4 τρόποι να ξεφύγεις από το τραύμα που κληρονόμησες από τους γονείς σου

Το άλυτο ψυχικό τραύμα ενός γονιού περνάει εύκολα στο παιδί αλλά υπάρχουν τρόποι για να σπάσει την αλυσίδα

Το ψυχικό τραύμα που μεταφέρεται από τη μία γενιά στην άλλη και παραμένει άλυτο, επηρεάζει σε καταλυτικό βαθμό το μέλλον της δεύτερης. Παρόλο που υπάρχουν πολλοί τρόποι, με τους οποίους το λεγόμενο «διαγενεαλογικό τραύμα» διαιωνίζεται, ο συνηθέστερος βρίσκει έδαφος μέσα από τη σχέση γονέα- παιδιού.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Σε μια ιδανική σχέση, ο γονιός δείχνει διαρκώς την αγάπη του, την προσοχή του με υγιή τρόπο ενώ ανταποκρίνεται επαρκώς στις ανάγκες του παιδιού. Αυτό βοηθάει το ίδιο να νιώθει ασφάλεια, γνωρίζοντας ότι έχει δίπλα του έναν γονιό στον οποίο μπορεί να βασιστεί. Σε τι ακριβώς ωφελεί αυτό την προσωπικότητά του; Αποκτά υψηλή αυτοεκτίμηση, μεγαλώνοντας, μαθαίνει να διαχειρίζεται καλύτερα τα συναισθήματά του και καλλιεργεί σχέσεις εμπιστοσύνης με υγιή και σαφή όρια.

Από την άλλη, ο γονιός που δεν έχει φροντίσει να λύσει κάποιο βαθύ ψυχικό τραύμα, γίνεται συναισθηματικά μη διαθέσιμος στα μάτια και την ψυχή του παιδιού χωρίς να του παρέχει καμία απολύτως ασφάλεια. Το παιδί που μεγαλώνει σε ένα τέτοιο περιβάλλον, βιώνει μια χρόνια και επαναλαμβανόμενη «κακοποίηση» ή αμέλεια. Αυτό έχει ως συνέπεια τη δημιουργία ενός «σύνθετου» τραύματος. Το παιδί όσο μεγαλώνει, αποκτά συναισθηματικά προβλήματα, ψυχικές διαταραχές ή χαμηλή αυτοεκτίμηση που συνοδεύεται συνήθως από ντροπή και ενοχές.

Η κληρονομιά του τραύματος από τους ίδιους σου τους γονείς είναι μια σκληρή πραγματικότητα που σε φέρνει σε διαρκείς συγκρούσεις με τον ίδιο σου τον εαυτό. Σε απομακρύνει από την αποδοχή σου

Ώρα να τα βρεις με τον θυμό σου

Ο θυμός παίζει μεγάλο ρόλο στην αναγνώριση της κάθε μας ανάγκης ενώ παράλληλα συμβάλλει στο να βάζουμε όρια οπότε χρειάζεται να έχουμε καλύτερη σχέση μαζί του για να προστατεύσουμε και να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας.

Πολλά άτομα με σύνθετο τραύμα μεγάλωσαν με γονείς που εξέφραζαν τον θυμό τους μέσω της βίας ή μιας κακοποιητικής γλώσσας. Αυτές οι πρώιμες εμπειρίες με τους γονείς τους, έκαναν αυτά τα άτομα από την παιδική τους κιόλας ηλικία, να εκλαμβάνουν τον θυμό ως ένα «κακό» συναίσθημα που ως ενήλικες πρέπει να καταπιέζουν πάση θυσία για να αποφεύγουν ενδεχόμενες συγκρούσεις. Όλος αυτός ο συσσωρευμένος θυμός καταλήγει τις περισσότερες φορές σε ανεξέλεγκτα, συναισθηματικά ξεσπάσματα.

O ψυχολόγος Jason Wu κάνει μια εκπληκτική παρομοίωση του θυμού στην Washington Post για να καταλάβουμε, (πληγωμένοι ενήλικες και μη), πώς θα έπρεπε να τον αντιμετωπίζουμε.

Όπως περιγράφει:

«Μου αρέσει να παρομοιάζω τον θυμό με ένα πιστό κουτάβι που έχει οριστεί προστάτης του σπιτιού και γαβγίζει κάθε φορά που πλησιάζει κάποιος άγνωστος. Με το να καταπιέζουμε τον θυμό μας, είναι σαν να βάζουμε σε κλουβί το κουτάβι που θέλει να μας προστατεύσει, και αυτό δεν αφήνει μόνο απροστάτευτο το σπίτι μας αλλά αποτρέπει το ίδιο από το να μάθει να επικοινωνεί με υγιείς τρόπους αυτό που θέλει.

Κάθε φορά υπενθυμίζω στους ασθενείς μου ότι το κουτάβι αρχίζει να συμπεριφέρεται άσχημα επειδή είναι παγιδευμένο και θέλει να προστατεύσει τον χώρο μας επειδή μας αγαπάει. Αν το ελευθερώσουμε από το κλουβί, το εκπαιδεύσουμε σωστά και χτίσουμε μια καλή σχέση μαζί του, η συντροφιά του θα γίνει ανεκτίμητη. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι συμφιλιωθούν με τον θυμό τους και θέτουν όρια, αποκτούν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση, λιγότερες αμφιβολίες για τον εαυτό τους και πιο ισορροπημένες και ουσιαστικές σχέσεις.

Κάνε χώρο για κάθε συναίσθημα

Δεν υπάρχει καλό και κακό συναίσθημα. Πολλοί από εμάς τείνουμε να νιώθουμε περισσότερη λύπη και θυμό για όλες εκείνες τις φορές που οι γονείς μας, μας πλήγωσαν, παραγκωνίζοντας ή αγνοώντας άλλα συναισθήματα. Άλλοι νιώθουμε ενοχές για τις θυσίες που έκαναν για εμάς αλλά σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει χώρος για το «σωστό» συναίσθημα. Όλα είναι αποδεκτά και τους αξίζει ίσος χώρος στη ζωή μας.

Ανακάλυψε το νόημα της αληθινής αγάπης

Μπορεί να σου φαίνεται δύσκολο για κάποια πράγματα αλλά από την κατανόηση προέρχεται το νόημα της πραγματικής αγάπης. Πολλοί άνθρωποι αποδέχονται άσχημες συμπεριφορές από τους γονείς τους ακριβώς επειδή είναι οι γονείς τους. «Με πλήγωναν αλλά ήξερα ότι με αγαπούν». Αυτή η αποδοχή έχει οδυνηρές συνέπειες πολλές φορές γιατί πολλοί καταλήγουν να μπαίνουν σε σχέσεις που ο σύντροφος έχει την ίδια κακοποιητική συμπεριφορά με τον γονιό.

Όσο είμαστε παιδιά, εξαρτώμαστε από τους γονείς μας και προσπαθούμε να τους καταλάβουμε. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι οι ανάγκες μας δεν είναι σημαντικές και δεν έχουν καμία απολύτως σημασία στην έκβαση της σχέσης με τον σύντροφό μας.

Προσπάθησε να καταλάβεις πραγματικά τις ανάγκες των παιδιών σου (ή του εαυτού σου)

Αν έχεις παιδιά, είναι σημαντικό να αποφύγεις τα λάθη των γονιών σου. Αρκεί να έρθεις σε επαφή με τις ανάγκες σου για να καλλιεργήσουν μια υγιή προσωπικότητα και κυρίως απαλλαγμένη από δικά σου ψυχικά φορτία. Μόνο έτσι θα τους δώσεις την αγάπη που αξίζουν. Αν το καταφέρεις, τα παιδιά σου θα γίνουν εκείνα που θα σπάσουν τον φαύλο κύκλο του διαγενεαλογικού τραύματος στην οικογένεια που θα δημιουργήσουν.

*Στην περίπτωση που δεν έχεις παιδιά, μην ξεχάσεις να κάνεις το ίδιο για τον εαυτό σου.

jenny.gr