Χανιά | Πώς σώθηκε ο κυνηγός μετά την περιπέτεια στη Ζούρβα – “Πήρα αγκαλιά τα σκυλιά για να ζεσταθώ” | Video
Για την περιπέτεια που έζησε την περασμένη Κυριακή, όταν χάθηκε σε μια πολύ δύσβατη περιοχή στο φαράγγι της Τρομάρισσας στη Ζούρβα Χανίων (δείτε ΕΔΩ), μίλησε στην ΕΡΤ Χανίων ο 55χρονος κυνηγός, για τον οποίο στήθηκε επιχείρηση εντοπισμού και διάσωσης, που κράτησε 17 ώρες.
Ο Χανιώτης κυνηγός, που περπατάει χρόνια στα βουνά και γνωρίζει τα μονοπάτια εξήγησε, πως έφτασε στο σημείο να χαθεί, περιγράφοντας τις ώρες αγωνίας, που έζησε παρέα με τα δύο σκυλιά του, με τα οποία αγκαλιάστηκαν για να ζεσταθούν τη νύχτα που η θερμοκρασία έπεσε χαμηλά.
“Ξεκινήσαμε το περπάτημα γύρω στις 08.00 της Κυριακής με ένα φίλο μου και πήραμε διαφορετική πορεία. Διάλεξα μια λίγο πιο δύσκολη διαδρομή και είπαμε, ότι αν γυρίσει εκείνος νωρίτερα θα με περιμένει. Ανέβηκα σε ένα βουνό βρήκα κάτι πέρδικες και μετά μου άλλαξαν την πορεία, έπεσε ομίχλη, είχα ένα GPS παλιό, το οποίο δε δούλεψε και με αποπροσανατόλισε τελείως… Κάποια στιγμή είδα ότι δεν πάω σωστά…”.
“Προσπάθησα να γυρίσω και έπεσα σε ένα από τα χειρότερα σημεία πιστεύω της Μαδάρας. Θέλω να ευχαριστήσω πολύ τα παιδιά γιατί πραγματικά ήρθαν να με βρουν με κίνδυνο της ζωής τους. Πραγματικά με πολύ μεγάλο κίνδυνο. Η περιοχή λέγεται Βρυσί είναι ένα φαράγγι πάρα πολύ δύσβατο. Κατέβηκα από το πλάι του φαραγγιού για να γυρίσω, γιατί δεν έβλεπα και όσο κατέβαινα έλεγα θα βρω ίσιωμα και θα βρω ίσιωμα και δεν έβρισκα… Τελικά κατέβηκα ένα ποτάμι που είχε χαλίκι πολύ απότομο με τρομερά μεγάλη κλίση, έκανα λίγο δεξιά και εκεί λέω κάτσε να πάρω το 112 γιατί εδώ τα έχω χάσει όλα. Είχα σήμα, μιλούσα στο τηλέφωνο αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω που ήμουν. Όταν άνοιξε ο καιρός κατάλαβα που είμαι αλλά ήταν πλέον αργά είχα ειδοποιήσει. Ο καιρός άνοιξε όταν σουρούπωσε…”.
“Στο 112 έδωσα λάθος στίγμα στην αρχή όπως μου είπαν, γιατί με έψαχναν από τις 17.00 και με βρήκαν στη 01.00 μετά τα μεσάνυχτα! Είχα αρχίσει και κρύωνα πολύ, γιατί ήμουν μούσκεμα. Είχα πάρει αγκαλιά τα δύο σκυλιά μου για να ζεσταθούμε. Είχαν ταλαιπωρηθεί και αυτά παρά πολύ, γιατί ακολούθησαν την ίδια πορεία με μένα. Στις 01.30 – 02.00, που ήρθαν τα παιδιά άναψαν φωτιά και με ρώτησαν από που πήγα εκεί. Όταν τους είπα στην αρχή δεν το πίστευαν, ότι πέρασα αυτούς τους γκρεμούς. Όταν τους έκανα περιγραφή της διαδρομής μου απάντησαν ότι είναι πάρα πολύ δύσβατο σημείο… Περπατάω χρόνια στα βουνά, αλλά αν δεν το ζήσεις αυτό δεν μπορείς να το καταλάβεις. Από εκεί δεν μπορούσε εύκολα κάποιος να βγει…”.
“Από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι πυροσβέστες, μιλούσαμε συνέχεια στο τηλέφωνο και μου είχαν δώσει θάρρος. Μου είπαν μην ανησυχείς, ότι και να γίνει θα σε βρούμε. Η γυναίκα μου είχε μεγάλη αγωνία και δεν ήξερε τι γίνεται, γιατί της είχα πει να μην με παίρνει τηλέφωνο για να μην τελειώσει η μπαταρία, καθώς έπρεπε να μιλάω με τους διασώστες. Εγώ πιο πολύ στεναχωρήθηκα, που ταλαιπώρησα άδικα τόσα άτομα. Και τους πυροσβέστες από τα Χανιά και την ΕΜΑΚ που ήρθε από το Ηράκλειο, αλλά και τους δύο ντόπιους που άφησαν τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους και ήρθαν να βοηθήσουν καθώς ξέρουν καλά την περιοχή. Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς!”.
