Καλώς να μας ορίσει το Άγιο Φως. Με έξοδα της Εκκλησίας

Τα οικονομικά οφέλη της Ελληνικής Εκκλησίας και η ασυλία που ακόμη απολαμβάνει εν μέσω οικονομικής κρίσης και την ώρα που ο Γιάνης Βαρουφάκης ξεκινάει «φοροσαφάρι» για την εύρεση εσόδων εν όψει πληρωμής του ΔΝΤ και της καταβολής μισθών και συντάξεων

Η πίστη είναι η πιο προσωπική κατάσταση, διαδικασία, υπόθεση, ή εν γένει το πιο προσωπικό θέμα του καθενός. Δεν κατηγοριοποιείται, ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να κατηγοριοποιείται και να εντάσσεται σε ομάδες, κάστες και τρόπους συμπεριφοράς που σαν άλλο lifestyle επιτάσσουν το πώς θα φερθείς για να είσαι αποδεκτός από την μεγάλη οικογένεια της Εκκλησίας.

Μιας μεγάλης οικογένειας που αποκομίζει πολλαπλά οφέλη από την ίδια τη διαδικασία της πίστης όπως επιβάλλεται.

Στο κομμάτι της επιβολής των τρόπων και των συνηθειών, εντάσσονται αντιστοίχως όλες οι θρησκείες. Δεν προσωποποιώ το ζήτημα. Υπάρχουν και ιερείς που επιτελούν αυτό που αποκαλείται «θεάρεστο» έργο, ή κοινώς, εκείνο που θα άρεσε στον Θεό αυτού του κόσμου. Είτε πιστεύεις λοιπόν, είτε όχι, μπορείς να κρίνεις τις συμπεριφορές των εκπροσώπων του Ποιμνίου και να αποστασιοποιηθείς από αυτές ή να τις επικροτήσεις αναλόγως.

Σαν άλλος μηχανισμός επιρροής η Εκκλησία έχει δύναμη, δυναμική και απήχηση στον κόσμο που την ακολουθεί. Άρα έχει και κοινωνική ευθύνη, άρα έχει και οφέλη από τη συναναστροφή με το κοινό της. Άρα πρέπει να ελέγχεται.

Πώς μπορεί όμως να ελέγχεται αποτελεσματικά όταν δεν έχει διαχωριστεί από το Κράτος μέσα στο οποίο ζει και ακμάζει εν Ελλάδι;

Το όλο ζήτημα περί οικονομικών της Εκκλησίας ήρθε και πάλι στο προσκήνιο με το θέμα του Αγίου Φωτός το οποίο έρχεται κάθε χρόνο στην Ελλάδα από τα Ιεροσόλυμα με έξοδα του Δημοσίου και με τιμές αρχηγού κράτους. Δεν εξετάζω το αν το Άγιο Φως είναι θαύμα ή προϊόν κατασκευής. Ό,τι κι αν είναι, είναι απαράδεκτο να πληρώνει ο μέσος φορολογούμενος για τη μεταφορά του την ώρα που η Εκκλησία τυγχάνει διακριτικής αντιμετώπισης ως προς τη φορολογία και την ίδια ώρα που ο νέος υπουργός Οικονομικών, Γιάνης με ένα «ν» Βαρουφάκης ψάχνει μέχρι και το τελευταίο ευρώ από την μάχη κατά της φοροδιαφυγής, όπως και έχει ανακοινώσει και παρουσιάσει στους Θεσμούς.

«Στους ισχυρισμούς της Ένωσης Άθεων, ότι πρέπει να καταργηθεί η μεταφορά του Αγίου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα στην Αθήνα και ολόκληρη την Ελλάδα, έχω να δηλώσω ότι η θέση τους αυτή έρχεται να επισφραγίσει το γεγονός, ότι μόνο οι άνθρωποι του σκότους φοβούνται το Φως και τους διαβεβαιώνω ότι, παρά την αντίθεσή τους, το Άγιο Φως θα έρθει και φέτος στην πατρίδα μας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος Τύπου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων Γιώργος Βασιλείου μετά την καταγγελία της Ένωσης Αθέων.

Μίλησα με την Ένωση Αθέων, άκουσα τις θέσεις τους και χωρίς να παίρνω το μέρος τους, επισημαίνω πως η απάντηση του Πατριαρχείου αντιστοιχεί στο «ό,τι να’ ναι» σε απλά ελληνικά.

Η Ένωση Αθέων δεν εξέφρασε ποτέ άποψη σχετικά με την «κατάργηση» της μεταφοράς του Φωτός. Επισήμανε την ανάγκη να γίνεται με έξοδα της Εκκλησίας ή οποιουδήποτε ιδιώτη θέλει να αναλάβει την πράξη.

Πράγμα που γινόταν άλλωστε από το 1988 μέχρι το 2004, όταν η τότε κυβέρνηση Καραμανλή αποφάσισε να αναλάβει τα έξοδα και την ευθύνη για τη μεταφορά του. Και από τότε το έξοδο μας έμεινε παρακαταθήκη που την κράτησε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Στο παραπάνω να προστεθεί το «μούδιασμα» του ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά τα εκκλησιαστικά ζητήματα τα οποία είχε προαναγγείλει πως θα διευθετήσει με δίκαιο τρόπο. Πολιτικό κόστος κυρίες και κύριοι.

Υπάρχει όμως και οικονομικό κόστος για τον μέσο Έλληνα.

Το 2011 ο Δημήτρης Παπαδημούλης με ερώτηση του στη Βουλή είχε επισημάνει πως τα ευρωπαϊκά έντυπα επικρίνουν την ελληνική κυβέρνηση επειδή αφήνει την εκκλησία στο φορολογικό απυρόβλητο.

Και είχε δώσει στη δημοσιότητα τα παρακάτω στοιχεία:

«Από το 1945 υπάρχει ένας νόμος που λέει ότι το κράτος αναλαμβάνει τη μισθοδοσία των κληρικών η οποία κοστίζει στον προϋπολογισμό 220.000.000 ευρώ αλλά και η Εκκλησία αναλαμβάνει να δίνει στο κράτος το 25% των ακαθάριστων εσόδων της από τους ναούς.

Το ποσό αυτό αργότερα έγινε 35%. Ήρθε μία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2004 με το νόμο 3220 και το 35% το έκανε μηδέν, παραβιάζοντας και ανατρέποντας αυτό το νόμο. Λίγο μετά ήρθε μία κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το νόμο 3295 και τη νομοθετική υποχρέωση της Εκκλησίας να δίνει φόρο 10% στα εισοδήματα από εμπορική εκμίσθωση γαιών και υποδομών, το έκανε κι αυτό μηδέν. Και λίγο μετά ήρθε μία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2010 με το νόμο 3842 και είπε ότι ο ΦΠΑ που είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν όσοι ανεγείρουν νέες υποδομές δεν θα ισχύει στην περίπτωση των ακινήτων που εγείρονται για εμπορική δραστηριότητα της Εκκλησίας. Προσθέστε σε αυτό κι ένα νόμο του 1997, το Ν.2459 με τον οποίο απαλλάσσονται από φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας η Εκκλησία, οι ναοί, τα μοναστήρια».

Αναρωτιόταν, γιατί η τότε κυβέρνηση δεν επανερχόταν τουλάχιστον στον νόμο του 1945. Το ίδιο αναρωτιέμαι σήμερα και εγώ.

Στις 22 Ιανουαρίου του 2013, ο νυν Αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, κ. Τάσος Κουράκης, διατύπωνε την άποψη της κατάργησης της μισθοδοσίας των ιερέων από το κράτος.

«Ειδικά η Αγγλία συντηρεί με κρατική δαπάνη μόνο τους ναούς που έχουν χαρακτηριστεί ως ιστορικά μνημεία. Στη δε Γαλλία, όχι μόνο δεν μισθοδοτούνται οι κληρικοί, αλλά και η πάσης φύσεως επιχορήγηση προς τις Εκκλησίες απαγορεύεται ρητά από το Σύνταγμα» είχε πει επίσης.

Να σημειωθεί επίσης πως η Εκκλησία διαθέτει μετοχές σε τράπεζες, χιλιάδες στρέμματα δασικής και χορτολιβαδικής έκτασης, 800 κτήρια με γραφεία, καταστήματα, εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, ακόμα και μισθωμένα βενζινάδικα.

Και να σημειωθεί επίσης ότι μελέτη διακομματική επιτροπή το 2013 υπό τον Γιάννη Στουρνάρα, έδειχνε πως το κράτος μπορεί να κερδίσει πάνω από 3 δις ευρώ από μια πιθανή φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας, η οποία αυτή τη στιγμή βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών επιχειρηματιών, εφοπλιστών, ακόμη και ανθρώπων των ΜΜΕ οι οποίοι την εκμεταλλεύονται πληρώνοντας μηδαμινό τίμημα.

• Η μελέτη όμως, έμεινε μελέτη

Πολιτική βούληση εναντίον Εκκλησιαστικών συμφερόντων με άλλα λόγια. Δυστυχώς στην Ελλάδα, συγχέουμε ακόμα την πίστη με την Εκκλησία. Ο πρώτος διαχωρισμός λοιπόν που πρέπει να κάνουμε είναι αυτός, και μετά να προχωρήσουμε στα περαιτέρω. Ο πρώτος διαχωρισμός μέσα στα μυαλά μας.

• Στο δια ταύτα

Είναι παράλογο να καταγράφεται και να ελέγχεται ο τρόπος κτήσης της ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας; Είναι αντίθετο στον Θείο Νόμο να καταγράφεται το πόθεν έσχες των ιεραρχών εν μέσω κρίσης; Είναι αμάρτημα το να θεσμοθετηθεί ειδικός εκκλησιαστικός φόρος, ο οποίος θα καταβάλλεται μόνο από τα μέλη κάθε θρησκεύματος, και θα καλύπτει εξ ολοκλήρου τα έξοδα της Εκκλησίας;

Και εν τέλει, πόσο παράλογο είναι το να αναλάβει η ίδια η Εκκλησία τη μεταφορά του Αγίου Φωτός;

Κλείνω σημειώνοντας πως δεν μηδενίζω συνολικά το έργο της Εκκλησίας. Υπάρχουν Ιερείς σαν τον Παπά – Ανδρέα, εκεί στα Ανώγεια της Κρήτης, που επιτελεί πραγματικά θεάρεστο έργο.

Όσοι ιερείς συντελούν άλλωστε πραγματικό κοινωνικό έργο, το γνωρίζουν κυρίως οι ίδιοι, όχι τα ΜΜΕ. Με την ταπεινότητα που πρέπει να διέπει τις πράξεις μιας Εκκλησίας και όχι με την έπαρση «τσιφλικά» που δυστυχώς, ζει και βασιλεύει στους κόλπους της, ακόμα.

Πηγή: news247.gr | Γράφει ο Χρήστος Δεμέτης