Η γροθιά ψηλά και το αίμα να ρέει | Οι 200 Κομμουνιστές ως το θάνατο στο «Τελευταίο Σημείωμα» του Βούλγαρη
Βλέποντας «Το τελευταίο Σημείωμα» του Παντελή Βούλγαρη. Μια ταινία που πέρα από την καλλιτεχνική της αρτιότητα, προσπαθεί να μεταφέρει στον θεατή την υπεροχή 200 ανθρώπων που μπολιασμένοι από συγκεκριμένες ιδέες, αξίες και ιδανικά γίνονται θυσία, γίνονται μάρτυρες, για μια κοινωνία που δεν θα υπάρχει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Αυτοί οι 200 Κομμουνιστές, που έζησαν μια ζωή στις φυλακές, γιατί οι κυβερνήσεις των δοσίλογων φιλοφασιστών τους παρέδωσαν στους ομοϊδεάτες τους Γερμανούς κατακτητές, έγραψαν με το αίμα τους μια βαθιά ανθρώπινη – πολιτική ιστορία.
Έγιναν οι ίδιοι ιστορία, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν, αυτή την ιστορία να τη θάψουν με τον τρόπο τους.
Ήταν ήρωες γιατί μόνο άνθρωποι σαν και αυτούς, με αυτή την ιδεολογία, με αυτές τις αξίες για την κοινωνία, τον διπλανό μας, το πώς μας αξίζει να ζούμε σε αυτό τον κόσμο τελικά, μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο.
Γιατί ήταν Κομμουνιστές. Γιατί έμειναν Έλληνες Κομμουνιστές, μέχρι το Τέλος. «Κομμουνιστής ως το θάνατο» όπως λέει, ενώ στέκεται μπροστά από τις κάννες των πολυβόλων ο ηλικιωμένος καθοδηγητής μέσα στη φυλακή!
Τους σκότωσαν για ότι πίστευαν. Τους σκότωσαν για τις ιδέες τους, γιατί τους φοβόντουσαν.
Αλλά ο σπόρος έχει πέσει.
Και η γροθιά όπως μπροστά στο απόσπασμα ήταν ψηλά, εκεί ψηλά είναι ακόμα.
Γιατί ο δρόμος άνοιξε και το αίμα των 200 Κομμουνιστών της Καισαριανής και χιλιάδων τρέχει ακόμα…
Υ.Γ:
Η διαταγή του Γερμανού Στρατιωτικού Διοικητή όσο και αν δεν αναφέρεται στην ταινία, μιλά για την εκτέλεση 200 Κομμουνιστών. Όσο και να θέλουν κάποιοι, δεν μπορούν να αλλάξουν την ιστορία, όταν αυτή γράφεται με τόσο αίμα…
Ανδρέας Γερακάκης