«Τσίπρα, μου έκοψες τη σύνταξη»

 Ο συνταξιούχος τού λέει με παράπονο «μου έκοψες τη σύνταξη» γιατί από αυτόν δεν περίμενε ποτέ να του κόψει τη σύνταξη

Είναι μία φράση που ακούει πολύ συχνά ο πρωθυπουργός. «Μου έκοψες τη σύνταξη». Του την είπε συνταξιούχος στην περιοδεία του στη Λέρο, του την είπε και χθες άλλος συνταξιούχος στην κηδεία του Χάρρυ Κλυνν. Αυτά on camera, γιατί είμαι σίγουρος ότι εκτός τηλεοπτικού φακού ο πρωθυπουργός ακούει τη φράση ακόμα πιο συχνά.

Είναι δίκαιη η αιτίαση; Όταν οι άλλοι σού έκοψαν δώδεκα φορές τη σύνταξη, μπορείς να κατηγορήσεις εκείνον που σου την έκοψε μία;

Κι όμως, το πράγμα δεν πάει συμψηφιστικά. Γιατί αυτοί που έκοψαν δώδεκα φορές τη σύνταξη του συνταξιούχου δεν είναι εκείνοι από τους οποίους ο συνταξιούχος είχε να περιμένει κάτι. Φαντάζεστε να συναντήσει κανείς τον Μητσοτάκη και να τον κατηγορήσει «μου έκοψες τη σύνταξη» όταν γνωρίζει ότι χρυσός κανόνας της πολιτικης των Μητσοτάκηδων είναι το «οι συνταξιούχοι ζούνε περισσότερο από όσο πρέπει», που είχε πει ο αλήστου μνήμης πατέρας Μητσοτάκης;

Φαντάζεσαι να συναντήσει ένας συνταξιούχος τον Μητσοτάκη και να του πει «η ΝΔ μου έκοψε δώδεκα φορές τη σύνταξη», όταν ξέρει ότι έχει απέναντί του τον πολιτικό των off shore, της Novartis, της Siemens, του Κήρυκα Χανίων, του σπιτιού του Βολταίρου και του άλλου σπιτιού μεσοτοιχία με τον Χριστοφοράκο;

Ένας συνταξιούχος που χαιρετά τον Μητσοτάκη, το πρώτο που θα κάνει -συνειρμικά – είναι να μετρήσει τα δάχτυλά του να δει πόσα του λείπουν μετά τη χειραψία, με τον Τσίπρα όμως τα πράγματα είναι αλλιώς. Ο συνταξιούχος τού λέει με παράπονο «μου έκοψες τη σύνταξη» γιατί από αυτόν δεν περίμενε ποτέ να του κόψει τη σύνταξη.

Αυτό είναι μεγάλης ηθικής τάξεως ζήτημα. Από τον Τσίπρα ο συνταξιούχος περίμενε να μην του φερθεί όπως οι άλλοι. Κι επειδή η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί από το ‘19 και σε νέα περικοπή συντάξεων στο πλαίσιο των ήδη υπαρχουσών μνημονιακών υποχρεώσεων, ο Τσίπρας οφείλει να μη φερθεί όπως οι άλλοι.

Μετά την έξοδο από το Μνημόνιο τον Αύγουστο, οφείλει να ανατρέψει την πολιτική των περικοπών στις συντάξεις.

Κι αν δεν μπορεί να άρει τη μνημονιακή υποχρέωση, είναι στο χέρι του να λάβει όλα εκείνα τα μέτρα που θα δώσουν -μέσω άλλων οδών, παροχών, επιδομάτων- πίσω στο συνταξιούχο τη χαμένη σύνταξη. Είναι ζήτημα τιμής. Γιατί αλλιώς, απέναντι στα τσακισμένα μάτια τα γεμάτα ρυτίδες από τα χρόνια και τα βάσανα, θα είναι και αυτός «ένας όπως οι προηγούμενοι».

Γράφει ο Νίκος Μωραΐτης