Χανιά | Τι γυρεύει ένα ζευγάρι σανδάλια πάνω στα ηλεκτρικά καλώδια του Κλαδισσού; | Photos
Τι γυρεύει ένα ζευγάρι σανδάλια που κρέμεται από τα καλώδια του ρεύματος στη διασταύρωση κοντά στη γέφυρα του Κλαδισσού; Ποιος πέταξε τα παπούτσια του πάνω στα καλώδια και για ποιο λόγο; Ή γιατί σε ένα τέτοιο σημείο; Πρόκειται για ένα φαινόμενο το οποίο παρατηρείται σε πολύ μεγάλη έκταση σε άλλες χώρες και πιθανόν κάποιος τουρίστας να το δοκίμασε και στα Χανιά.
Παπούτσια κρεμασμένα από καλώδια μπορείς να βρεις από την Ισπανία, τη Γερμανία και την Αγγλία, την Τσεχία και τη Γαλλία, έως την Αυστραλία, τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Σε κάθε χώρα υπάρχουν διαφορετικές ιστορίες και μύθοι προέλευσης.
Πρόκειται για το shoefiti, το φαινόμενο της ρίψης ζεύγους παπουτσιών με ενωμένα τα κορδόνια σε τεντωμένα καλώδια. Η λέξη προκύπτει από τη σύνθεση των αγγλικών shoe (παπούτσι) και γκραφίτι.
Σύμφωνα με τον δημιουργό του όρου η συγκεκριμένη πρακτική, συνήθως παρατηρείται σε υποβαθμισμένες περιοχές όπως και το γκραφίτι και μάλιστα αποτελεί ένα είδος καλλιτεχνικής υπογραφής. Όμως υπάρχουν και άλλοι μύθοι.
Οι μύθοι προέλευσης
Στην Αυστραλία πιστεύουν ότι αρχικά τουλάχιστον αποτελούσε μέρος μίας τελετής ενηλικίωσης για τα αγόρια που έχαναν την παρθενιά τους. Στην Ισπανία, σύμφωνα με έναν αστικό μύθο, εγκληματικές ομάδες πετούσαν παπούτσια στα καλώδια ως μία προειδοποίηση προς την αστυνομία ότι αυτή η περιοχή τους ανήκει.
Στις ΗΠΑ, σύμφωνα μ’ έναν διαδεδομένος μύθο, μέλη συμμοριών πετούν στα καλώδια τα παπούτσια των νεκρών τους για να τιμούν τη μνήμη τους. Κατά μία άλλη εξήγηση ακόμα και σήμερα αποτελεί ένα είδος υπογραφής, ότι το τάδε μέλος κάποιας συμμορίας πέρασε από εκεί ή ότι πέτυχε κάτι σημαντικό στη συγκεκριμένη περιοχή.
Υπάρχει ένα μύθος που συνδέει τα παπούτσια στα καλώδια με τα ναρκωτικά και πιο συγκεκριμένα με το εμπόριο ηρωίνης. Κατ’ αυτόν, συμβολίζουν την ισχυρή εξάρτηση από την ηρωίνη – ότι εφόσον γίνεις χρήστης ποτέ δε θα μπορέσεις να ξεφύγεις – γι’ αυτό, σύμφωνα με τον συγκεκριμένο μύθο, βρίσκεις κρεμασμένα παπούτσια όπου είναι σημείο πώλησης του συγκεκριμένου ναρκωτικού.
Όμως, υπάρχει και συνέχεια. Στις ΗΠΑ ξανά, συνηθίζεται στρατιώτες που τελειώνουν τη θητεία τους να βάφουν ένα ζευγάρι άρβυλα κίτρινα ή πορτοκαλί και να τα πετάνε στις τηλεφωνικές γραμμές γύρω από την πρώην μονάδα τους.
Οι προληπτικοί θεωρούν ότι το κρέμασμα των παπουτσιών με αυτόν τον τρόπο από γραμμές του ηλεκτρικού ρεύματος έξω από σπίτια αποτελεί μίας μορφής διασφάλισης ότι τα φαντάσματα και τα κακοποιά πνεύματα δε θα μπορέσουν να πλησιάσουν. Άλλοι πάλι δηλώνουν τη βεβαιότητά τους ότι η συγκεκριμένη πρακτική ξεκίνησε ως μέρος κάποιας τελετής κατά την οποία τα παπούτσια των νεκρών πετιούνται στα καλώδια, ώστε στην επιστροφή των πνευμάτων, να μην μείνουν ξυπόλητα και να μπορούν να φύγουν απ’ αυτό τον κόσμο.
Όμως, υπάρχουν και πιο απλές εξηγήσεις. Όπως ότι αποτελεί άλλον έναν τρόπο που βρήκε ο άνθρωπος για να αφήσει το σημάδι του. Μία τελετή, αν θέλετε, που δεν αναγνωρίζετε ως τέτοια η οποία αρχικά ξεκίνησε για άγνωστο λόγο, ίσως επειδή κάποιος διάβασε το βιβλίο του Ντίκενς, του άρεσε η ιδέα και ήθελε κι αυτός να το δοκιμάσει. Η συγκεκριμένη εικόνα άρεσε και σε άλλους, έγινε αποδεκτή, επαναλήφθηκε τόσες φορές και με τόσους διαφορετικούς τρόπους έως ότου έγινε τμήμα μίας γλώσσας για να δηλώνουν την παρουσία τους πολύ διαφορετικοί άνθρωποι σε πολύ διαφορετικά πράγματα.
Πιθανότατα λοιπόν, κι ο κύριος λόγος πίσω από τις τόσες υποθέσεις γύρω από την προέλευσή αυτής της πρακτικής να πηγάζει από τη σημερινή ποικιλία νοημάτων αναλόγως την περιοχή και τις συνθήκες που συμβαίνει.
agonaskritis.gr
