Άννα Ντουντουνάκη: “Υπάρχουν πολιτικοί από τα Χανιά που θα έπρεπε να έχουν φροντίσει περισσότερο για τον τόπο μας”
Η Άννα Ντουντουνάκη είναι το φαινόμενο της πεταλούδας, αυτοπροσώπως. Ένα κορίτσι που άρχισε την κολύμβηση στα 15 χρόνια της και έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης, λίγους μήνες πριν κλείσει τα 26. Έκανε άλματα στο νερό. Οριακά έμεινε εκτός τελικού στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Έκλαψε και όλη η Ελλάδα άνοιξε νοερά στοργικά την αγκαλιά της στη σπουδαία Χανιώτισσα κολυμβήτρια. Πριν από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα σκόπευε να εξασκήσει τη δικηγορία, αμέσως μετά τους Αγώνες στο Τόκιο.
Τώρα, είπε στο SPORT 24 ότι άλλαξαν τα σχέδιά της. Θα συνεχίσει τον πρωταθλητισμό ως το Παρίσι. Ελπίζει χωρίς την πανδημία που την ανάγκασε να κυκλοφορεί με μάσκα ακόμη και μέσα στο σπίτι της. Μία εβδομάδα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες άρχισε και πάλι τις προπονήσεις, συνδυάζοντας διακοπές με προετοιμασία στον τόπο της -στα Χανιά-, σε ένα κολυμβητήριο που ρημάζει και απομακρύνει τα παιδιά του νομού από την κολύμβηση. Οι Χανιώτες φωνάζουν. Έχουν δίκιο και η Άννα τους υπερασπίστηκε, όπως και την πόλη της.
Σπάνια ένας αθλητής του υγρού στίβου έχει διάθεση να κολυμπήσει στις διακοπές του. Κάποιοι δεν μπαίνουν καν στη θάλασσα. Overdose, λέγεται αυτό. Η Άννα δεν αποτελεί εξαίρεση. “Πάω στη θάλασσα, αλλά δεν κολυμπάω. Καθόλου, όμως. Δεν το συζητώ για ξενοδοχεία με πισίνα που πάμε και ξετρελαίνονται όλοι και λένε “έλα να μπούμε, έλα να μπούμε”. Το βλέπω και θέλω να γυρίσω από την άλλη. Ποτέ δεν περίμενα ότι θα μου συμβεί αυτό.
Επειδή, πρόσφατα πήγα εκδρομή σε ξενοδοχείο που είχε πισίνα, πραγματικά πρέπει να βούτηξα συνολικά 10 λεπτά στις δύο μέρες που ήμουν εκεί και αυτό λόγω της παρέας. Πέρα από το γεγονός ότι δεν νιώθω καμία ανάγκη. Έξω από την θάλασσα κάθομαι με τις ώρες, δεν έχω κανένα θέμα. Και τώρα στο Λουτρό που είχα πάει. Είχαμε νοικιάσει σκαφάκι και ήμουν στη θάλασσα από το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ. Μου αρέσει πάρα πολύ, αλλά δεν θα κολυμπήσω. Ίσως κάτσω μέσα στη θάλασσα σε ένα σημείο ή έξω.
Έκανα διακοπές περίπου τρεις εβδομάδες. Παράλληλα, έπρεπε να κολυμπάω. Δεν είχα τόσο κουράγιο για να πω ότι θα κάνω κανονική προπόνηση. Πήρα μία εβδομάδα ρεπό και τις άλλες δύο κολυμπούσα μία ώρα κάθε ημέρα, για τους αγώνες που είχαμε στο ISL.
Πήγαινα όσο μπορούσα να κάνω ένα δύο χιλιόμετρα, ώστε να έχω την επαφή. Πήγαινα στη θάλασσα. Και τις βόλτες μου τις έκανα και εκδρομές πήγα. Για να καταλάβεις, για να πάω λίγες ημέρες στα Σφακιά, σηκώθηκα στις 7 το πρωί για την προπόνηση, ώστε να προλάβω”.
Είμαι δύσπιστη, επειδή έχω ακούσει πολλά για το κολυμβητήριο
Στο κολυμβητήριο των Χανίων, όπου έκανε τις προπονήσεις της τις ημέρες των διακοπών της τη συνάντησε ο υφυπουργός Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης.
Η πρωταθλήτρια Ευρώπης στα 100 μ. πεταλούδα άκουσε τον κ. Αυγενάκη, ο οποίος τής ανέφερε τις κινήσεις που έχουν δρομολογηθεί για την επισκευή του κολυμβητηρίου, ενώ του εξέφρασε τις ανησυχίες της για τον αθλητισμό και τους αθλητές που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους.
“Γενικά το κολυμβητήριο είναι λίγο παρατημένο. Δεν ξέρω τα προβλήματα που υπάρχουν στο μηχανοστάσιο. Αυτά θα τα ξέρει καλύτερα κάποιος άλλος. Δεν θα πω για το νερό που το καλοκαίρι είναι ζεστό στους 30 βαθμούς Κελσίου ίσως και περισσότερο, επειδή αυτό γίνεται σε όλη την Ελλάδα.
Έχουν βγάλει τους προβολείς και τώρα είναι σαν γιαπί, σε κάποια σημεία. Είναι σε κακή κατάσταση. Κακοσυντηρημένο. Δεν γίνεται σε ένα κολυμβητήριο που έχει φτιαχτεί πριν από 50 χρόνια να κάνεις συνέχεια μικροδουλειές και να λες ότι έφτιαξε. Αυτό δεν είναι λογικό.
Όσα χρόνια κολυμπούσα εκεί, δεν λειτουργούσε καν η μία πισίνα. Είναι δύο οι πισίνες, μια 25 μέτρων και μία 50 μέτρων. Κάποτε η μία είχε στέγαστρο. Το χειμώνα δεν μπορώ να πω ότι θα μπορέσω να κάνω εκεί προπόνηση υψηλού επιπέδου.
Οι βατήρες είναι κακοί. Επίσης, είχε φτιαχτεί άλλο ένα κολυμβητήριο στο Ακρωτήρι, το οποίο δεν έχει λειτουργήσει ποτέ. Είναι 5-10 λεπτά από το κέντρο, απέναντι στο Πολυτέχνειο. Φτιάχτηκε όταν εγώ ήμουν παιδάκι και δεν λειτούργησε ποτέ. Τώρα, είναι ερείπιο. Έχουν κλέψει τα πάντα από μέσα και χρόνια λένε ότι θα το φτιάξουν και δεν έχει γίνει τίποτε.
Γενικά οι αθλητικές εγκαταστάσεις στα Χανιά είναι παρατημένες. Και το στάδιο δεν είναι στα καλύτερά του. Είπε αρκετά πράγματα ο κ. Αυγενάκης στη συνάντηση που είχαμε στο κολυμβητήριο. Δεν ξέρω τι θα γίνει απ’ όσα άκουσα. Μίλησε με αριθμούς. Τώρα, δεν ξέρω αν θα γίνουν στην πράξη. Πρέπει να γίνει μια σωστή ολοκληρωμένη δουλειά. Μακάρι, αυτά που είπε να γίνουν πραγματικότητα και άμεσα.
Γενικά ακούμε πολλά, αλλά νομίζω ότι οι πολιτικοί τα παρουσιάζουν όλα πολύ ωραία. Εντέλει, βλέπουμε πολύ λίγα να γίνονται. Είμαι δύσπιστη, επειδή έχω ακούσει πολλά για το κολυμβητήριο και έχω δει λίγα, όπως έχω δει έργα που είναι σε προτεραιότητα για την Πολιτεία να γίνονται άμεσα. Τώρα, θα φανώ μυστήρια με το ποδόσφαιρο, ενώ δεν είμαι. Το γήπεδο του Πλατανιά (Δημοτικό Γήπεδο Περιβολίων) φτιάχτηκε σε μια νύχτα.
Όταν πραγματικά θέλουμε να γίνουν κάποια έργα γίνονται. Για το κολυμβητήριο ο κ. Αυγενάκης στη συνάντηση που είχαμε είπε ότι έχει βγει ο προϋπολογισμός και θα το φτιάξουν από την αρχή. Ότι δεν θα γίνουν μερεμέτια, αλλά μια ολοκληρωμένη δουλειά. Νομίζεις εγώ δεν θα ήθελα να περνάω τις γιορτές στα Χανιά; Φέτος, κατέβηκα δυο εβδομάδες τα Χριστούγεννα και τρεις μέρες το Πάσχα, ακριβώς για να μη χρειαστεί να κάνω προπόνηση αρκετές ημέρες εκεί.
Όταν παρουσίασα στον κ. Αυγενάκη κάποια ζητήματα, τα οποία απασχολούν τους αθλητές, άκουσα ότι πολλά έχουν δρομολογηθεί. Είπα ότι χρειαζόμαστε ως αθλητές χρηματοδότηση, επειδή δεν εργαζόμαστε.
Δεν γίνεται να θεωρούμαστε ερασιτεχνικός αθλητισμός και να μην παίρνουμε χρήματα. Ούτε γίνεται να μην έχουμε προνομία όπως υπήρχαν παλιά. Τι; Υπάρχει η βοήθεια για τα παιδιά που θέλουν να περάσουν στο Πανεπιστήμιο. Μετά το Πανεπιστήμιο εμείς δεν υπάρχουμε; Ο κ. Αυγενάκης μού απάντησε σαν να έχουν ήδη γίνει όσα ζήτησα.
Προφανώς, για να τα ζητάω αυτά δεν τα έχουμε. Αν αυτό συνέβαινε δεν θα τα ζητούσα. Οι πολιτικοί έχουν μάθει να ελίσσονται σε αυτές τις συζητήσεις. Είναι η δουλειά τους αυτή και απαντούν πολύ διπλωματικά. Αν ήξερα κι εγώ να απαντάω τόσο καλά, ίσως να είχα γίνει πολιτικός. Μίλησα τώρα επειδή τώρα -στη συνάντηση αυτή- μού δόθηκε ο λόγος. Στο παρελθόν, δεν μου είχε δώσει κανείς το λόγο να μιλήσω”.
“Υπάρχουν πολιτικοί από τα Χανιά που εκπροσωπούν τα Χανιά -και βρίσκονται σε πολύ υψηλές θέσεις- στην κυβέρνηση και αυτοί θα έπρεπε να έχουν φροντίσει περισσότερο για τον τόπο μας”
Ο υφυπουργός Αθλητισμού, κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στην Κρήτη, έκανε δηλώσεις στα κρητικά ΜΜΕ. Αναφερόμενος στις εγκαταστάσεις των Χανίων και τις μελέτες που έχουν δρομολογηθεί για τη βελτίωσή τους ανέφερε -μεταξύ άλλων- το εξής: “Η αλήθεια είναι ότι διέκρινα και έναν κομπλεξισμό, »μα γιατί κάνετε τόσα έργα στο Ηράκλειο και δεν κάνετε στα Χανιά;»
Γιατί στο Ηράκλειο πολύ απλά -τούς απάντησα- έχουν ενεργοποιηθεί και άνθρωποι του αθλητισμού, μηχανικοί που έχουν βοηθήσει στο μέγιστο βαθμό και έχουν συμβάλει με την επιστήμη τους, την γνώση τους και τα γραφεία τους και έχουμε καλύψει πολύ χρόνο, μα πάρα πολύ χρόνο -μελετητικό χρόνο- για να είμαστε περισσότερο ώριμοι σε αρκετές μελέτες. Η δε διοίκηση του ΕΑΚ Ηρακλείου έχει λειτουργήσει με μία εξωστρέφεια, εξ ου κι ότι υπήρξε και μια αλλαγή στη διοίκηση του ΕΑΚ Χανίων και επειδή δεν έχω μάθει να τα λέω εσωτερικά σε μια συζήτηση κεκλεισμένων των θυρών, τα είπα ενώπιον όλων, τα λέω και στο ραδιόφωνο!”
Η Άννα τόνισε ότι ενοχλήθηκε από την εν λόγω δήλωση περί κομπλεξισμού, που έγινε μετά τη συνάντησή της με τον υφυπουργό. “Πρόσεξα πολύ και στις συνεντεύξεις που έδωσα στα Χανιά -μετά τη συνάντησή μας- να έχω ένα τόνο αισιοδοξίας. Ξέρω ότι δεν απευθυνόταν σε ‘μένα ο κ. Αυγενάκης, αλλά άκουσα σε συνέντευξή του ότι είπε πως είμαστε κομπλεξικοί, στα Χανιά. Ότι έχουμε κόμπλεξ με το Ηράκλειο.
Δεν με ενοχλεί ότι κάνει έργα στο Ηράκλειο όπου τον ψήφισαν, αλλά πιστεύω ότι ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε αυτή τη θέση και η πολιτική ηγεσία γενικότερα, έχουν χρέος να ενώνουν το λαό και όχι να προκαλούν το διχασμό. Αυτό εμένα με προσέβαλε. Μπορεί να μην το έλεγε μόνο για μένα. Να το έλεγε για κάποιους άλλους και να μην είχε εμένα στο μυαλό του. Ωστόσο, δεν το θεωρώ σωστό, επειδή κι εγώ από τα Χανιά είμαι και με ενοχλεί. Δεν ρίχνω το φταίξιμο σ’ εκείνον.
Μακάρι όλοι οι πολιτικοί που πέρασαν από τα Χανιά -και είχαν βρεθεί σε υψηλές θέσεις και βρίσκονται ακόμη- να είχαν φροντίσει να φτιάξουν τις αθλητικές εγκαταστάσεις που δεν λειτουργούν. Δεν θεωρώ ότι είναι ο μόνος υπεύθυνος, ούτε ρίχνω το φταίξιμο στον κ. Αυγενάκη. Καλά κάνει και φροντίζει τον τόπο του. Δεν τον κατηγορώ γι’ αυτό. Απλά θεωρώ ότι ήταν άστοχη η τοποθέτησή του.
Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν πολιτικοί από τα Χανιά που εκπροσωπούν τα Χανιά -και βρίσκονται σε πολύ υψηλές θέσεις- στην κυβέρνηση. Όλοι αυτοί θα έπρεπε να έχουν φροντίσει λίγο περισσότερο για τον τόπο μας. Άρα, περισσότερο νομίζω απευθύνομαι σε αυτούς που δεν έχουν φερθεί σωστά όλα αυτά τα χρόνια. Είμαστε μεγάλη πόλη.
Έχουμε αθλητές πολύ υψηλού επιπέδου. Ο Παπαστάμος ζει στα Χανιά, αλλά τη χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων ερχόταν τον περισσότερο καιρό στην Αθήνα, για να κάνει καλύτερη προπόνηση.
Επειδή, ειδικά στον υγρό στίβο, αλλά και στα άλλα αθλήματα έχουμε βγάλει πολλούς αθλητές θεωρώ ότι είναι ντροπή αυτό που συμβαίνει με τις εγκαταστάσεις, στα Χανιά. Eίναι πάρα πολύ όμορφη πόλη και θα μπορούσε η αναβάθμιση των εγκαταστάσεων να φέρει πολλά χρήματα στον νομό. Θα μπορούσε να αναπτυχθεί ο αθλητικός τουρισμός και να διοργανώνονται αγώνες ή να γίνει ένα αθλητικό κέντρο και να έρχονται ξένες αποστολές για προετοιμασία.
Είναι πολλοί οι τομείς που μπορεί να αναπτυχθεί. Αν οργανωθεί σωστά θα μπορούσε να φέρει πολλά χρήματα σε πολύ κόσμο, να γίνει top αθλητικός προορισμός. Ποιος δεν θα ήθελε να έρθει στα Χανιά, για προπόνηση, αγώνες, τα πάντα; Επειδή, έχω πάει σε πολύ χάλια μέρη για προετοιμασία μπορώ να το πω με σιγουριά. Πάντως, είναι περίεργο αυτό που συμβαίνει.
Ο αθλητισμός φέρνει τόσες επιτυχίες κι όμως είναι λίγο ξεχασμένος. Γενικά στη χώρα μας. Όχι, μόνο στα Χανιά. Όλοι μας για να φτάσουμε στο σημείο πού έχουμε φτάσει, με τα χρήματα των γονιών μας φτάσαμε. Γι’ αυτό δεν παρευρίσκομαι σε μαζώξεις που παρακολουθούν ποδόσφαιρο, επειδή νευριάζω. Δεν φταίνε όσοι παρακολουθούν, ισχύει. Ο φίλος μου παρακολουθεί ποδόσφαιρο, την ΑΕΚ.
Τα αδέρφια του πριν διαβάσουν για μένα στο SPORT24, δεν είχαν με είχαν διαβάσει ποτέ. Πρώτη φορά σ’ εσάς διάβασαν για μένα, όταν πήρα το χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, στη συνέντευξη που κάναμε. Έχω παρατηρήσει ότι αναφέρεστε πολύ στα υπόλοιπα αθλήματα. Μου έχει κάνει πολύ καλή εντύπωση”.
Την εβδομάδα πριν φύγουμε για το Τόκιο κυκλοφορούσα με μάσκα και μέσα στο σπίτι
Η 26χρονη κορυφαία Ελληνίδα κολυμβήτρια αισθάνεται ευθύνη απέναντι στα χιλιάδες παιδάκια που ασχολούνται με το κολύμπι στην Ελλάδα και αυτός είναι ένας από τους λόγους που μίλησε, ώστε να βελτιωθούν οι συνθήκες στο άθλημά της. Ανέφερε και ένα περιστατικό με ένα κοριτσάκι, μια μικρή θαυμάστριά της που τη συγκίνησε.
“Η μεγαλύτερη χαρά και επιβράβευσή -πέρα από τα μετάλλια- είναι ότι έρχονται μικρά παιδάκια και ζητούν μια φωτογραφία μαζί σου και σε έχουν πρότυπο κατά κάποιο τρόπο. Σε βλέπουν και σε παρακολουθούν πριν από την επιτυχία σου. Ένα τέτοιο μήνυμα δεν γίνεται να το δω και να το αγνοήσω. Το κορυφαίο που μου έχει συμβεί και παραλίγο να κλάψω ήταν ένα παιδάκι το οποίο ήθελε απεγνωσμένα να βγάλουμε φωτογραφία.
Μου είχε στείλει μήνυμα, αλλά δεν βόλευε η προπόνησή του για να συναντηθούμε. Έφυγε από το σπίτι του, ήρθε από το κολυμβητήριο την ώρα που είχα προπόνηση μόνο και μόνο γι’ αυτό. Και μου έφερε μια ζωγραφιά με μια αφιέρωση και όταν το είδα βουρκωμένο ντράπηκα να το ρωτήσω τι έχει.
Δεν ήθελα να φανώ αδιάκριτη στην περίπτωση που του έχει συμβεί κάτι προσωπικό. Αλλά, έστειλε αργότερα μήνυμα και μου έγραψε “συγγνώμη που δεν σας μίλησα πολύ, αλλά ήμουν πολύ συγκινημένη που σας έβλεπα”. Αυτό συνέβη στην Αθήνα, μετά το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Αυτό το παιδάκι δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Είναι πάρα πολύ ωραίο να λειτουργείς τόσο θετικά για τα παιδιά”.
Αν θα διέγραφε κάτι μονοκοντυλιά από τα τελευταία χρόνια είναι η πίεση που της προκάλεσε ο κορονοϊός. “Δεν το συζητώ, ο κορονοϊός ήταν το χειρότερο άγχος μου, πριν από τους Αγώνες. Φοβόμουν μην κολλήσω. Το έβλεπα στον ύπνο μου. Φοβόμουν μη χάσω τη συμμετοχή μου. Δεν ηρεμείς ποτέ.
Θα σου πω μόνο, ότι την εβδομάδα πριν φύγουμε κυκλοφορούσα με μάσκα και μέσα στο σπίτι μου. Μένω με τον φίλο μου και κυκλοφορούσαμε και οι δύο με μάσκα και εκείνος κοιμόταν σε διαφορετικό δωμάτιο από ‘μένα, για να μην πάθω κάτι. Είχε μπει σε καραντίνα για να περάσουν πέντε μέρες να κάνει pcr, ώστε να είμαι σίγουρη.
Γενικά όλοι οι άνθρωποι που ήταν γύρω μας -τουλάχιστον αυτοί που ένιωθαν την ευθύνη- πέρασαν κι αυτοί μαζί μας δύσκολα. Όλοι. Και ο προπονητής μου που επίσης θα ερχόταν και ο γυμναστής μου και ο φίλος μου, όσοι με συναναστρέφονταν στενά είχαν αυτό το άγχος.
Ο φίλος μου δεν κυκλοφορούσε πολύ, φορούσε διπλή μάσκα, για να με προστατέψει. Όλοι οι άνθρωποι που ήταν δίπλα μας έπρεπε να προσέχουν κι αυτοί. Για μένα αυτό ήταν το πιο δύσκολο και το μεγαλύτερο άγχος μου. Να φύγει και να μην ξαναέρθει. Ήταν ό,τι χειρότερο.
Το άγχος που είχα όταν έκανα τεστ κορονοϊού προτού αναχωρήσω για αγώνες δεν το θέλω άλλο. Σκεπτόμουν μη χάσω τη συμμετοχή μου και ότι αν κολλήσω θα πρέπει να μπω σε καραντίνα για δύο εβδομάδες.
Αυτό είναι κάτι που δεν σου το εξασφαλίζει το εμβόλιο, ούτε ότι θα βγεις αρνητικός στα τεστ πριν από τον αγώνα. Αν έμενα καραντίνα δύο εβδομάδες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τούς είχα χάσει. Είναι ένα σπορ που αν μείνεις έξω δύο εβδομάδες έχεις τελειώσει. Έχω εμβολιαστεί από τον Ιούνιο. Είχε ανοίξει η ΕΟΕ την πλατφόρμα για την Ολυμπιακή ομάδα νωρίς. Ωστόσο εγώ δεν πήγα με τα μονοδοσικά που είχα τη δυνατότητα. Έκανα το Pfizer”.
Ξεπέρασε τα εμπόδια επειδή πιστεύει ότι “Όλα τα πράγματα είναι στο μυαλό μας. Υπάρχει ένα κουμπάκι στο μυαλό μας και είναι δύσκολο να καταφέρεις να το βρεις, αλλά όταν το βρεις και το πατήσεις μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Και πραγματικά τα δύο τελευταία χρόνια -παρότι ήταν δύσκολα- νιώθω ότι κατάφερα να το βρω και ότι δεν θα μπορούσα να έχω κάνει καλύτερα προετοιμασία από αυτή που έκανα, τουλάχιστον όσο περνούσε από το δικό μου χέρι.
Σίγουρα κάποια πράγματα θα μπορούσαν να έχουν γίνει καλύτερα, αλλά δεν ήταν πράγματα που θα μπορούσα εγώ να ελέγξω. Ο covid μού στέρησε και κάποιες προετοιμασίες που θα ήθελα να έχω κάνει σε υψόμετρο. Το 2019 και το 2020 είχαμε πάει στη Βουλγαρία και στην Τουρκία. Στη Βουλγαρία πήγαμε στο Μπέλμεκεν, το οποίο είναι μια ερημιά, είναι χάλια. Όμως ήμουν αποφασισμένη ότι θα τα κάνω όλα, ό,τι πρέπει για να πάω καλά. Υπό άλλες συνθήκες δεν θα άντεχα. Βρόμα, κακό ξενοδοχείο και φαγητό. Ερημιά. Γύρω γύρω δεν έχει τίποτε παρά μόνο αρκούδες και λύκους. Εκεί πρέπει να είσαι πολύ hard-core για να πας.
Στην Τουρκία πήγα στο Ερζερούμ. Εκεί ήταν πολύ ωραία επειδή ήταν πιο οργανωμένα, καθώς βρισκόταν δίπλα στο χιονοδρομικό. Άρα ήταν και το ξενοδοχείο ανάλογο. Οι Τούρκοι έχουν κι άλλο προπονητικό κέντρο, στην Αττάλεια. Εκεί πάνε πολύ γνωστοί αθλητές. Η Τουρκία έχει δώσει πολλά χρήματα στον αθλητισμό και στο κολύμπι και έχει πλέον αθλητές”.
Σε κάθε περίπτωση το 2021 ήταν η χρονιά της μέχρι την επόμενη.
“Δεν θα μείνω στο Τόκιο. Για μένα ήταν μια πολύ επιτυχημένη χρόνια. Είχα βάλει πολύ υψηλούς στόχους και κόπιασα πάρα πολύ, ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι βγήκα πρώτη στην Ευρώπη, δεν το συζητώ. Δεν το φανταζόμουν ούτε στα πιο τρελά όνειρα μου. Και νιώθω ότι όντως ήρθε, επειδή κάποιος από ψηλά έβλεπε τον κόπο που είχα κάνει. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες μπορεί να μην ήρθε η οκτάδα που ήθελα.
Αυτός ήταν ο στόχος μου και ας μην το πολυέλεγα. Μπορεί να μην ήρθε, αλλά κατάφερα να κάνω στον ημιτελικό πανελλήνιο ρεκόρ που πολύ λίγοι αθλητές το καταφέρνουν και βγήκα ένατη στον κόσμο, ενώ ήμουν πολύ πιο πίσω τα προηγούμενα χρόνια. Έχουν ανταμειφθεί οι κόποι μου και των ανθρώπων που δούλευαν μαζί μου. Χαίρομαι που έχω κάνει χαρούμενο τον προπονητή μου και τον γυμναστή μου και που τους έδωσα τόσες συγκινήσεις. Το ίδιο ισχύει και για τους γονείς μου”.
Πριν από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το πλάνο μου ήταν να αρχίσω να δουλεύω, φέτος
Η ειδική συνθήκη της πανδημίας την υποχρέωσε να είναι αυστηρά προστατευμένη ώστε να μη ρισκάρει τη συμμετοχή της στους Αγώνες στο Τόκιο. Ωστόσο, στη ζωή της -στην καθημερινότητά της- δεν είναι ρομπότ. Δεν μπαίνει σε αυστηρά καλούπια και επιτρέπει στον εαυτό της μικρές παρασπονδίες.
“Είμαι ελεύθερη. Δεν είμαι κολλημένη. Ένας άνθρωπος για να κάνει κάτι καλά πρέπει να είναι παράλληλα χαρούμενος. Δεν έχω ψυχαναγκασμούς “δεν πρέπει να φάω ζάχαρη”, “δεν πρέπει να πιω αλκοόλ” ή “δεν πρέπει να κοιμηθώ αργά για να πάω καλά στην προπόνηση”. Αν είμαι χαρούμενη και ικανοποιημένη με τον εαυτό μου όλα τα άλλα είναι ήσσονος σημασίας. Και τα γλυκά μου θα φάω και θα πιω το ποτό μου αν βγω έξω και το βράδυ θα ξενυχτήσω. Δεν αφήνομαι, αλλά δεν γίνομαι και καταπιεστική στον εαυτό μου. Αν σου στείλω μια φωτογραφία που έβγαλα στις διακοπές μου, θα καταλάβεις. Κρατάω μια πατούσα και μια μπανάνα, τα παγωτά”.
Η κολύμβηση δεν είναι απλά η χαρά της. “Είναι η πιο σωστή απόφαση που έχω πάρει στη ζωή μου. Θα έλεγα μαζί με τη νομική, αλλά ακόμη δεν έχω δει τα αποτελέσματα της νομικής. Γι’ αυτό θα μπορώ να απαντήσω σε μερικά χρόνια. Για το κολύμπι το λέω όμως. Για όσα μού έχει προσφέρει. Χαρές, συγκινήσεις και επειδή μου έχει δώσει ένα στόχο για τον οποίο παθιάζομαι όλα αυτά τα χρόνια.
Πραγματικά σκέφτομαι, ότι όταν αρχίσω να δουλεύω και να εξασκώ το επάγγελμα του δικηγόρου ή κάτι άλλο, μακάρι η δουλειά μου να μου προσφέρει τις ίδιες συγκινήσεις και να μου δημιουργεί το ίδιο πάθος που έχω για να νικήσω. Ο αθλητισμός μού έχει δημιουργήσει αυτοπεποίθηση και μεγάλη πίστη στον εαυτό μου ότι μπορώ να κινήσω τα πάντα.
Έχω γνωρίσει κάποια παιδιά από το κολύμπι που αγωνίστηκαν στους Παραολυμπιακούς. Είναι επίσης μεγάλο παράδειγμα. Παρά τις δυσκολίες έχουν καταφέρει να πιστέψουν στον εαυτό τους, να είναι δυνατοί και να αγωνίζονται πολύ γι’ αυτό που θέλουν.
Θέλω να πιστεύω ότι θα δοκιμάσω να πάω και στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι. Αν με ρωτούσες πριν από λίγο καιρό θα σου έλεγα ότι μάλλον δεν θα συνεχίσω ως εκεί. Μάλλον, αν με ρωτούσες πριν από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα θα σου έλεγα ότι το πλάνο μου ήταν να αρχίσω να δουλεύω, φέτος. Δεν θα το έκοβα μαχαίρι. Σκεπτόμουν να αρχίσω τη δουλειά, ίσως σε κάποιο δικηγορικό γραφείο, ώστε να αποκτήσω εμπειρία. Σε καμιά δουλειά δεν φυτρώνεις ξαφνικά. Όμως, επειδή έφτασα αρκετά κοντά σε κάποια πράγματα, πιστεύω ότι έχω κι άλλα να δώσω. Να είμαστε καλά, να έχω όρεξη και δύναμη”.
