Τα μνημόνια, ο Τσίπρας και το «παλούκι»
Συχνά πυκνά, δημοσιεύω και κάποιες σκέψεις αναγνωστών που έχουν ενδιαφέρουσα προσέγγιση στα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση με εξίταρε ο τίτλος:Τα μνημόνια, ο Τσίπρας και το «παλούκι»
Περί παλουκιού, λοιπόν ο λόγος
7+ Χρόνια μνημόνια
7+ Χρόνια σκληρής λιτότητας
Ανακοινώνει ο Παπανδρέου από το Καστελόριζο, το «μαύρο» μας το χάλι και το συζητάμε όλοι λες και αφορά έναν άλλο λαό και εμείς είμαστε παρατηρητές
Αρχίζει τις πρώτες περικοπές που τελικά δεν φτάνουν και χάνει την εξουσία
Συνεχίζουν διαφόρων τύπων περικοπές που πάλι δεν έφτασαν, με διάφορους πρωθυπουργούς και υπουργούς που δεν θυμόμαστε ούτε ονόματα ούτε φάτσες
Αμέσως μετά έρχεται ο Σαμαράς να διαλύσει κυρίως όλους τους χαμηλοεισοδηματίες, ως πραγματικός σκληρός δεξιός, υποσχόμενος την ανάπτυξη
Όλοι οι ψιλοδιασφαλισμένοι αντί να δουν ότι το «παλούκι» έρχεται και στον δικό τους πισινό, έκαναν αναλύσεις ότι είναι μονόδρομος να χάνουν εισοδήματα, οι άλλοι
Συμφωνούσαν ότι είναι σωστό να μην φτάνει το μηνιάτικο να ζήσουν, οι άλλοι
Αλλά έτσι θα έρθει η ανάπτυξη και θα μείνουν αλώβητοι οι φιλόσοφοι της κρίσης
Και ξαφνικά ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτός ο ύποπτος νεαρός πρωθυπουργός που τα πήρε και από αυτούς
Ξέρεις, αυτούς που δεν είχε αγγίξει κανείς
Μα είναι δίκαιο;
Τους υπερασπιστές της ανάπτυξης και της αφαίμαξης των μικρών προς δικό τους όφελος;
Συμπέρασμα: Όταν το «παλούκι» είναι στον πισινό του διπλανού σου και εσύ τον χαζεύεις χωρίς να αντιδράς, τότε σύντομα θα μπει και στον δικό σου
«Έγραψε» η Γεωργία Π
ΖΑΡΠ …
