Από τον Δημητριάδη στον Πάτση: Οι «ατσίδες με τα μπλε» απειλούν τον Μητσοτάκη…
Το ένα σκάνδαλο διαδέχεται το άλλο. Ο Κοντολέων και ο Δημητριάδης των παρακολουθήσεων δίνουν τη θέση τους στο βουλευτή Μαραβέγια, η σύζυγος του οποίου ήθελε να πάρει, με «αέρα», μερικά εκατομμύρια από τον αναπτυξιακό νόμο, αλλά δεν πρόκαμε, αποκαλύφθηκε.
Κι αυτός ο βουλευτής έδωσε τη θέση του στον πολυτάλαντο Πάτση. Ο οποίος ήθελε να παίξει το «κοράκι» στα δάνεια, αλλά έπαιρνε και δουλειές, βουλευτής ων, από δημόσια επιχείρηση. Και αυτός έδωσε τη θέση του στην κυρία Πιτσίκα, η οποία «διακρίθηκε» για τις απευθείας αναθέσεις που της έγιναν από την ίδια δημόσια επιχείρηση (ΕΛΤΑ) και από άλλες.
Πώς τα αντιμετωπίζουν όλα αυτά ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί του και η προπαγάνδα τους; Με δύο τρόπους.
Ο ένας είναι κάθε φορά να προσπαθούν να συμψηφίσουν τις ευθύνες παραπέμποντας σε ανάλογα περιστατικά του παρελθόντος. «Τα κάνατε κι εσείς», λένε στην αντιπολίτευση, όταν τους ασκεί κριτική.
Ο δεύτερος τρόπος είναι πιο κυνικός, αφού φαίνεται να πιστεύουν ότι τα σκάνδαλα «δεν ενδιαφέρουν» τους ψηφοφόρους, «έχουν κουράσει» και θα ξεχαστούν. Κάτι σαν το «θα περάσει κι αυτό», που λέει κι ο στίχος του τραγουδιού.
Με τη βοήθεια του αφηγήματος των δημοσκόπων, ότι τα σκάνδαλα δεν προκαλούν εκλογική ζημιά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι συν αυτώ έχουν πιστέψει πως, ό,τι και να κάνουν, δεν θα πάθουν τίποτα, είναι άτρωτοι, η αντιπολίτευση «δεν μπορεί» και θα «τρώει τη σκόνη τους».
Πόση αλήθεια και πόσο ψέμα περιέχεται σε όλα αυτά;
Πρώτον, είναι αλήθεια ότι οι παρακολουθήσεις δεν ενδιαφέρουν τον πολύ κόσμο όπως, ας πούμε, η ακρίβεια στα καύσιμα και στα είδη πρώτης ανάγκης. Όμως, οι κυβερνητικοί εγκέφαλοι παραβλέπουν ότι τέτοια θέματα μπορεί να ενοχλούν ειδικά εκλογικά κοινά, μικρά μεν, αλλά που μπορεί να αποδειχθούν καθοριστικά για το εκλογικό αποτέλεσμα.
Διότι αυτά τα εκλογικά κοινά, που είχαν πιστέψει στον «θεσμικό» Μητσοτάκη, μπορεί να «πάρουν ανάποδες» όταν βλέπουν ότι άνθρωποι του «θεσμικού» πρωθυπουργού καταπατούν κάθε κανόνα και ο πρωθυπουργός λέει «δεν ήξερα».
Δεύτερον, ο Πάτσης δεν είναι η μοναδική περίπτωση «δικού τους παιδιού» που πλουτίζει εκμεταλλευόμενος αυτήν την ιδιότητά του. Όμως, εν προκειμένω, έχουμε την εξής ιδιομορφία: για πρώτη φορά ένας κυβερνητικός βουλευτής επιχειρεί να πλουτίσει σε βάρος ανθρώπων που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους. Και δεν γνωρίζω ούτε έναν ψηφοφόρο, ακόμα και της ΝΔ, που να μην εξοργίζεται με αυτό. Διότι δάνεια δεν έχουν πάρει μόνον αριστεροί ψηφοφόροι.
Με απλά λόγια, μπορεί οι περισσότεροι ψηφοφόροι που το 2019 ψήφισαν την ΝΔ του Μητσοτάκη να μην προτάσσουν τις παρακολουθήσεις, τον Πάτση και τους άλλους ατσίδες, αλλά υπάρχουν και άλλοι, έστω οι λιγότεροι, που θυμώνουν και πυκνώνουν τις τάξεις των «αναποφάσιστων». Και αν, την ώρα που θα κληθούν να αποφασίσουν, τα θυμηθούν όλα αυτά, τότε οι σημερινές «βεβαιότητες» θα πάνε περίπατο και τα προπαγανδιστικά φληναφήματα να γυρίσουν μπούμερανγκ.
Ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ καλό είναι (για τους ίδιους…) να μην βασίζονται τόσο πολύ στη «βεβαιότητα» ότι ο Κοντολέων, ο Δημητριάδης, ο Μαραβέγιας, ο Πάτσης και η Πιτσίκα και τα «κατορθώματά» τους θα ξεχαστούν.
Διότι για τη λήθη δεν ισχύει πάντα αυτό που έχει πει ο Ιωσήφ Στάλιν: «Το όπλο των πολιτικών είναι η λήθη των λαών»…
