Αλέξη, έχεις περίεργο χιούμορ…
Γιατί απορείτε; Τι είναι αυτό που δημιουργεί αντιφάσεις με τον πολιτικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ;
Το ποσοστό του κόμματος είναι αριστερό; Η αναρρίχηση στην εξουσία είναι αποτέλεσμα μιας σειράς αριστερών προτάσεων; Ο Καμμένος; Οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, οι «επαφές» με «ανθρώπους της αγοράς»; Να, λοιπόν, και το άνοιγμα στην «ποιότητα» της κεντροδεξιάς! Και πολύ άργησε. Άλλωστε, είναι γνωστά τα κολλητιλίκια με τον Καραμανλή, από χρόνια.
Κι όμως, οι πρώτες αντιδράσεις από τον «εξεγερμένο λαό» του Αλέξη, είναι αρκούντως ήπιες. Μα, το 3% που ξίνισε είναι τόσο σπάνιο να το συναντήσεις πληθυσμιακά. Εγώ να φανταστείτε βρήκα και οπαδό του Προκόπη. Τον ψιλικατζή, που του διόρισε την κόρη σε φορέα του υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης.
Άρα, λοιπόν, η νέα επιλογή ταιριάζει απόλυτα με το εκλογικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ και επιπλέον με ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας. Σημειώστε, επίσης, ότι δεν είπε ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ ότι το μεγάλο του πρόβλημα είναι το χρέος της χώρας για να αναζητήσει ευθύνες στον Παυλόπουλο. Το μνημόνιο ήταν ανέκαθεν ο «βραχνάς» του και η απαλλαγή της χώρας από αυτό!
Ακόμα, πρέπει να υπολογίσει κανείς τη μαεστρία της «αριστερής» μας κυβέρνησης να μεταπλάθει σε σημαίνουσες μορφές ύλες «απορριμάτων», που θα κατέληγαν σε ανεξέλεγκτες «χωματερές». Υπολείμματα, δηλαδή, της πολιτικής, που η βιομηχανία της «αξιοπρέπειας» τα επιβάλλει ως σημαντικά και αναγνωρίσιμα στους οπαδούς της «λαϊκής κυριαρχίας».
Έχουμε να δούμε πολλά ακόμα. Ο Αλέξης έχει περίεργο αλλά πιασάρικο χιούμορ. Ό,τι και να κάνει θα βρίσκει τρόπο να το δικαιολογεί, στο όνομα της επαναστατικής αναγκαιότητας. Και πάντα θα ακούγεται από το πλήθος της «αξιοπρέπειας» η επίκληση του αμαρτωλού αντίπαλου δέους: «Ναι, οι άλλοι ήταν καλύτεροι; Δεν τους είδαμε τι έκαναν…». Ακόμα και οι «άλλοι» οι ίδιοι (Να, καλή ώρα ο Πάκης) να συνασπιστούν μαζί του, αυτός θα έχει το δικαίωμα να τους εξαγνίσει.
Μπήκαμε ήδη, στην εποχή των τεράτων. Και έχουμε μόνο δύο επιλογές: Ή να τα μαζέψουμε και να φύγουμε για άλλες «ξενέρωτες» πολιτείες (πού μας περιμένουν δηλαδή;) ή να μείνουμε εδώ και να το απολαύσουμε. Φτάνει μόνο να συγχρονίσουμε με λίγη προσπάθεια την αγαθή μας διάθεση με το «λυτρωτικό» χιούμορ του Αλέξη.
Μόνο κάτι ηθικολόγους αριστερούς λυπάμαι. Κάτι φιγούρες στοχαστικές, που στρίβουν άφιλτρα και μένουν άναυδοι από τις εξελίξεις. Αυτοί, δύσκολα θα συντονιστούν με τον νέο κόσμο που ανατέλλει…
