Η ζωή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες σε κόμικ

Τα «Εκατό χρόνια μοναξιάς» τον έκαναν διάσημο σε όλο τον πλανήτη. Στις ισπανόφωνες χώρες είναι το πλέον πολυδιαβασμένο βιβλίο μετά τη Βίβλο. Όμως η ζωή και το έργο του Γκάμπο –όπως τον φώναζαν χαϊδευτικά– δεν εξαντλείται στα «Εκατό χρόνια μοναξιάς». Το βιβλίο–κόμικ του σεναριογράφου Όσκαρ Παντόχα και των εικονογράφων Μιγκέλ Μπουστός, Φιλίπε Καμάργο Ρόχας και Τατιάνας Κόρδομπα, που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ίκαρος σε μετάφραση Κλαίτης Σωτηριάδου, είναι μία ευχάριστη και ευκατάληπτη αναδρομή στην περιπετειώδη ζωή του.

Από το 1927, οπότε έρχεται στον κόσμο, μέχρι το 1982 που κερδίζει το Νόμπελ. Από την άσημη πόλη Αρακατάκα της Κολομβίας στα πέρατα της υφηλίου. Το «Γκάμπο, αναμνήσεις μιας μαγικής ζωής» μοιάζει με ένα εικονογραφημένο ταξίδι στον βίο του πατριάρχη της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας. Από τα παιδικά του χρόνια με τον παππού και τη γιαγιά μέχρι τον γάμο του με τη γυναίκα της ζωής του, τη συγγραφή του «Εκατό χρόνια μοναξιάς» και την παγκόσμια καταξίωση.

Κι ήταν αυτοί οι τρεις προαναφερθέντες άνθρωποι, που όρισαν με έναν τρόπο όλη τη ζωή και το έργο του Μάρκες. Ο παππούς του έλεγε ιστορίες από την περίοδο του Εμφυλίου. Η γιαγιά συμπλήρωνε με ιστορίες για πνεύματα, πάντα με το πλέον σοβαρό ύφος. Και η γυναίκα του ήταν αυτή που τον προέτρεψε να κάτσει και να γράψει το μυθιστόρημα που τον έκανε διάσημο, βάζοντας μάλιστα ενέχυρο το πιστολάκι των μαλλιών της και τη θερμάστρα του σπιτιού τους για να καλύψει τα ταχυδρομικά έξοδα προκειμένου να σταλεί το κείμενο στον εκδότη στο Μπουένος Άιρες.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Και το Νόμπελ το 1982 φυσικό επακόλουθο. Εκεί ολοκληρώνεται η αφήγηση αυτού του ξεχωριστού κόμικ, που αφήνει απέξω τα τελευταία 32 χρόνια της ζωής του Μάρκες (πέθανε το 2014). Εσκεμμένα. Αφού λογοτέχνες σαν τον Μάρκες ούτε τελειώνουν ούτε πεθαίνουν. Άλλωστε όπως είχε πει και ο ίδιος κατά την παραλαβή του Νόμπελ: «Η μόνη απτή απόδειξη για την ύπαρξη του ανθρώπου είναι η ποίηση».

protothema.gr