Χρήστος Φραντζεσκάκης: Από ένα χωράφι στα Χανιά προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς του Τόκιο

Για πρώτη φορά στα χρονικά, οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες πήραν παράταση ενός έτους, αλλάζοντας τα σχέδια πολλών αθλητών που ήταν έτοιμοι για το 2020. Ανάμεσα σε αυτούς που επωφελήθηκαν της αλλαγής αυτής, είναι ο Χανιώτης πρωταθλητής της σφύρας, Χρήστος Φραντζεσκάκης, καθώς μέσα σε μια χρονιά κατάφερε να γίνει πιο σταθερός στις αγωνιστικές του παρουσίες, να ωριμάσει αθλητικά και να διεκδικεί με αξιώσεις την πρόκριση στο Τόκιο.

Ο Έλληνας πρωταθλητής μετά από μια σκληρή προπόνηση στα Χανιά, μας μεταφέρει τα συναισθήματά του για το άθλημα της σφυροβολίας, καθώς και το… γολγοθά της προετοιμασίας του, η οποία δεν γίνεται μέσα σε κανονικό γήπεδο στίβου, αλλά σε ένα χωράφι.

Είσαι μόλις 21 ετών ωστόσο έχεις στη φαρέτρα σου πολλές διακρίσεις και κατακτήσεις μεταλλίων. Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχεις εκπληρώσει μέχρι στιγμής και ποιος ο επόμενος μεγάλος στόχος;

Η μεγαλύτερη επιτυχία μου μέχρι στιγμής ήταν στο πανευρωπαϊκό το 2019, όπου κατέκτησα τη 2η θέση. Θυμάμαι είχα πολύ άγχος, καθώς οι δύο πρώτες βολές μου ήταν άκυρες, ωστόσο, στην τρίτη και τελευταία προσπάθειά μου κατάφερα να περάσω στον τελικό. Στον τελικό έριξα τη σφύρα στα 84,22 μέτρα, μια βολή που ήταν η 3η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στον κόσμο, ενώ ο Ουκρανός ΜιχάιλοΚόχαν, που βγήκε 1ος, είχε βολή στα 84,70 μέτρα και έκανε ευρωπαϊκό ρεκόρ. Ακολούθησαν και άλλες διακρίσεις (π.χ. Βαλκανικό Πρωτάθλημα), όμως για εμένα αυτή ήταν η κορυφαία στιγμή μέχρι σήμερα. Ο μεγάλος μου στόχος για το 2021 είναι να πάρω την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και γιατί όχι… ένα Ολυμπιακό μετάλλιο!

Είναι αλήθεια ότι προπονείσαι σε χωράφι αντί για κανονικό στάδιο;

Πριν από 2 χρόνια κατάφερα να πάω σε κανονικό γήπεδο, καθώς μέχρι τότε έκανα προπόνηση, σε κάτι αμμόλοφους 300 μέτρα από το σπίτι μου. Εκεί βέβαια δεν είναι ακριβώς μια αλάνα που μπορείς να προπονηθείς εύκολα, καθώς μαζεύεται κόσμος για να κάνει τη βόλτα του, κάνουν μοτοκρός, πετάνε drone ή προσγειώνονται με τα παρά πέντε. Γενικά, ήταν πολύ επικίνδυνο να κάνω εκεί προπόνηση με τόσο κόσμο γύρω, και φυσικά δεν είχαμε ακόμα βασικό εξοπλισμό και πράγματα που απαιτούνται για την προπόνηση με σφύρα. Για παράδειγμα, αντί για τη ειδική βαλβίδα όπου είναι η βάση για να κάνω τις βολές μου, είχαμε μια απλή τσιμεντένια επιφάνεια, ενώ επίσης, δεν είχαμε καν κλωβό (το προστατευτικό δίχτυ). Θυμάμαι, όταν είχα αγωνιστεί στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων έριξα και τις τρεις βολές μου άκυρες, γιατί δεν είχα συνηθίσει την παρουσία του κλωβού γύρω μου. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, στην πρώτη ευκαιρία φύγαμε από τους αμμόλοφους, καθώς έπρεπε να βρούμε σωστότερο τρόπο προπόνησης.

Σήμερα, λοιπόν, προπονούμαι σε έναν ιδιωτικό χώρο, ένα χωράφι που μας το έχει παραχωρήσει ο Μανώλης Θωμαδάκης, καλός φίλος του προπονητή μου Κώστα Παπαμαρκάκη. Με το που είδαμε ότι ο χώρος μας εξυπηρετεί, πήγαμε όλοι όσοι ενδιαφερόμασταν και κάναμε μεροκάματο, χτίζοντας τον σιγά-σιγά ώστε να τον φέρουμε σε μια καλή κατάσταση και να θυμίζει εγκαταστάσεις προπονητηρίου. Με τη βοήθεια της Ομοσπονδίας και του συλλόγου «Βενιζέλου» στον οποίο αγωνίζομαι, φέραμε το χώρο στα μέτρα μας και κατασκευάσαμε και τον κλωβό.

Γενικά οι σφυροβόλοι και οι ακοντιστές είναι οι πιο αδικημένοι στο χώρο του στίβου, καθώς για να ρίχνεις εύκολα τη σφύρα δεν πρέπει να υπάρχει τόσος κόσμος τριγύρω, ενώ επίσης, όταν αυτή προσγειώνεται συχνά καταστρέφει περισσότερο το γρασίδι σε αντίθεση με την απλή σφαίρα. Για αυτό ίσως δε βρίσκουμε εύκολα κατάλληλο χώρο για προπόνηση.

Θεωρείς ότι σε δυσκολεύει το έργο της προπόνησης ή σε κάνει πιο σκληρό και αποφασιστικό προς τον επόμενο στόχο σου;

Η μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα ήταν περισσότερο το άγχος που γεννήθηκε μέσα μου μετά τον αγώνα με τα 3 άκυρα. Έχοντας την καλύτερη επίδοση στον κόσμο αλλά ρίχνοντας τρεις άκυρες προσπάθειες, απογοητεύτηκα πάρα πολύ με τον εαυτό μου και με κατέκλυσαν συνεχώς αρνητικές σκέψεις. Το αποτέλεσμα ήταν όταν αργότερα πήγα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, να ρίξω πάλι τρεις άκυρες βολές από το άγχος μου. Έδινα κιόλας Πανελλήνιες εξετάσεις, όπου πέρασα χωρίς κάποια πριμοδότηση στη Γεωπονική Σχολή στο Ηράκλειο Κρήτης, οπότε καταλαβαίνεις ήταν αρκετά δύσκολη περίοδος για μένα.

Σίγουρα θα ήταν καλύτερη η κατάσταση για εμένα εκείνο το διάστημα, εάν η προπόνησή μου γινόταν σε κανονικές εγκαταστάσεις. Η αλήθεια είναι ότι πλέον έχω συνηθίσει να περπατάω σε πέτρες, καθώς ο χώρος προπόνησής μου έχει αρκετές. Από την άλλη τη διαφορά τη βιώνω όταν πάω για κάποιο χρονικό διάστημα το χρόνο στην Κύπρο, όπου προπονούμαι σε σωστό χώρο. Παρόλα αυτά, είμαι πολύ ευχαριστημένος εκεί που είμαι, συνεπώς η μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα ήταν να ξεπεράσω τους εσωτερικούς μου «δαίμονες», όλα τα άλλα τα συνήθισα.

Πάντα είχα μεγάλη απορία, πώς ένα παιδί ακολουθεί το άθλημα της σφύρας και όχι της σφαίρας που είναι το αμέσως πιο κοντινό άθλημα;

Ξεκίνησα να κάνω σφύρα μετά από παρότρυνση του προπονητή μου, καθώς με είχε δει να κάνω ρίψη με μπαλάκι σε ηλικία 11 ετών και διέκρινε την έμφυτη κλίση που διέθετα. Προσωπικά είχα ξαναδεί το άθλημα από τον Μιχάλη Αναστασάκη, ο οποίος ήταν λίγο μεγαλύτερός μου σε ηλικία και είναι πανελληνιονίκης, και μέναμε και πολύ κοντά. Σήμερα συνθέτουμε στην Ελλάδα το «τοπικό» ντέρμπι. Μία αυτός πρώτος, μία εγώ. Ξεκίνησα λοιπόν τη σφύρα, παρέα με δύο ακόμα φίλους μου. Ωστόσο, αυτοί γρήγορα σταμάτησαν σε αντίθεση με μένα, που την αγάπησα και άρχισα συνεχώς να θέτω νέους στόχους πάνω στο άθλημα.

Τι χρειάζεται να διαθέτει ένας αθλητής της σφύρας δηλαδή; Η δύναμη είναι αυτή που τον κάνει να ξεχωρίζει;

Όπως όλα τα αθλήματα με βάρη και κίνηση στον κορμό, απαιτεί ισχύ και γερή σωματική δομή, κυρίως όμως, απαιτεί ταχύτητα και τεχνική. Το πόσο γρήγορα και σωστά θα εφαρμόσεις τη δύναμή σου. Αυτό είναι το βασικό. Εγώ για παράδειγμα δεν κάνω πολλά κιλά στο γυμναστήριο, αφού να φανταστείς παρατηρώ πολλές γυναίκες σφυροβόλους που σηκώνουν τα ίδια βάρη με μένα. Οπότε η βάση είναι κυρίως η τεχνική και μετά ακολουθεί η δύναμη.

Η συμμετοχή σε Ολυμπιάδα αλλά και η διάκριση είναι το όνειρο κάθε αθλητή. Νιώθεις έτοιμος να πάρεις μέρος ανάμεσα στους κορυφαίους, εκπροσωπώντας τη χώρα σου;

Υπάρχει ένα ranking σύστημα σε ισχύ τα δύο τελευταία χρόνια, όπου ουσιαστικά επιμερίζονται οι επιδόσεις και η σημαντικότητα των 5 αγώνων που λαμβάνεις μέρος. Στο τέλος των αγώνων βγαίνει η αντίστοιχη βαθμολογία. Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες το όριο είναι τα 77,5 μέτρα, ωστόσο, μπορείς να κερδίσεις την πρόκριση στην Ολυμπιάδα και με τα 75 μέτρα, αν είσαι σταθερός σε όλους τους αγώνες. Αυτήν τη στιγμή εγώ είμαι στις θέσεις 25-26 από τους 32 που περνάνε. Απλά, πρέπει να το σιγουρέψω, καθώς μου υπολείπονται περίπου 80 πόντοι για το όριο (η επίδοσή του είναι 76,78 μέτρα).

Πόσο σημαντικό είναι για έναν αθλητή να αγωνίζεται μπροστά σε κόσμο;

Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος δίνει άλλη αξία και ατμόσφαιρα στον αγώνα. Το να βρίσκεσαι στους Ολυμπιακούς Αγώνες με άδειες τις κερκίδες είναι σίγουρα κάτι πρωτόγνωρο. Όσον αφορά τον εαυτό μου, θα έλεγα ότι ακόμα και όταν ο κόσμος κάνει παλαμάκια για να δώσει ρυθμό, προσωπικά δε μου προσφέρει κάτι παραπάνω. Αντίθετα, όποτε έχει τύχει σε κάποιον αγώνα διαπιστώνω ότι με αποσυντονίζει, οπότε κάνω νόημα να σταματήσουν. Μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον να το ξεπεράσω και αυτό!

Σε αγχώνει το ότι εκπροσωπείς τη χώρα σου μέσα από μια συμμετοχή σου;

Η αλήθεια είναι ότι πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι δεν αισθάνομαι καθόλου αυτό το άγχος. Τη στιγμή που αγωνίζομαι είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος στις προσπάθειές μου και εστιάζω στην επίτευξη της διάκρισης. Προφανώς και είναι πολύ σημαντικό να βλέπω την Ελληνική σημαία να σηκώνεται ψηλά, ωστόσο, για να έρθει αυτό πρέπει πρώτα να συγκεντρωθώ στην κάθε βολή μου. Δόξα τω Θεώ έχω την υγειά μου, τους ανθρώπους που με νοιάζονται και το Betshop.gr στο πλευρό μου σε κάθε μου πρόκληση.

Ο κορονοϊός έχει αλλάξει τη διαδικασία προπόνησής σου;

Οι προπονήσεις μου δεν επηρεάστηκαν καθόλου, εκτός ίσως από τον πρώτο καιρό της πανδημίας, και μπορούμε να πούμε ότι αν με επηρέασε κάπως η πανδημία, ήταν με θετικό τρόπο. Εάν οι Ολυμπιακοί Αγώνες είχαν γίνει πέρυσι θα ήταν πιο δύσκολο για εμένα να τα καταφέρω, καθότι φέτος έχω γίνει πιο σταθερός και αποτελεσματικός, οπότε η μετάθεσή τους για το 2021 μου βγήκε σε καλό. Από εκεί και πέρα, η αναβολή των υπόλοιπων αγώνων της χρονιάς οι οποίοι ουσιαστικά σε προετοιμάζουν και σου δίνουν ρυθμό, σίγουρα αποσυντόνισε τους περισσότερους αθλητές. Για να είμαι ειλικρινής όμως, η αναβολή της Ολυμπιάδας για εμένα λειτούργησε θετικά καθότι βελτιώθηκα σημαντικά και πλέον αισθάνομαι ακόμη πιο έτοιμος.

Αν δεν ήσουν σφυροβόλος, ποιο άθλημα θα επέλεγες;

Ομολογώ ότι αυτήν τη στιγμή δεν μπορώ να με φανταστώ σε κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνω. Ίσως να ακολουθούσα το τριπλούν, που είναι πιο ιδιαίτερο και συναρπαστικό.

Όχι ομαδικό αθλητισμό;

Κλασικός αθλητισμός για πάντα! Έχω δοκιμάσει μέχρι καράτε και κολύμπι, αλλά πάντα επέστρεφα στη σφύρα.

cnn.gr