Άλκηστις Πρωτοψάλτη: «Αυτή τη διετία καταλάβαμε ότι τίποτα δεν είναι στο χέρι μας»

Στο Zarpa Radio 89.6 και στην Εμμανουέλα Νικολακάκη μίλησε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη η οποία πραγματοποίησε μία μεγάλη συναυλία το βράδυ της Δευτέρας στο θέατρο Ανατολικής Τάφρου, μαζί με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη.

Αρχικά η αγαπημένη ερμηνεύτρια αναφέρθηκε στις συναυλίες που γίνονται – κανονικά πια – αυτό το καλοκαίρι μετά από δύο χρόνια: «Η ψυχολογία είναι πολύ ανεβασμένη γιατί όπως αντιλαμβάνεστε μας έχει λείψει πολύ η επικοινωνία με τον κόσμο. Αυτή η διετία μας άλλαξε και καταλάβαμε ότι δεν είναι τίποτα στο χέρι μας, δεν μπορούμε να τα ελέγχουμε όλα.

Εγώ μένω εκτός Αθηνών από επιλογή, οπότε ήταν λίγο πιο ελαφρύ το βάρος της καραντίνας γιατί είχα διεξόδους. Έκανα τη γυμναστική μου, έπαιρνα τα βουνά, έκανα ποδήλατο, βόλτες στην εξοχή. Δεν ένιωσα αυτό που θα ένιωθα αν ήμουν κλεισμένη σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Σίγουρα όμως ήταν δυσάρεστο. Καταλαβαίνεις πόση αξία έχουν μικρά πράγματα όπως μια αγκαλιά, ένα φιλί, ακόμα και το σφίξιμο του χεριού σε κάποιον που συναντάς στο δρόμο. Υπάρχει πια ένας δισταγμός.

Προσωπικά μου έλειψε πολύ η επικοινωνία με τον κόσμο, θυμάμαι ότι άνοιγα τα μάτια μου και συνειδητοποιούσα ότι δεν είχα τίποτα να κάνω, από κει που ήμουνα συνέχεια με μια βαλίτσα στο χέρι και εναλλάσσονταν οι συναυλίες και το στούντιο»

«Η χαρά και η συγκίνηση είναι μεγάλη και αμφίδρομη καθώς έχουμε διαπιστώσει την ίδια ανυπομονησία από τον κόσμο. Έρχονται «γκαζωμένοι» από το σπίτι! Και βλέπω επίσης ότι δεν έρχονται μόνο για να περάσουν καλά αλλά κυρίως για να ακούσουν όμορφα τραγούδια και να γίνουν ένα με τον καλλιτέχνη. Είναι πολύ σημαντικό και πολύ συγκινητικό να βλέπεις τα μάτια, τα χέρια, τις φλέβες στο λαιμό, τις εκφράσεις του προσώπου, όλα αυτά που ευτυχώς βλέπουμε και πάλι» λέει η κυρία Πρωτοψάλτη και συνεχίζει:

«Το πιο σημαντικό για έναν καλλιτέχνη που διεισδύει στις ψυχές των ανθρώπων μέσα από τη φωνή και τα τραγούδια του, είναι να δημιουργεί αναμνήσεις. Αυτό είναι το πιο δυνατό σημείο σε ένα τραγούδι, γιατί κάποιος που ακούει κάτι, έχει να το θυμάται είτε για κάποια συγκεκριμένη στιγμή είτε γιατί το συνδέει με έναν έρωτα που έζησε, με μία εκδρομή με τους φίλους, χίλιες δυο καταστάσεις και συναισθήματα.

Οι φωνητικές χορδές μπορεί να είναι μόλις δύο εκατοστά, είναι ένα τεράστιο δώρο από το Θεό και τις προσέχω πολύ γιατί είναι η παγκόσμιά μου γλώσσα, ένας τρόπος επικοινωνίας με όλο τον πλανήτη μέσω των συναυλιών που έχουμε κάνει και σε θέατρα που ως επί τω πλείστο έρχονταν ομογενείς αλλά έχω παίξει και σε πάρα πολλά θέατρα όπως το Απαγορευμένο Θέατρο στο Πεκίνο που ήταν 2500 Κινέζοι και τέσσερις Έλληνες. Στην Κούβα ή στην Αφρική το ίδιο. Θα έλεγα ότι στην Ευρώπη το κοινό είναι μισό – μισό. Σε πιο μακρινά μέρη δεν βρίσκεις πολλούς Έλληνες. Όμως νομίζω ότι η ελληνική γλώσσα, η ελληνική μουσική και το μεσογειακό ταπεραμέντο  διεισδύει και ενθουσιάζει το κοινό»

Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη είναι μία καλλιτέχνης με απίστευτη ενέργεια πάνω στη σκηνή. Όπως λέει η ίδια: «Έτσι έχω γεννηθεί. Ήμουν πολύ άτακτη απ’ όταν ήμουν μικρή. Μου αρέσει η ζωή, μου αρέσει το φως, η φύση, η επικοινωνία με τους ανθρώπους., Δεν είμαι τύπος του κάθομαι σε έναν καναπέ. Μου αρέσει να κινούμαι συνέχεια, να οργανώνω, να ανακαλύπτω, να ταξιδεύω. Όλα αυτά με γεμίζουν πάρα πολύ»

Έχοντας συνυπάρξει με πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους καλλιτέχνες λέει χαρακτηριστικά: Είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει να ψάχνομαι, να ανακαλύπτω νέα μονοπάτια και σίγουρα είναι πολύ σημαντικό για μένα το γεγονός ότι μέσα σε αυτά τα σχεδόν 47 χρόνια που είμαι στο ελληνικό τραγούδι, έχω συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους συνθέτες και πραγματικά νιώθω ευγνώμων γιατί επί της ουσίας τα τραγούδια που μου έδωσαν ήταν η προέκταση του δικού τους εαυτού. Θα ήθελα όμως να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στον Νίκο Αντύπα, έναν συνθέτη γράφτηκε μέσα στην ψυχή μου με πλατινένια γράμματα.

Κάναμε μαζί το «Σαν ηφαίστειο που ξυπνά» και μία παράσταση που άφησε μία ισχυρότατη σφραγίδα στα ελληνικά μουσικά δρώμενα. Δυστυχώς δεν είναι πια μαζί μας. Συνεργαζόμασταν το τελευταίο εξάμηνο αλλά ο Θεός είχε άλλα σχέδια. Μου άφησε μια σειρά τραγουδιών ένα από αυτά, το «Ελεύθερος ξανά»

Πιστεύω ότι οι άνθρωποι που αφήνουν τη σφραγίδα τους μέσα από τα τραγούδια τους δεν πεθαίνουν ποτέ. Τα τραγούδια τους μεταφέρονται από στόμα σε στόμα, από ψυχή σε ψυχή, από καρδιά σε καρδιά και θα ζουν αιώνια.

Όλοι οι άνθρωποι που με εμπιστεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια, έπαιξαν πολύ σοβαρό ρόλο στην καλλιτεχνική μου πορεία. Είναι όμως πολύ ωραίο να ψάχνεις και με τα νέα παιδιά. Το τι θέλει να πει ένας νέος δημιουργός. Μου αρέσει επίσης να ανακατεύω το παλιό με το νέο και να βγαίνει ένας νέος σύγχρονος ήχος όπως  για παράδειγμα, το νέο τραγούδι που έχουμε κάνει με τον Papercut, έναν νέο συνθέτη, το «Και μείναμε άνθρωποι» σε στίχους Νίκου Μωραϊτη.

Επίσης και ο αγαπημένος μου Μιχάλης Χατζηγιάννης μου έδωσε ένα πολύ ωραίο τραγούδι το «Νικητές χαμένοι» σε στίχους Σταύρου Σταύρου, που γράφτηκε μέσα στην καραντίνα. Με είχε πάρει τηλέφωνο, έβαλε να το ακούσω, μου άρεσε πάρα πολύ, συναντηθήκαμε με τις μάσκες και τις αποστάσεις μας και από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε και ξετυλίχτηκε μια φιλία και μια συνεργασία που μας έφεραν πάρα πολύ κοντά.

Γράφουμε και άλλα τραγούδια με τον Μιχάλη που θα κυκλοφορήσουν σύντομα. Είναι ένας πολύ ταλαντούχος τραγουδοποιός με τον οποία ταίριαξα πάρα πολύ» τονίζει η αγαπημένη ερμηνεύτρια η οποία συνεχίζει την περιοδεία της με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο.

zarpanews.gr