Οικονομία και οικολογικό όραμα

οικονομία-και-οικολογικό-όραμα-200241

Από την γενικότερη προβληματική του οικολογικού χώρου στην οικονομία κυριαρχεί η λογική της οικολογικής διαχείρισης των παρόντων οικονομικών δεδομένων με ιδιαίτερο προσανατολισμό στην προστασία του περιβάλλοντος. Στο πλαίσιο των βραχυπρόθεσμων προτάσεων του πολιτικού οικολογικού λόγου δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η αναγκαιότητα των προτάσεων αυτών.

Γράφει ο Κώστας Διάκος*

diakos_syriza

Όμως είναι πολύ σημαντικότερο, νομίζω, να προσδιορίσει ο οικολογικός πολιτικός λόγος πιο συγκεκριμένα και την οραματική του προοπτική στον χώρο της οικονομίας, στην οποία θα πρέπει να εντάξει τις προτάσεις αυτές αφού στην αντίθετη περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος ένταξης και νόθας αποδοχής των προτάσεων αυτών από το υφιστάμενο σύστημα με πρόθεση παραποίησης και, κατά αντικειμενική συνέπεια, δυσφήμησης ή και ένταξης του οικολογικού λόγου, σκόπιμα ως μέρος τους. Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα:

1.Κατ’αρχήν πρέπει να τεθεί το θέμα της υπαγωγής της οικονομίας στην πραγματική της διάσταση που συνίσταται στην φράση “δουλεία για να ζήσουμε (Σ.Σ. έστω καλά) και όχι ζούμε για να δουλεύουμε”. Υπό την έννοια αυτή τίθενται ορισμένες αντιθέσεις με τις κρατούσες επιλογές.

Πρώτη και βασική αντίθεση θα προκύψει από τον επαναπροσδιορισμό των ανθρώπινων αναγκών και κοινωνικών αγαθών στα φυσικά τους πλαίσια και στον περιβάλλοντα χώρο. Η άνεση διαβίωσης έχει μετατραπεί σε μία “φρενίτιδα καταναλωτισμού” που ενισχύεται και από την παράλογη και υπερβολική διαφή-μιση. Έτσι η εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος έχει μετατραπεί σε αλό-γιστη επιλογή.

Η παραγωγικότητα στην εργασία έχει όρια. Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι πεπερασμένος βιολογικά. Άρα η απόδοση του εργαζόμενου σε μία ώρα π.χ. είναι δεδομένη για να μείνει υγιής και να υφίσταται την φυσιολογική φθορά του χρόνου, που έχουν όλες οι υπάρξεις στην φύση. Επομένως η συνεχής παρό-τρυνση για παραγωγικότητα (χωρίς, πολλές φορές, αντίκρισμα στον παραγωγό) διαμορφώνει όρους αύξησης των χρόνιων και θανατηφόρων ασθενειών, κατά πάγια κρίση των στατιστικών δεδομένων.

Υπό τα δύο αυτά δεδομένα η επιδίωξη της αειφόρου ανάπτυξης θα πρέπει στο ιδεολογικό επίπεδο να δώσει βαρύτητα στο ότι δεν είναι δυνατόν οι αριθμοί και οι στατιστικές να αποτελούν “προκρούστια κλίνη” για την φυσιολογική και υγιή ζωή των ανθρώπων.

2. Με αυτές τις επιλογές θα πρέπει να αντιδράσουμε στον τρόπο άσκησης του οικονομικού ανταγωνισμού που δεν εμπεριέχει όρια για την διατήρηση της κοινωνικής αλληλεγγύης αλλά στηρίζεται στον νόμο “ο θάνατος σου η ζωή μου”, με αντανάκλαση, δυστυχώς, και στις άλλες κοινωνικές δραστηριότητες. Επίσης απαιτείται ο επαναπροσδιορισμός της οικονομικής δραστηριότητας με την προ-στασία του περιβάλλοντος και της κοινωνικής χρησιμότητας. Έτσι η ύπαρξη και η οικονομική απόδοση ορισμένων επαγγελμάτων (των γνωστών ως “αεριτζίδι-κων”) πρέπει να συνδυάζονται με την πραγματική παραγωγικότητα τους για το κοινωνικό σύνολο.

Στα πλαίσια των παραπάνω ερεθισμάτων η επανεξέταση της Αγοράς ως στοιχείου της οικονομίας και της Χρηματιστηριακής και Τραπεζικής διαδικασίας είναι αναγκαία με την προοπτική της εφαρμογής ορίων στην κατεύθυνση της εξ-υπηρέτησης του κοινωνικού συνόλου, με περιορισμούς και δεσμεύσεις στην α-λόγιστη άσκηση της ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Αυτά αποτελούν ερεθίσματα που προτείνω να αποτελέσουν αντικείμενο μιας ειδικής συζήτησης, ώστε η οποιαδήποτε βραχυπρόθεσμη πρόταση διαχειρι-στικού χαρακτήρα να μην ακυρώνει τις βασικές οικονομικές επιλογές του οικο-λογικού πολιτικού λόγου αλλά και να στοχεύει στην κατάδειξη της ανάγκης ουσιαστικής και βαθιάς οικολογικοποίησης της οικονομίας.

*Υποψήφιος βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Ακολουθήστε το ZARPANEWS.gr
στο Google News και στο Facebook