργο, είτε είναι αλλοδαποί με ταλέντο σε κάποιο σπορ που ελληνοποιηθηκαν παράτυπα. πετατε κι ένα ευγενες σχόλιο για τον αντετοκούνμπο, μη σας πούμε και ρατσιστή, και νομιζετε οτι γράψατε το κείμενο του αιώνα.
να σας ενημερώσω λοιπόν, αν και μάλλον ήδη το ξέρετε και το αγνοείτε, ότι οι έλληνες του εξωτερικού οι οποίοι εγκαλτέλειψαν τη χώρα από το 2008 είναι κοντά στους 500.000 (ηλικίες 15-64, στοιχεία 2016), εκ των οποιων το 70% είναι ανώτερης η ανώτατης εκπαίδευσης. Επισης, μερικά στοιχεία ακόμα λένε ότι το 20% απ αυτούς συνεισφέρουν με εμβάσματα στην ελληνική οικονομία στηρίζοντας της οικογένειες που άφησαν πίσω, και ότι το 58% σχεδιάζει (η θέλει) βραχυπρόθεσμα να επιστρέψει (στοιχεία 2016 επισης). οπότε μάλλον ξέρουν να ξεχωρίζουν πολλά περισσότερα απ αυτά που εσείς θεωρείτε δεδομένα με το μάλλον φτωχό σας μυαλό, κι επισης μάλλον δεν είναι τόσο αποκομενοι από την ελληνική πραγματικότητα.
Επιπροσθέτως, αν κανείς συνυπολογίσει τα έσοδα του ελληνικού κράτους από υποχρεώσεις των ελλήνων του εξωτερικού απέναντι του (όπως τακτοποίηση στρατιωτικών υποθέσεων, 6 χιλιαρικα το κεφαλι), είναι τουλάχιστον υποκριτικό να λέμε ότι για αυτούς τους έλληνες δε πρέπει τουλάχιστον να σκεφτούμε αν θα πρέπει να εκπροσωπηθούν η όχι.
Προτείνω λοιπόν πριν αραδιάσετε αρλούμπες και εμετό στα sites που δυστυχώς αρθογραφείτε να κάνετε μια καλύτερη έρευνα η να μιλήσετε με τους λεγόμενους νεομετανάστες μπας και δείτε τα πράγματα ως έχουν κι όχι όπως νομίζετε ότι είναι.
Θα συμφωνήσω με τον προλαλλήσαντα. Ο κύριος Ξανθάκης ταιριάζει απόλυτα στην Ελλάδα της φάπας και παπαριάς που ονειρεύονται πολλοί. Ξαφνικά – επειδή δε βολεύει τον πολιτικό χώρο στον οποίο ανήκει – αποφασίζει ότι οι Έλληνες του εξωτερικού δε δικαιούνται να ψηφίζουν. Και το υποστηρίζει όχι βασισμένος σ’ επιχειρήματα αλλά στις ελληνοποιήσεις που έκαναν οι πρόεδροι των ομάδων μπάσκετ τη δεκαετία του ’90. Πέταξε και λίγο Τομ Χανκς και Αντετοκούνμπο για να είναι «in» και να τραβήξει κανένα κλικ παραπάνω και έκλεισε. Το έβγαλε το μεροκάματο.