Στη μάχη κατά της λύσσας και η Κρήτη
Τα μάτια μας δεκατέσσερα στην Κρήτη να μην πάθουμε με τη λύσσα (όλοι γνωρίζουμε πως «στέλνει αδιάβαστο» τον άνθρωπο που θα δαγκωθεί από λυσσασμένο ζώο) ό,τι πάθαμε με τον καταρροϊκό πυρετό, όσο κι αν αυτό είναι δύσκολο να συμβεί, καθώς έχουμε τη θαλάσσια ασπίδα, που μας έχει κρατήσει μακριά από αυτή τη φοβερή ασθένεια από το 1945 μέχρι σήμερα. Αλλά ο ποντικός και η νυχτερίδα μπορούν και ταξιδεύουν, ο μεν πρώτος «λαθρεπιβάτης» με το πλοίο, και η δε δεύτερη πετώντας ή και ταξιδεύοντας επίσης σε μια σκοτεινή γωνιά κάποιου πλοίου. Και συγκεκριμένα, θα πρέπει τα ζώα μας ποτέ να μην τα αφήνουμε ανεμβολίαστα και τα αδέσποτα πάντα να τα παρατηρούμε για το ενδεχόμενο μιας ύποπτης συμπεριφοράς, κυρίως στα σκυλιά!
Χθες, στην υπόλοιπη Ελλάδα άρχισε πρόγραμμα εμβολιασμού των κόκκινων αλεπούδων κατά της λύσσας. Όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, το πρόγραμμα, που υλοποιεί η Διεύθυνση Υγείας των Ζώων σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θα διαρκέσει έως τις 16 Νοεμβρίου.
Και μπορεί στην Κρήτη να μην έχουμε αλεπούδες, όμως σε όλη την επικράτεια και άρα και στο νησί μας θα γίνουν εμβολιασμοί όλων των σκύλων και γατών (δεσποζόμενων και αδέσποτων) κατά της νόσου.
Για την καλύτερη ενημέρωση του κοινού το υπουργείο έχει ήδη προβεί στην έκδοση και διανομή ενημερωτικών φυλλαδίων και αφισών (σε σχολεία, κυνηγούς κ.λπ.), καθώς και σε έκδοση ενημερωτικού ραδιοτηλεοπτικού spot για τη λύσσα.
Υπενθυμίζεται ότι η λύσσα έχει εμφανιστεί από 19 Οκτωβρίου 2012 στην Ελλάδα και από τότε μέχρι σήμερα έχουν απομονωθεί 48 κρούσματα σε ζώα. Αξίζει να σημειωθεί ακόμη ότι τα πρώτα κρούσματα αφορούσαν σε άγρια ζώα στους νομούς Κοζάνης, Καστοριάς και Κιλκίς, καθώς και ένα ποιμενικό σκύλο στο νομό Καστοριάς.
Από την εμφάνιση του πρώτου κρούσματος σε ζώο και έως τις 14/3/2014 έχουν εντοπιστεί 45 κρούσματα τόσο σε άγρια όσο και σε λίγα κατοικίδια ζώα (5 σκύλους, 1 γάτα και 2 βοοειδή) στην ευρύτερη περιοχή της βόρειας και κεντρικής Ελλάδας, και ειδικότερα στους νομούς Θεσσαλονίκης, Καστοριάς, Κιλκίς, Κοζάνης, Πέλλας, Σερρών, Τρικάλων και Λάρισας.
Στην Κρήτη
Πάντως, μέτρα ασφαλείας στο νησί μας λαμβάνονται από τις κτηνιατρικές Αρχές. Όπως λέει στη «Ν. Κρήτη» ο κτηνίατρος Μανόλης Σουρανάκης, επειδή η λύσσα είναι μια νόσος με θνητότητα σχεδόν 100% και δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία μετά την εκδήλωση των συμπτωμάτων, ο μόνος τρόπος προστασίας είναι η πρόληψη. Και για το λόγο αυτό, μόλις δαγκωθεί ένας άνθρωπος από έναν σκύλο ή μία γάτα «εξετάζουμε το ζώο για δύο εβδομάδες για να δούμε εάν έχει νευρολογικά συμπτώματα. Σε περίπτωση που έχει νευρολογικά συμπτώματα, τότε γίνεται ευθανασία στο ζώο και ο εγκέφαλός του αποστέλλεται στα εργαστήρια για ανίχνευση του ιού. Και στον άνθρωπο χορηγείται ανθρώπινη ανοσοσφαιρίνη και ταυτόχρονα εμβόλιο.
Σε περίπτωση που το ζώο δεν παρουσιάσει νευρολογικά προβλήματα στο διάστημα αυτό, τότε όλα πάνε καλά και δε χρειάζεται να γίνει τίποτα. Αυτό εφαρμόζουμε όταν κάποιο σκυλί δαγκώσει έναν άνθρωπο και δεν ξέρουμε το σκύλο. Εάν όμως ξέρουμε τον ιδιοκτήτη του σκύλου, τον βάζουμε και υπογράφει μια υπεύθυνη δήλωση που αναφέρει ότι «ο σκύλος μου δάγκωσε άνθρωπο αλλά είναι υγιής». Ωστόσο, θα τον έχουμε για επιτήρηση για δύο εβδομάδες. Αν ο σκύλος εξαφανιστεί στο διάστημα αυτό, τότε εμείς τον θεωρούμε ως ύποπτο λύσσας και πάλι θα χορηγήσουμε στον άνθρωπο την ανθρώπινη ανοσοσφαιρίνη και το εμβόλιο».
Πάντως, ο κ. Σουρανάκης διαβεβαιώνει την κοινή γνώμη ότι στην Κρήτη έχει να εμφανιστεί λύσσα από το 1945. Γενικότερα, μετά από την εφαρμογή εντατικού προγράμματος εκρίζωσης της ασθένειας στη χώρα, η Ελλάδα εθεωρείτο ελεύθερη λύσσας από το 1987. Από τον Οκτώβριο του 2012, όμως, εμφανίστηκαν εκ νέου κρούσματα λύσσας σε ζώα, γεγονός αναμενόμενο επιδημιολογικά, εφόσον προϋπήρχαν κρούσματα στις γειτονικές βαλκανικές χώρες.
Πώς μεταδίδεται η ασθένεια: 50.000 χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους
«Υπάρχουν πολλά μέρη του πλανήτη που δεν υπάρχει λύσσα», εξηγεί ο Μανόλης Σουρανάκης. «Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχουν εφαρμοστεί αυστηρά μέτρα προστασίας, όπως είναι η Αγγλία, η Νέα Ζηλανδία, η Ανταρκτική, σε μερικά νησιά της Καραϊβικής κ.λπ. Και είναι αυστηρά τα μέτρα, γιατί η λύσσα είναι θανατηφόρος νόσος. Κάθε χρόνο από λύσσα πεθαίνουν στη Γη 40 έως 50.000 άνθρωποι και 10 εκατομμύρια άτομα υποβάλλονται σε αντιλυσσική θεραπεία»!
Στο ερώτημά μας πώς συμπεριφέρεται ο λυσσασμένος σκύλος, ώστε να έχουμε όλοι μας το νου μας στις συμπεριφορές των αδέσποτων, ο γνωστός κτηνίατρος απαντά: «Είναι μία νόσος του νευρικού συστήματος. Τα συμπτώματα είναι επιθετική συμπεριφορά, να περπατάει στους δρόμους και να γαβγίζει άσκοπα. Επειδή έχουμε από την πολύ ώρα γαβγίσματος παράλυση των μυών της γνάθου, δεν μπορεί να καταπιεί νερό και έτσι στη θέα του νερού εκνευρίζεται ακόμα περισσότερο και βγάζει αφρούς από το στόμα».
Ο ιός της λύσσας υπάρχει στο σάλιο του μολυσμένου ζώου και μεταδίδεται στον άνθρωπο κυρίως μέσω δαγκώματος του ζώου. Σπανιότερα, η μετάδοση του ιού συμβαίνει μέσω επαφής του σάλιου του ζώου με δέρμα που έχει τραύμα, γρατζουνιά, κόψιμο ή γδάρσιμο ή με τους βλεννογόνους (μάτια, μύτη, στόμα). Ο ιός ταξιδεύει στη συνέχεια στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα του ανθρώπου και προκαλεί εγκεφαλίτιδα.
Ο χρόνος επώασης είναι συνήθως 1 έως 3 μήνες, αλλά σπανιότερα μπορεί να είναι από 1 εβδομάδα έως και περισσότερο από 1 έτος.
neakriti.gr
