Ο αντιφατικός Σταύρος Θεοδωράκης

Έχει κάνει μερικές πολύ κακές δηλώσεις. Έχει αποθεώσει τον πολιτικό εγκληματία Κώστα Σημίτη και έχει εκφραστεί υπερβολικά θετικά για τον τραγικό ΓΑΠ. Όμως, στα ζητήματα που αφορούν στην ουσιαστική θεσμική εξέλιξη μίας κοινωνίας, στη μεγάλη επιλογή «πρόοδος ή συντήρηση», ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν πάντα με τα άσπρα πιόνια και όχι με τη μαύρη οπισθοδρόμηση.

Να το πω καθαρά: Με τη στάση του σε μία σειρά από νομοσχέδια – τομές, ο Σταύρος Θεοδωράκης κατάφερε να καταστήσει το μικρό «Ποτάμι» πρωταγωνιστή στη βουλή τα τελευταία τρία χρόνια.

Τελευταίο -και κορυφαίο- παράδειγμα, η στάση του στο νομοσχέδιο για την αναδοχή τέκνων από ομόφυλα ζευγάρια. Ήταν τέτοια η πυγμή του, ήταν τόσο στέρεα τα επιχειρήματά του, που ουσιαστικά κατάφερε να μετακινήσει όλη την πολιτική γραμμή του ΚΙΝ.ΑΛ. προς την υπερψήφιση του νομοσχεδίου. Λοβέρδος και λοιποί που προκαλούν αναγούλα στους πολίτες απουσίασαν βέβαια από την ψηφοφορία, όμως η πλειοψηφία των βουλευτών του Κινήματος Αλλαγής στήριξε το νομοσχέδιο χάρη στον Σταύρο Θεοδωράκη.

Ο Θεοδωράκης ξέρει ότι οι μεγάλες κοινωνικές τομές δεν γίνονται όταν είναι έτοιμη μία κοινωνία να τις δεχτεί, αλλά όταν υπάρχει μία κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να τις στηρίξει και μία κοινωνία που μπορεί έστω να τις ανεχτεί. Η δουλεία δεν καταργήθηκε όταν το θέλησαν οι περισσότεροι αλλά οι επαρκείς για την ανατροπή του θεσμού. Η ψήφος στις γυναίκες δεν δόθηκε όταν το θέλησαν οι άντρες αλλά όταν το ανέχτηκαν.

Τώρα, θα μου πείτε, πώς ένας τόσο καθοριστικός κοινωνικά προοδευτικός πολιτικός παίκτης μπορεί από την άλλη πλευρά να ταυτίζεται με την Οφσόρ Α.Ε. του Μητσοτάκη και να συμμετέχει στη Λαμόγια Α.Ε. του ΠΑΣΟΚ με άλλο όνομα;

Αυτή είναι η μεγάλη αντίφαση του Σταύρου Θεοδωράκη η οποία, δυστυχώς, εξαΰλωσε εκλογικά και το κόμμα του. Αν κάποια στιγμή, με την αποφασιστικότητα και την οδύνη ενός πολιτικού εξορκισμού, καταφέρει να βγάλει τον δαίμονα του Κώστα Σημίτη από μέσα του, ο Σταύρος Θεοδωράκης θα γίνει ένας καθολικά χρήσιμος πολιτικός.

Γράφει ο Νίκος Μωραΐτης