Άδωνις Γεωργιάδης: …Ακενοτούμπο!

Το αφεντικό του Γεωργιάδη προσπαθεί να υποκλέψει κάτι από τη δόξα του Γιάννη, σαν να είναι οικείος του. Δεν είναι. Είναι ένα από τα παιδιά των μεταναστών που δεινοπαθούν ,όπου έχουν λόγο οι άνθρωποι τους οποίους ο ίδιος επιβραβεύει στο κόμμα του

«Απίστευτος Γιάννης, όλοι οι Έλληνες πανηγυρίζουμε». Υπογραφή: Κυριάκος Μητσοτάκης.

Μπα; Όλοι; Ακόμη και όσοι του φώναζαν ότι «δεν θα γίνει Έλληνας ποτέ»;

Πρέπει να το βασάνισαν πολύ οι χειριστές του λογαριασμού του στοTwitτer για να βγάλουν αυτές τις έξι λέξεις.

Η διατύπωση μυρίζει πολιτικό μάρκετινγκ: να μπει στο κάδρο, χωρίς να στεναχωρήσει όσους εκμαυλίζει από χρόνια , έχοντας δίπλα του τον Βορίδη, τον Μπογδάνο, τον Κυρανάκη και ακριβώς στα δεξιά του τον Γεωργιάδη.

Ο πανταχού παρών αντιπρόεδρος της ΝΔ και υπουργός, κατάπιε τη γλώσσα του αυτές τις μέρες.

Ούτε τη συνήθη πρακτική της υποκρισίας, δια της «συγγνώμης» δεν μπόρεσε να βάλει μπροστά.

Αυτός ο …Ακενοτούμπο τον τάπωσε.

Από μια άποψη όμως ο Άδωνις είναι πιο έντιμος από όσους ομοϊδεάτες του «συγκινήθηκαν».

Θυμήθηκαν τα Σεπόλια, την καημένη τη μανούλα του και την μεγάλη προσπάθεια του Γιάννη να ξεχωρίσει, στην αναμέτρηση με το άπιαστο.

Δεν θυμήθηκαν ωστόσο όσους έκαναν ότι μπορούσαν να του κάνουν πιο δύσκολη την προσπάθεια.

«Να τους δυσκολέψουμε τη ζωή για να αναγκαστούν να φύγουν», έλεγε ο σημερινός υπουργός. Είναι κι αυτός μέσα στους «Έλληνες που πανηγυρίζουμε»;

Ορισμένοι μικρόψυχοι- από πεποίθηση και από χαρακτήρα- απέναντι στους μετανάστες που βρήκαν καταφύγιο στην Ελλάδα ,κάνουν τάχα πως χειροκροτούν τον Αντετοκούνμπο- για το θρύλο που δημιουργεί.

Δεν τους περνάει από μυαλό -ή τους παραπερνάει , αλλά το φοβούνται- ότι σε εκείνο το τμήμα της κοινωνίας που δεν φτάνει ποτέ η ματιά τους, υπάρχουν πολλοί Γιάννηδες με πολλά ταλέντα.

Αλλά υπάρχουν ακόμη περισσότεροι χωρίς ταλέντα- συνηθισμένοι άνθρωποι.

Ασχολούνται μαζί τους μόνο για να τους ενοχοποιήσουν, να τους δείξουν την έξοδο , ή να ζητήσουν να συγκεντρωθούν σε ξερονήσια. Κι αυτό από βουλευτή του Μητσοτάκη.

Δεν τον ακούσαμε ποτέ να τους αποδοκιμάζει.

Τους καλύπτει, τους δίνει το χέρι του και υπουργεία. Ως υπουργός μιλούσε ο Άδωνις για «αλλοίωση της χώρας», μετά τους 12 νεκρούς στους Παξούς.

Ο ίδιος μένει αναλλοίωτος, αμετανόητος και συνεπής στην πορεία του. Δεν δείχνει διάθεση να τον συμπεριλάβουν στους « Έλληνες που πανηγυρίζουν» για τον «απίστευτο Γιάννη».

Με τη σιωπή του υποδηλώνει ότι ο Μητσοτάκης υποκρίνεται.

Ποιος Γιάννης; Απλώς ένας μαύρος από τη Νιγηρία, ξέφυγε από τα ραντάρ της ρατσιστικής εποπτείας και δοξάζεται.

Ένας …Ακενοτούμπο, δεν αλλάζει τη γνώμη του: «να πάρουν έναν στο σπίτι τους όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ».

Το αφεντικό του Γεωργιάδη προσπαθεί να υποκλέψει κάτι από τη δόξα του Γιάννη, σαν να είναι οικείος του.

Δεν είναι. Είναι ένα από τα παιδιά των μεταναστών που δεινοπαθούν ,όπου έχουν λόγο οι άνθρωποι τους οποίους ο ίδιος επιβραβεύει στο κόμμα του.

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος