Χανιά | Οι παραλίες της πόλης που σημάδεψαν τα παιδικά μας χρόνια | Photos
Ήταν τότε που δεν σε ενδιέφερε τίποτα, που δεν είχες σχολείο γιατί ήταν καλοκαίρι. Όλα γύρω σου μύριζαν χώμα και αμμουδιά ενώ στα αφτιά σου είχες τον ήχο από τις ρόδες του ποδηλάτου σου.
Η μέρα σου μια ατελείωτη προσμονή για την στιγμή εκείνη που ο μπαμπάς σου θα σου έλεγε να ετοιμαστείς για την παραλία αρχίζοντας να σου φουσκώνει τα μπρατσάκια. Η μαμά από την άλλη είχε ήδη έτοιμο το τάπερ με τα κεφτεδάκια, την ντομάτα και το παξιμάδι, γιατί όπως και να το κάνεις, πρέπει να έχεις κάτι να τσιμπήσεις.
Και το ταξίδι ξεκινάει….
Η παραλία της Νέας Χώρας ήταν πάντα το «αποπαίδι» στην οικογένεια με τις παραλίες της πόλης. Πήγαινες πάντα με τα πόδια γιατί ήταν κοντά κι αν ο μήνας είχε πάει καλά, τσιμπάγατε και κανένα μεζεδάκι σε κάποια από τις ταβέρνες με την μαμά και τον μπαμπά.
Βέβαια δεν σε ένοιαζε και τόσο το φαγητό αφού όλα γίνονταν για ένα παγωτό. Οι κάτοικοι της Νέας Χώρας την έχουν μέχρι και σήμερα σαν τον επίγειο παράδεισο τους, ενώ με τα χρόνια ο κόσμος των Χανίων την αγάπησε και την επισκέπτεται πιο συχνά.
H Νέα Χώρα συνδυάζει παραλία και για ησυχία αλλά και φασαρία. Ίσως τελικά η Νέα Χώρα να είναι και ο «Πλατανιάς της πόλης».
Η παραλία στα Άπτερα ήταν ένα μικρό ησυχαστήριο… Στα χαλάσματα του παλιού ξενοδοχείου που πάντα ήθελες να εξερευνήσεις αλλά ποτέ δεν τόλμαγες. Ησυχία, τάξη και ασφάλεια σε μια παραλία που έκρυβε ένα από τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα της πόλης. Μια παραλία που επέλεγαν πάντα λίγοι και καλοί.
Η φράση «θα πάμε Αγίους Αποστόλους» ίσως είναι μέχρι σήμερα η πιο viral φράση στα Χανιώτικα σπίτια την περίοδο του καλοκαιριού. Για έναν περίεργο λόγο και ενώ στους Αγίους Αποστόλους υπάρχουν διάφορες παραλίες, εμείς επιμένουμε μέχρι και σήμερα να τις λέμε όλες «Άγιοι Απόστολοι» ή «Χρυσή Ακτή».
Η παραλία των Αγίων Αποστόλων φέρνει πάντα στο μυαλό την εικόνα με τις πετσέτες απλωμένες στην αμμουδιά, γιατί τότε το να πάρουμε ξαπλώστρα μας φαινόταν και λίγο αστείο. Η αιώνια πάλη της αριστερής με την δεξιά πλευρά (πάντα νικούσε η δεξιά) αλλά και το γεγονός πως εκείνη την εποχή η έξοδος για την παραλία ήταν ολοήμερη έκαναν τους Αγίους Αποστόλους το πιο γνωστό καλοκαιρινό σημείο της πόλης των Χανίων για πάντα!
Σίγουρα πολλοί θα έχετε την εικόνα με την μαμά που κρατάει στο ένα χέρι το τάπερ και με το άλλο προσπαθεί να μας ταΐσει. Η Χανιώτισσα μάνα ό,τι και να κάνει, δεν ξεχάσει ποτέ ότι πρέπει να φας, ακόμα και στην παραλία. Στην παραλία να γίνεται «χαμός» και εσύ να χτίζεις κάστρα με το κουβαδάκι που σου πήρε ο μπαμπάς από το σούπερ μάρκετ (δεν υπήρχαν Jumbo τότε ούτε κατά διάνοια).
Η παραλία δίπλα στο γήπεδο ήταν η πρώτη παραλία που συναντούσες με το αμάξι του μπαμπά…… και η τελευταία λύση για να κάνετε μπάνιο οικογενειακώς. Αυτή η μικρή παραλία που κανείς ποτέ δεν εκτίμησε παίρνει το αίμα της πίσω τώρα καταφέρνοντας να γίνει μια από τις πιο πολυσύχναστες παραλίες των ημερών μας.
Και φτάνουμε στην παραλία με το κατηφοράκι… ή αλλιώς πλωτό! Εκεί που έτρεχες με φόρα τα βράχια για να κατέβεις και η μαμά σου, σου φώναζε να προσέχεις! Εκεί που δεν ήθελες ποτέ να καθίσεις κοντά στα βραχάκια αλλά οι γονείς είχαν πάντα αντίθετη άποψη.
Εκεί που ήταν και η καντίνα η οποία έκρυβε το παγωτό που τόσο πολύ λαχταρούσες αλλά έπρεπε να στήσεις ολόκληρο σχέδιο για να πείσεις τους γονείς σου να σου πάρουν. Και τώρα που έχεις μεγαλώσει έχει αντιληφθεί πόσο ζόρικο ήταν για τους γονείς να λένε «Δεν υπάρχουν λεφτά για παγωτό».
Κλείνοντας δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην «Χρυσή Ακτή». Και για να το ξεκαθαρίσουμε, Χρύση Ακτή είναι η παραλία πάνω στην στροφή! Η παραλία με τον πύργο του ναυαγοσώστη που πάντα ήθελες να ανέβεις. Η παραλία που «έφαγες με το κουτάλι» στα σχολικά σου καλοκαίρια στο γυμνάσιο και λύκειο.
Η Χρυσή Ακτή σε ανάγκασε να μάθεις να παίρνεις λεωφορείο σαν τουρίστας για να πας αλλά και να το περιμένεις, σαν τον διψασμένο που θέλει νερό στην έρημο για να σε πάει πίσω.
Τα χρόνια όμως πέρασαν εμείς μεγαλώσαμε και η λαχτάρα του παγωτού δεν μας αγγίζει καθόλου πια…
Το μόνο που έμεινε ίδιο είναι η Κρητικά μάνα που προσπαθεί να μας ταΐσει καθώς μας βλέπει ακόμα, σαν το παιδάκι που τρέχει να κατέβει χωρίς φόβο τα βράχια στο Πλωτό!
zarpanews.gr
