Ανεβαίνει η τιμή στο ντόπιο λεμόνι – «Χρυσό» θα το πληρώνουν οι Κρητικοί
Ανοδική πορεία θα ακολουθήσουν οι τιμές στο ελληνικό λεμόνι και κατά συνέπεια και στο λεμόνι που παράγεται στην Κρήτη.
Από τη μια υπάρχει η απαγόρευση των λεμονιών από την Αργεντινή και από την άλλη υπάρχει φέτος, λόγω του πρόσφατου καύσωνα και γενικότερα των καιρικών συνθηκών, μειωμένη παραγωγή στην Κρήτη και την υπόλοιπη Ελλάδα.
Τα θέματα που έχουν σχέση με την παραγωγή του λεμονιού στην Κρήτη και με τις αθρόες εισαγωγές που γίνονται κάθε χρόνο, για να καλύψουν τις ανάγκες τους οι Κρήτες καταναλωτές, είναι βέβαια διαχρονικά και προκαλούν προβληματισμό σε ανθρώπους που θυμούνται ότι κάποτε στο νησί μας, σχεδόν κάθε νοικοκυριό, είχε και τη λεμονιά στην αυλή, για να μην του λείπει το λεμόνι στο καθημερινό τραπέζι!
Αναλυτικότερα, τους επόμενους μήνες οι τιμές παραγωγού στο ντόπιο λεμόνι θα είναι πολύ υψηλές, όπως εκτιμά ο πρόεδρος των γεωπόνων του νομού Χανίων Λευτέρης Ντουντουνάκης.
Μιλώντας στον “ΑγροΤύπο” ο κ. Ντουντουνάκης ξεκαθαρίζει ότι αυτή η άνοδος των τιμών θα είναι αναπόφευκτη αφενός λόγω της απαγόρευσης εισαγωγών από την Αργεντινή στην Ε.Ε. που ισχύει από τις 16 Αυγούστου και αφετέρου – και σπουδαιότερο – λόγω της πολύ μικρής ντόπιας παραγωγής, που αναμένεται.
Αξίζει να αναφέρουμε στο σημείο αυτό ότι οι εισαγωγές των λεμονιών όπως και πορτοκαλιών από την Αργεντινή απαγορεύτηκαν με απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να αποφευχθεί η εισαγωγή και η εξάπλωση της “μαύρης κηλίδας εσπεριδοειδών”, σύμφωνα με τον Κανονισμό (Ε.Ε.) 2020/1199 της Επιτροπής της 13ης Αυγούστου 2020.
Η συγκεκριμένη απόφαση τέθηκε σε ισχύ από τις 16 Αυγούστου και τροποποιεί το παράρτημα VI του εκτελεστικού κανονισμού (Ε.Ε.) 2019/2072, που απαγορεύει προσωρινά την εισαγωγή στην Ένωση ορισμένων φρούτων καταγωγής Αργεντινής.
Πρέπει να επισημάνουμε ότι ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος-μέλος.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον κ. Ντουντουνάκη, στα Χανιά τώρα υπάρχουν μόνο κάποια δίφορα λεμόνια, με τις τιμές παραγωγού να αγγίζουν σε πολλές περιπτώσεις και το 1,30 ευρώ το κιλό, αν και μέσω των λαϊκατζήδων γίνονται πράξεις και σε χαμηλότερα επίπεδα. Όπως λοιπόν εκτιμά ο κ. Ντουντουνάκης, τα σούπερ-μάρκετ στην Ελλάδα, που διακινούν τα 2/3 περίπου των φρούτων, δουλεύουν κυρίως με Αργεντινής, οπότε το επόμενο διάστημα τα ντόπια θα πάρουν αξία, μιας και τα “Ιντερντονάτο” αργούν ακόμα.
Σύμφωνα με την εικόνα που έχει ο κ. Ντουντουνάκης, τόσο από τα Χανιά, όπου καλλιεργούνται οι ποικιλίες Ζαμπετάκη και Βακάλου, αλλά και τις παραγωγικές ζώνες της Πελοποννήσου, ο όγκος παραγωγής φέτος στο λεμόνι θα είναι μειωμένος από πέρυσι, τουλάχιστον κατά 50%.
Ο κ. Ντουντουνάκης, που κάνει και εμπορία, πλέον ζητά από το κράτος να λάβει μέτρα ώστε να αποφεύγονται, όπως λέει, παιχνίδια που πιέζουν τις τιμές εις βάρος ντόπιων παραγωγών.
Σημειωτέον ότι τη σεζόν που διανύουμε η τιμή στο ντόπιο λεμόνι απογειώθηκε, φτάνοντας και τα 1,10 ευρώ το κιλό, γεγονός που αποδίδεται και στον κορωνοϊό. Πλέον ο Σεπτέμβριος αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον από τους παραγωγούς.
Στο μεταξύ, αξίζει να τονίσουμε πως το 2004 στη χώρα μας η παραγωγή του λεμονιού έφτανε τους 100.000 τόνους. Έκτοτε και με διαδοχικούς παγετούς στη χώρα μας, η παραγωγή έπεσε στους 40.000 τόνους και μέχρι σήμερα, δεκαέξι χρόνια μετά, αποκατάσταση των καταστρεμμένων καλλιεργειών λεμονιού στην Ελλάδα δεν έγινε ποτέ στον βαθμό ανάκτησης των παλιών παραγωγών.
Κι αυτό ενώ η εσωτερική αγορά απορροφά 40.000-50.000 τόνους, σύμφωνα με στοιχεία των παραγωγικών φορέων. Στη χώρα μας καλλιεργούνται περίπου 4,5 εκατ. λεμονιές, σε 100.000 στρέμματα (κυρίως σε Πελοπόννησο, Χανιά, Άρτα και Χίο).
«Απαράδεκτο αυτό που γίνεται»
Ως «απαράδεκτη και αποκαρδιωτική» χαρακτηρίζει την κατάσταση με το λεμόνι ο γεωπόνος Κωστής Παπαδάκης. «Παλιά υπήρχαν πολλές λεμονιές. Πιο παλιά ο κάθε αγρότης καλλιεργούσε κιτρολέμονα. Και επειδή η λεμονιά είναι ευαίσθητη στο κρύο και επειδή δεν υπάρχει συστηματικό εμπόριο στο λεμόνι, σιγά-σιγά άλλες λεμονιές εγκαταλείφθηκαν και άλλες ξεράθηκαν. Δηλαδή, στο ίδιο περβόλι που έχουμε πορτοκαλιά και λεμονιά μπορεί να δούμε όταν έρθει ο χειμώνας τη λεμονιά να ξεραθεί. Σήμερα, η παραγωγή στην Κρήτη δεν αρκεί για την κάλυψη των αναγκών μας. Και έτσι φέρνουμε λεμόνια από την Αργεντινή, ή ακόμα και από την Τουρκία».
Ο Κωστής Παπαδάκης εκφράζει την απαισιοδοξία του λέγοντας πως ο ίδιος δε βλέπει να γίνεται προσπάθεια καλλιέργειας στη λεμονιά σε επίπεδο Κρήτης. «Αλλά θα έπρεπε ο κάθε άνθρωπος στο σπίτι του, όπως γινόταν παλιά, να παράγει το δικό του λεμόνι. Και όχι μόνο το λεμόνι, αλλά και άλλα αγαθά. Και να υπήρχε ένα πρόγραμμα από το υπουργείο, θα μπορούσε να στηριχθεί μια τέτοια προσπάθεια. Διότι ο κάθε άνθρωπος σήμερα ξεχνάει τη μεγάλη αξία που θα είχε μια τέτοια διαδικασία. Δεν είναι δυνατόν ακόμα και στα χωριά σήμερα οι άνθρωποι να αγοράζουν όχι μόνο τα λεμόνια, αλλά ακόμα και τα αβγά που χρειάζονται για τις ανάγκες των νοικοκυριών τους»…
Είναι, τέλος, πολύ χαρακτηριστικό αυτό που βλέπουμε ακόμα και μέσα στις πόλεις: Σε παλιά σπίτια να υπάρχουν υποχρεωτικά οι λεμονιές και, μάλιστα, σε παλιές δεκαετίες, όποιος έχτιζε σπίτι, πάντοτε προέβλεπε και τον χώρο της λεμονιάς, φτιάχνοντας ακόμα και… λεμονόσπιτο για να την προστατεύσει από το κρύο του χειμώνα και τους δυνατούς ανέμους…
Πηγή: neakriti.gr
