Χρυσή Αυγή: Η ιστορική καταδίκη, ο θρίαμβος του Παύλου και το μήνυμα της Μάγδας

Ήταν 7 Οκτωβρίου του 2020 όταν το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων απεφάνθη πως η ναζιστική οργάνωση «Χρυσή Αυγή» αποτελεί εγκληματική οργάνωση. Έξω από το Εφετείο, χιλιάδες αντιφασίστες ζητωκραύγασαν με την ψυχή τους στο άκουσμα της απόφασης. Ήταν μια σπουδαία νίκη.

Ο γενικός γραμματέας και η ηγεσία της καταδικάστηκαν ομόφωνα σε πρώτο βαθμό για τη διεύθυνσή της. Το δικαστήριο επέβαλε ποινές φυλάκισης στα ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής, πρώην βουλευτές της, αλλά και πολλά μέλη της.

Εκείνη την ημέρα γράφτηκε παγκόσμια Ιστορία. Η ακροαματική διαδικασία αποτέλεσε τη μεγαλύτερη δίκη νεο-φασιστών από την ποινική δίωξη των ναζί στη δίκη της Νυρεμβέργης μετά από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013, ο μάρτυρας του αντιφασιστικού αγώνα, Παύλος Φύσσας, ήταν ο ήρωας που ανάγκασε την τότε πολιτική ηγεσία να λάβει μέτρα και να οδηγήσει τους ναζί ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Έως τότε και μολονότι περιστατικά όπως του Σαχζάτ Λουκμάν βοούσαν περί εγκληματικής οργάνωσης, η Πολιτεία ένιπτε τας χείρας της, οι τηλεοπτικοί σταθμοί της αστικής δημοκρατίας έδιναν βήμα στους εγκληματίες.

Ο Παύλος Φύσσας ήταν ο άνθρωπος που με τα τραγούδια του υμνούσε την πάλη ενάντια στο τέρας, ένας άνθρωπος που έμελλε να γίνει θρύλος για το αντιφασιστικό κίνημα, για τους ανθρώπους που αντιπαλεύουν τη μισαλλοδοξία και τον Μεσαίωνα της βαθιάς συντήρησης. Εκμαίευσε την αντίδραση του συστήματος που εκκόλαψε άλλον έναν φοίνικα, άλλο ένα κακοήθες μελάνωμα στην καρδιά της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, των Δικαιωμάτων.

Η μεγαλύτερη μάχη της μεταπολίτευσης ανάμεσα στον κατασκότεινο φασισμό και τον ολοφώτεινο αντιφασισμό βρήκε νικητές τους αντιφασίστες. Ο πόλεμος, ωστόσο, μαίνεται. Ο ναζισμός βρίσκει ξανά πρόσφορο έδαφος στην οικονομικώς και αξιακώς χρεωκοπημένη πατρίδα μας.

Λίγο πριν από την ολοκλήρωση ενός χρόνου από την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, ακροδεξιοί κουκουλοφόροι επιτέθηκαν σε ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης (με τη βοήθεια και μαθητών που ανήκουν στον ακροδεξιό χώρο), όπου γινόταν ενημέρωση από φοιτητική οργάνωση σχετικά με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, που αφορά τους τελειόφοιτους μαθητές.

Έγινε επίσης επίθεση σε μέλη της ΚΝΕ, που πραγματοποιούσαν αντιφασιστική πορεία στην περιοχή, εξαιτίας των γεγονότων.

Το Μέτωπο Νεολαίας της Χρυσής Αυγής, έβγαλε ανακοίνωση με την οποία υποστήριξε τις πράξεις βίας, καθώς σύμφωνα με το ίδιο, η ενημέρωση από τους φοιτητές γινόταν για «αντεθνικούς σκοπούς» και ότι «ορθώς η «μαθητική κοινότητα της Σταυρούπολης» απομάκρυνε τους «αριστεριστές συμμορίτες»».

Λίγο πριν από τις εν λόγω επιδρομές αυτών των ταγμάτων εφόδου, η Μάγδα Φύσσα, η γυναίκα που με τη δύναμη της ψυχής της ταρακούνησε ολόκληρο τον κόσμο, είχε δηλώσει: «Δεν τελειώσαμε με τον φασισμό επειδή μπήκε στη φυλακή η Χρυσή Αυγή. Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν».

«Βάλαμε τη Χρυσή Αυγή στη φυλακή, αλλά υπάρχει ο φασισμός, εκεί έξω. Μην ξεχνάμε τους 500.000 που την ψήφισαν. Εκεί έξω είναι, διάφορες μορφές φασισμού», είχε προσθέσει.

Η Μάγδα Φύσσα γνωρίζει πάρα πολύ καλά αυτό που παριστάνει πως δεν γνωρίζει η Πολιτεία: πως ο Παύλος Φύσσας, ο Ζακ Κωστόπουλος, ο Σαχζάτ Λουκμάν, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, μετανάστες, πρόσφυγες και πολλοί άλλοι, τοποθέτησαν μέσω του θανάτου τους τον ακρογωνιαίο λίθο στην υπόθεση της καταδίκης των ναζί, μα το κτήνος εξακολουθεί να είναι εκεί έξω, λαβωμένο, ύπουλο, θανατηφόρο.

Σήμερα, οι ναζί επισκευάζουν τα οχυρά τους, επανενεργοποιούν τα τάγματα εφόδου τους, ανοίγουν καινούργιες οργανώσεις, γιάφκες με οπλισμό, εκδίδουν ανακοινώσεις, προβαίνουν σ’ επιδρομές, ετοιμάζουν τις υποψηφιότητές τους εν όψει των βουλευτικών εκλογών.

Μήπως ο χρυσαυγιτισμός δεν ζει και βασιλεύει και τώρα σε βουλευτικά έδρανα; Έχουμε χορτάσει ομοφοβία, ρατσισμό, ξενοφοβία, αντισημιτισμό, ισλαμοφοβία και ούτω καθεξής, από αρκετούς εκπροσώπους του ελληνικού λαού.

Η έκρηξη ακρίβειας, η συνέχιση των πολιτικών λιτότητας, ο συντηρητισμός που εκφωνείται από μεγάλη μερίδα του ελληνικού κοινοβουλίου, το νέο αντικομμουνιστικό παραλήρημα των ακροδεξιών πολιτικών, οι ντροπιαστικές προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ενισχύσει τη θεωρία των δύο άκρων, η ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων, η φτώχεια, η ανεργία, η άμβλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων, η έλλειψη παιδείας και ταξικής συνείδησης, συνθέτουν ένα μείγμα-λίπασμα για το παρασιτικό φυτό του ναζισμού, τ’ οποίο μοιάζει να θεριεύει ξανά. Ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε, έγραφε ο Κώστας Τριπολίτης, τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον, ο Φώντας Λάδης.

Ο ποιητής εννοεί πως η νοοτροπία της ανάθεσης δεν πρέπει να αλλαχθεί μοναχά στο πεδίο της πολιτικής, παρά και σ’ εκείνο της κοινωνικής δράσης. Η συλλογική πάλη απέναντι στον ναζισμό είναι και πάλι επίκαιρη, η αλληλεγγύη προς τους ανθρώπους που ξεσκίζονται από το κτήνος και πάλι αναγκαία.

«Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δύο μορφές. προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα, που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους, ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν.

Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερος ο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού κι ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε», έγραφε ο Μάνος Χατζιδάκις.

ieidiseis.gr