Άρχισαν τα όργανα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ
Άρχισαν τα όργανα στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Με αφορμή την ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος χθες Ντόρα Μπακογιάννη, Κυριάκος Μητσοτάκης και Γιάννης Μιχελάκης αποδοκίμασαν, εμμέσως πλην σαφώς, τη στάση του Αντώνη Σαμαρά να συναινέσει στην έκδοση της συγκεκριμένης ανακοίνωσης. Η αντιηγετική στάση και των τριών ήλθε ως συνέχεια του δείπνου που παρέθεσε σε καραμανλικά και μητσοτακικά στελέχη η Μαριέττα Γιαννάκου με μενού την επόμενη, χωρίς τον Σαμαρά, μέρα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μπορεί οι βολές κατά του Σαμαρά να μην είναι ευθείες όμως όλοι καταλαβαίνουν πως στόχο έχουν τον ίδιον και τον στενό πυρήνα των συνεργατών του με τον οποίον κυβέρνησε για 2,5 χρόνια τη χώρα. Οι βολές αυτές αναμένεται να πυκνώνουν το επόμενο διάστημα και έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα αντιδράσει ο πρώην πρωθυπουργός. Ενδεχομένως, και για να προλάβει την διεύρυνση των αντιηγετικών κύκλων και τη δημόσια αμφισβήτησή του, θα επιχειρήσει να θέσει ανοιχτά το θέμα στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη εβδομάδα.
Προσώρας, ο Αντώνης Σαμαράς φαίνεται πως ελέγχει το κόμμα και σημαντική μερίδα της κοινοβουλευτικής ομάδας, ενώ στα υπέρ του είναι αφενός ότι ο Κ. Καραμανλής που θα μπορούσε αποτελεσματικά να τον αμφισβητήσει δεν είναι διατεθειμένος να το πράξει και αφετέρου ότι δεν υπάρχει κάποιος άλλος ο οποίος μπορεί άμεσα να τον διαδεχθεί.
Το πρόβλημα για τον Σαμαρά, αλλά και συνολικά για τη Ν.Δ. είναι πως η έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και η μετεκλογική ρητορική και τακτική του Αλ. Τσίπρα φέρνει στην επιφάνεια το στρατηγικό έλλειμμα της συντηρητικής παράταξης στις σημερινές συνθήκες κρίσης. Τυχόν αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ δεν δικαιώνει την πολιτική της Ν.Δ. και ούτε την καθιστά ελκυστική για να την εμπιστευθεί εκ νέου η πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Ο άξονας έχει μετατοπισθεί προς τα αριστερά, ενώ ηττήθηκαν και οι λογικές συνετής διαχείρισης του συστήματος. Ο διάχυτος ριζοσπαστισμός τέμνει εγκαρσίως όλα τα πολιτικά κόμματα με τους πολίτες να αρνούνται τους παραδοσιακούς διαχωρισμούς.
Επιπρόσθετο πρόβλημα για τη Ν.Δ. αποτελεί η συμμετοχή των ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση. Σ’ ένα «κρατικό» κατά βάσιν κόμμα όπως η Ν.Δ. η αποξένωσή του από το κράτος τού στερεί τη δυνατότητα εξυπηρέτησης των ψηφοφόρων του. Πλέον ο διαμεσολαβητής στη σχέση κράτους και δεξιών ψηφοφόρων είναι το κόμμα του Παν. Καμμένου.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο ΠΑΣΟΚ, η πρόσβαση των ψηφοφόρων του οποίου πλέον στο κράτος μπορεί να γίνει κυρίως μέσω του ΣΥΡΙΖΑ. Η κατάσταση αυτή είναι πρωτοφανής για τα δύο κυβερνητικά κόμματα τα οποία νέμονταν, ενίοτε και μέσω ποσοστώσεων, για 40 χρόνια τα ωφελήματα της εξουσίας.
Επίσης, όπως και στη Ν.Δ. έτσι και στο ΠΑΣΟΚ η «επόμενη μέρα» προκαλεί ισχυρούς πονοκεφάλους. Η προκήρυξη συνεδρίου από τον Ευάγγελο Βενιζέλο όπου μεταξύ άλλων θα συζητηθεί και το θέμα της ηγεσίας προκαλεί εντάσεις μεταξύ των δελφίνων. Ο Βενιζέλος μπορεί να θεώρησε προσβολή για τον ίδιον τις αιτιάσεις άμα και ενστάσεις που διατύπωσε στο Πολιτικό Συμβούλιο η Φώφη Γεννηματά για το συνέδριο και την αλλαγή ηγεσίας, η αλήθεια είναι όμως πως αυτά που είπε η Φώφη Γεννηματά, αν δηλαδή όντως εννοεί την παραίτησή του ο Βενιζέλος και δεν είναι απλώς τακτική για να κερδίσει χρόνο, τα σκέπτονται οι περισσότεροι στο ΠΑΣΟΚ. Και τα λένε στις κατ’ ιδίαν και τις μεταξύ τους συζητήσεις.
Η επικέντρωση της αντιπαράθεσης στα πρόσωπα, αν δηλαδή επόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα είναι η Φώφη, ο Λοβέρδος ή κάποιο νεότερο στέλεχος, δείχνει το πολιτικό και ιδεολογικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει το άλλοτε κραταιό κόμμα της μεταπολίτευσης. Η εκλογική του εξαέρωση, η απουσία κοινωνικής αναφοράς, και η πλήρης ταύτισή του με το κράτος το οδηγούν σε περαιτέρω συρρίκνωση. Ακόμη κι αν αλλάξει η ηγεσία του το μέλλον του ΠΑΣΟΚ είναι αβέβαιο. Ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας έχει καλυφθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η εφεξής φθίνουσα πρόσβαση των στελεχών του στον κρατικό μηχανισμό αναμένεται να του δημιουργήσει δυσεπίλυτα οργανωτικά, οικονομικά, πολιτικά και στελεχιακά προβλήματα.
Επιπρόσθετο πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ αποτελεί και η ύπαρξη του Κινήματος του Γ. Παπανδρέου, ακόμη κι αν αυτό δεν εκπροσωπείται στη Βουλή. Στις πρόσφατες εκλογές η σύγκρουση των δύο «brand name», του ΠΑΣΟΚ και του Παπανδρέου μπορεί να ανέδειξε νικητή το πρώτο, όμως στη ροή του χρόνου και των εξελίξεων το πιθανότερο είναι ότι θα επικρατήσει το δεύτερο αφού διακρίνεται από μεγαλύτερη ομοιογένεια και πάθος, αλλά και καλύτερες εννοιολογικές και πολιτικές επεξεργασίες για το εγχώριο και ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, ενώ τοποθετούμενο και πιο φιλικά απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο εύκολο, σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ, να γίνει υποδοχέας μελλοντικής δυσαρέσκειας από αυτόν.
Σε κάθε περίπτωση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ μπαίνουν σε τούνελ. Δεν είναι μόνον ότι ηττήθηκαν εκλογικά, αλλά δεν μπορούν να εισπράξουν και οφέλη από μια πιθανή «δεξιά στροφή» του ΣΥΡΙΖΑ αφού θα πρέπει, για να δικαιώσουν τις πολιτικές τους, να τον στηρίξουν. Αν μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει, στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους-δανειστές της χώρας, να έχει καλύτερα αποτελέσματα τότε το πολιτικό πρόβλημα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ θα διογκωθεί υπέρμετρα…
Γράφει ο Νίκος Φελέκης
