Χανιώτες σε απόγνωση λόγω οικονομικών προβλημάτων | Ζητούν βοήθεια από το Κέντρο Ψυχικής Υγείας
Δεν περνά ημέρα που κάποιος συνάνθρωπος μας να μην χτυπήσει την πόρτα του Κέντρου Ψυχικής Υγείας των Χανίων ,και απεγνωσμένα να ζητήσει τη βοήθεια των ειδικών, καθώς θεωρεί πως πλέον γύρω του δεν μπορεί να υπάρξει καμιά λύση για τα προβλήματα του.
Δυστυχώς, δεν είναι λίγοι πια οι άνθρωποι που ζουν στα Χανιά, και οι οποίοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς να καταφεύγουν σε λύσεις απελπισίας προφανώς αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν και να διαχειριστούν κυρίως ζητήματα οικονομικής φύσης που τους οδηγούν σε δραματικά αδιέξοδα.
Τα τελευταία περιστατικά αυτοκτονιών που συγκλονίζουν την τοπική κοινωνία δεν έπεσαν ως κεραυνός εν αιθρία , για εκείνους που είναι σε θέση να γνωρίζουν από πρώτο χέρι την ψυχολογική κατάσταση πολλών συνανθρώπων μας εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων.
Χαρακτηριστικά είναι τα όσα είπε στο zarpa.gr ο υπεύθυνος του Κέντρου Ψυχικής Υγείας των Χανιών κ. Γιώργος Κοκκινάκος που αναφερόμενος στα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, τόνισε πως το 2011 κατεγράφησαν στην Ελλάδα 477 αυτοκτονίες. «Πρόκειται για το μεγαλύτερο νούμερο αυτοκτονιών που σημειώνονται στη χώρα τα τελευταία 50 χρόνια», επισημαίνει ο κ. Κοκκινάκος και τονίζει πως «αυτό που διαπιστώνουμε εμείς καθημερινά είναι ότι έχουμε περισσότερα αιτήματα από ανθρώπους που ζητούν βοήθεια, γιατί, τα προβλήματα έχουν αυξηθεί.»
Αιτήματα υπάρχουν είτε από νέους ανθρώπους είπε ο κ. Κοκκινάκος, είτε από μεσήλικες , με το πρόβλημα να είναι εντονότερο σε ανθρώπους κάποιας ηλικίας ,που χάνουν τη δουλειά τους και βυθίζονται στην απελπισία.
Μάλιστα ο υπεύθυνος του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Χανίων έκανε λόγο για αύξηση της τάξεως του 30% ποσοστού συνανθρώπων μας σε σχέση με το όχι μακρινό παρελθόν που ζητούν κάποια βοήθεια.
«Οι νεότεροι σε ηλικία έχουν ελπίδες ακόμα, και όλο το χρόνο μπροστά τους να κάνουν πράγματα, ενώ οι μεγαλύτεροι που δεν έχουν αυτές τις προϋποθέσεις είναι πιθανότερο να βυθιστούν σε μια υπαρξιακή απόγνωση και να οδηγηθούν στην αυτοκτονία.»
Αξίζει τέλος να τονισθεί, σημειώνει ο κ. Κοκκινάκος πως το θέμα της αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος δεν είναι δουλεία μόνο των ειδικών. «Οι άνθρωποι που έχουν περιέλθει σε αυτή τη δεινή θέση θα μπορέσουν να πάρουν μεγαλύτερη βοήθεια αν ενώσουν τις δυνάμεις τους με άλλους συνανθρώπους τους ,αντιμετωπίζοντας πρωτίστως το θέμα ως κοινωνικό.»
Θα είναι πολύ μεγαλύτερη η βοήθεια που θα πάρει κάποιος από ένα δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης , από τη βοήθεια που θα πάρει αν καταφύγει σε κάποιο ειδικό , χωρίς όμως να υποβαθμίζεται και αυτή η πλευρά του προβλήματος.»
Αν. Γερ.
