Κρήτη | Με μαντινάδες, λύρες και λαούτα είπαν «αντίο» στον Γιώργο Κατσαμά
Ράγισαν και οι πέτρες χθες στο τελευταίο «αντίο» του μεγάλου λυράρη Γιώργου Κατσαμά, που έφυγε από την ζωή σε ηλικία 65 ετών.
Η είδηση του θανάτου του σπουδαίου Ρεθυμνιώτη λυράρη και πρόεδρου του Παγκρήτιου Συλλόγου Καλλιτεχνών Κρητικής Μουσικής, βύθισε στο πένθος τους Κρητικούς ενώ ανείπωτος ο πόνος για την οικογένεια, τους δικούς του ανθρώπους, τους συναδέλφους και τους φίλους του.
Τον εκλιπόντα συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία, στο κοιμητήριο στους Έρφους Ρεθύμνου, πλήθος κόσμος, το απόγευμα της Πέμπτης με τα λόγια δύσκολο να περιγράψουν τα όσα διαδραματίστηκαν.
Ο Γιώργος Κατσαμάς «έφυγε» για το δικό του ταξίδι με μαντινάδες και με τη συνοδεία λύρας και λαούτων.
Ποιος ήταν ο Γιώργος Κατσαμάς
Γεννημένος στους Έρφους Μυλοποτάμου Ρεθύμνου το 1953, ο Γιώργος Κατσαμάς υπήρξε από τους πλέον αξιόλογους καλλιτέχνες της γενιάς του, και όχι μόνο. Καταγόμενος από μουσική οικογένεια, μιας και τόσο οι παππούδες του Βασίλης Κατσαμάς και Σήφης Φραγκιαδάκης, όσο και ο πατέρας του Μανόλης Κατσαμάς υπήρξαν αξιόλογοι μουσικοί.
Ήταν ένα από τα 7 αδέρφια της οικογένειας του Μανόλη και της Αμαλίας Κατσαμά. Αδερφός του αείμνηστου Βασίλη Κατσαμά, ενός σπουδαίου λαουτιέρη και τραγουδιστή, του Σήφη Κατσαμά, επίσης καλού τραγουδιστή, του Νικηφόρου Κατσαμά με το παρατσούκλι “Νίκος Κρητικός”, γνωστού κιθαρίστα στο λαϊκό πεντάγραμμο, της Πόπης Κατσαμά, η οποία είχε επίσης τραγουδήσει λαϊκά τραγούδια με μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του ’70, και έχει επίσης ακόμη έναν αδερφό, τον Ηρακλή, και μια αδερφή, τη μεγαλύτερη σε ηλικία απ’ όλους, τη Γιαννούλα.
Σε ηλικία 11 ετών, το 1964, ξεκινάει να παίζει μπουζούκι. Το 1965 σε ένα γλέντι του πατέρα του δεν κατάφερε να φτάσει ο λαουτιέρης Μίνωας Κοτζαμπασάκης από το χωριό Καλογέρους Αμαρίου και αναγκαστικά τον συνόδευσε με το μπουζούκι του ο 12χρονος τότε Γιώργος. Το 1967 μεταβαίνει στην Αθήνα, όπου εμφανίζεται παίζοντας λαούτο πλέον δίπλα στον πατέρα του και τον αδερφό του Βασίλη, στην ταβέρνα “Κισσός” στον Πειραιά κάθε Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή βράδυ. Το 1970, σε ηλικία 17 ετών, εμφανίζεται για πρώτη φορά στη δισκογραφία παίζοντας λαούτο σε 8 συνολικά δίσκους τού πατέρα του. Την ίδια χρονιά, ο πατέρας του άνοιξε δικό του μαγαζί στο Αιγάλεω με το όνομα “Νεράιδα”, στο οποίο εμφανίζονταν τόσο ο Μανόλης (πατέρας), ο Βασίλης (αδερφός) και ο ίδιος, όσο και άλλοι καλλιτέχνες, όπως ο Νίκος Βενιανάκης (“Βενιανός”), ο Μανούσος Μαυράκης, ο Νίκος Σκευάκης κ.ά.
Το 1973, η “Νεράιδα” κλείνει και ο Γιώργος Κατσαμάς, αφού τελείωσε τη στρατιωτική του θητεία, συνέχισε να ασχολείται με το λαούτο, συνοδεύοντας τον πατέρα του, τον Κώστα Μουντάκη, τον Νίκο Βενιανάκη, τον Μανούσο Μαυράκη, τον ανερχόμενο τότε Μιχάλη Αλεφαντινό, με τον οποίο είναι και ξαδέρφια, τον επίσης ανερχόμενο τότε Στέλιο Βασιλάκη και για δυόμισι χρόνια τον “μαέστρο” Λεωνίδα Κλάδο. Το 1981, σε ηλικία 28 ετών, έπιασε στα χέρια του τη λύρα, ένα όργανο που δεν ξαναάφησε ποτέ μέχρι και το τέλος της ζωής του.
Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος στο παρελθόν, ο πατέρας του ήθελε να τον αντικαταστήσει- “διαδεχτεί” ή αυτός ή ο αδερφός του ο Βασίλης, ώστε να συνεχιστεί η οικογενειακή παράδοση των λυράρηδων.
Η δισκογραφική του παρουσία έχει να επιδείξει αρκετές επιτυχίες. Αξίζει να αναφέρουμε τις δισκογραφικές του εκδόσεις με τίτλο “Ίντα τση κάνεις τση καρδιάς”, “Νυχτερινός διαβάτης”, “Στιγμές να σου θυμούμαι” και “Μουσικά μονοπάτια”.
Συνεργάστηκε με σπουδαίους μουσικούς κατά καιρούς. Εκτός από τα αδέρφια του, με τα οποία είχε μόνιμη συνεργασία, είχε παίξει για μεγάλο διάστημα με τον Μανόλη Κακλή, τον Μανόλη Βερδινάκη, τον Δημήτρη Κολιακουδάκη, τον Γιάννη Ζαμπουλάκη, τον Μανούσο Παπατσαρά και άλλους πραγματικά ξεχωριστούς μουσικούς.
Ο Γιώργης Κατσαμάς προσέφερε ακούραστα στην κρητική παράδοση μέσα από τη δισκογραφία αλλά και τις ζωντανές του εμφανίσεις, έχοντας διανύσει πάνω από 40 χρόνια σεβαστής καριέρας!
