Ξενοδόχος και φανατικός της κρητικής κουζίνας
Πιο Κρητικός απ’ τους ντόπιους, ερωτευμένος με το πέλαγος, θαρρείς βαριά κληρονομιά απ’ τον πατέρα του, που υπηρέτησε αξιωματικός στο «Παπανικολής», γνώστης των μαντινάδων, γοητευμένος από τα μνημεία του νησιού, λάτρης της κουζίνας της Μεγαλονήσου, που είναι ιεροτελεστία.
Την απόλαυση του ουρανίσκου -μαζί με ομάδα ανθρώπων «φανατικών» της κρητικής γεύσης- θέλησε να μοιραστεί με τουρίστες που έρχονταν στο νησί δίχως να πάρουν μυρωδιά απ’ τα κρητικά προϊόντα, αλλά δοκίμαζαν ταλαιπωρημένους μουσακάδες και μάθαιναν μόνο σουβλάκι, τζατζίκι και «γκρικ σάλαντ».
Γεννημένος στην Αθήνα, μηχανικός παραγωγής, απόφοιτος του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ο Αντώνης Παναγιωτόπουλος θήτευσε κοντά σε έναν άνθρωπο που γνώριζε καλά τον τομέα της διαφήμισης, τον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, απόφοιτο του Χάρβαρντ. Η ζωή τον έφερε τελικά να κρατά το τιμόνι τμήματος έρευνας αγοράς στην PRC. Ωσπου το 1975 αποφάσισε να πάει στην Κρήτη. Ταλαιπωρήθηκε οικτρά ώσπου να ξεμπερδέψει με τη γραφειοκρατία και να χτιστεί το ξενοδοχείο Istron Bay στο Λασίθι, σε οικόπεδο της οικογένειας της συζύγου του, το οποίο βρέθηκε να διευθύνει ύστερα από ένα αποτυχημένο πείραμα ανάθεσης της διεύθυνσης σ’ επαγγελματίες.
Η άποψή του πως στα ξενοδοχεία σερβίρονταν πολύ κατώτερης ποιότητας φαγητά απ’ αυτά της μητέρας του ενισχύθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’90, τότε που Ευρωπαίοι επισκέπτες βομβάρδιζαν με σωρεία αρνητικών δημοσιευμάτων την Ελλάδα. Το τελικό έναυσμα ήταν όταν διάβασε στον τουριστικό οδηγό «Frommer’s» ότι: «Η Κρήτη είναι πολύ όμορφο μέρος, αλλά από φαγητό μην περιμένετε πολλά».
Ετσι, ξεκίνησε μια προσπάθεια με τη συμμετοχή κι άλλων ανθρώπων που είχαν κοινό όραμα ότι η κρητική κουζίνα μπορεί να κάνει τη διαφορά: καθηγητές από το ΑΕΙ και το ΤΕΙ Κρήτης, ξενοδόχους, ιδιοκτήτες εστιατορίων, σεφ, γευσιγνώστες, δημοσιογράφους, αλλά και παράγοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η Ελληνική Ακαδημία Γεύσης, με πάνω από 100 μέλη, της οποίας ηγήθηκε με κύριο αίτημα να ενταχθεί η κρητική διατροφή ως γκουρμέ σε τοπικά εστιατόρια και ξενοδοχεία και να υπάρξει σχετική πιστοποίηση.
Το 2005, και έχοντας ήδη θητεύσει ως αντιπρόεδρος των ξενοδόχων της Κρήτης, παρέδωσε τη θέση του γενικού διευθυντή του Istron Bay. Θέλησε να ασχοληθεί με τη δική του επιχείρηση (2006), τις βίλες Ιστρον και τη γαστρονομία. Τρία χρόνια συνεργάστηκε με τα αλά καρτ εστιατόρια του Creta Maris & Terra Maris, ιδίως τα εστιατόρια Πίθος και Βυζαντινό, ενώ χρημάτισε και πρώτος αιρετός γενικός γραμματέας της Περιφέρειας Κρήτης.
Το 2011, ο ξενοδόχος και φίλος του Ανδρέας Μεταξάς του ζήτησε βοήθεια στο νέο του εγχείρημα. Ενοποιούσε τα ξενοδοχεία Creta & Terra Maris σε μια μεγάλη μονάδα 1.500 κλινών και ζητούσε να το λειτουργήσει μόνο με κρητικά προϊόντα ή έστω ελληνικά, με ό,τι αυτό σήμαινε για ένα καλό ξενοδοχείο πέντε αστέρων.
Με πολύ κέφι, σε αγαστή συνεργασία με σεφ, δημιουργήθηκε ο «Γαστρονομικός περίπλους στις κουζίνες της Μεσογείου» και το προσωπικό αγκάλιασε την ιδέα. Η τροφοδοσία ήταν ευκολότερη απ’ ό,τι αναμενόταν. Το 85% των φαγητών ήταν αμιγώς κρητικά, μερικά ελληνικά, κι υπήρχαν ελάχιστα μεσογειακά πιάτα. «Το κόστος», λέει, «ήταν κατώτερο του αναμενόμενου, η αποδοχή τεράστια, σε σημείο κατά την αναχώρησή τους από το ξενοδοχείο οι τουρίστες να ζητούν να κλείσουν επιτόπου δωμάτιο και για την ερχόμενη χρονιά».
Φέτος, με κρητική μάλλον «κουζουλάδα», δημιούργησε μια συμβουλευτική ομάδα με τίτλο: «CCC Σύμβουλοι Γαστρονομίας Κρήτης». Πρώτιστο μέλημά του, λέει, να καταρριφθεί ο μύθος του κόστους για την κρητική διατροφή, που κατατρύχει τους ξενοδόχους. Διότι θεωρεί πως μπορούν να επενδύσουν… χαλαρά στον πλούσιο διατροφικό πολιτισμό του νησιού, που ξεκινά απ’ το παλάτι του Μίνωα και μπορεί να γίνει πόλος έλξης στα σύγχρονα ξενοδοχεία-παλάτια…
Πηγή : enet.gr
