Χανιά 2013 | Η Γενιά της Κρίσης | Τρεις 20ρες Χανιώτισσες με διαφορετικές ιστορίες μιλούν στο zarpa.gr
Στις γυναίκες και στους νέους η ανεργία κτυπάει κόκκινα και σε αυτές τις στατιστικές κατηγορίες η ενηλικίωση ξεκίνησε σκληρά.
Τρεις Χανιώτισες με διαφορετικά προφίλ απαντούν στα ερωτήματα του Γιώργου Κολομπάκη για το σήμερα, την κρίση και το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς.
Η Ζ. είναι 21 ετών, φοιτήτρια στην Κύπρο. Μεγαλωμένη στα Χανιά επέλεξε να σπουδάσει Διοίκηση Ξενοδοχείων και Τουρισμού στην Λεμεσό.
Η Γ. είναι 23 ετών, τελείωσε Γερμανική Φιλολογία και παρέμεινε στην Αθήνα αναζητώντας εργασία
Η Μ. είναι 25 ετών, εκπαιδευτικός και ζει στα Χανιά.
Ζ. 21 ετών, φοιτήτρια: Θα ήθελα μέσα από αυτήν την κρίση η κάθε κοινωνία να αντισταθεί
Μεγάλωσα… στον Πλατανιά Χανίων. Απέκτησα πολύ όμορφες αναμνήσεις από εμπειρίες της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας, που με συνδέουν με τον τόπο καταγωγής μου. Ονειρευόμουν να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου στο μέρος που μεγάλωσα, αποκτώντας ολοένα και περισσότερες αναμνήσεις, στον τόπο αυτό.
Σπουδάζω…. στην Λεμεσό της Κύπρου, στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου (ΤΕΠΑΚ), σε μία σχολή την οποία επέλεξα, αφού θεωρούσα ότι η εξειδίκευση σε αυτόν τον τομέα, θα μου επέτρεπε να αποκτήσω πιο εύκολα μία εργασία στον τόπο καταγωγής μου. Επιπρόσθετα, θεωρούσα ότι η εργασία αυτή θα μου επέφερε καλύτερες συνθήκες επιβίωσης, αν κατάφερνα να αποκτήσω κάποιο σχετικό πτυχίο, όπως συνηθίζεται από το κατεστημένο, που έχει αναπτυχθεί από όλους τους τομείς εργασιών.
Εργάζομαι.. περιστασιακά σε επισιτιστικές μονάδες στον τόπο που σπουδάζω, κλάδος του τομέα στον οποίο εξειδικεύομαι με τις σπουδές μου.
Ασχολούμαι και με αθλητικές δραστηριότητες που προσφέρονται από το πανεπιστήμιό μου, όπως τέννις, μπάσκετ, αεροβική γυμναστική και χορό. Συμμετέχω κυρίως παθητικά σε σεμινάρια και συνέδρια, που αφορούν τις σπουδές μου.
«Αμείβομαι» με το ποσό των 1200€ μηνιαίως από τους γονείς μου, από την έναρξη των σπουδών μου, έως τώρα που βρίσκομαι στην τελική ευθεία απόκτησης του πτυχίου μου. Από την περιστασιακή μου εργασία αποκομίζω περίπου το ποσό των 150€ μηνιαίως.
Ξοδεύω… περίπου 700€ από αυτά για ενοίκιο, ρεύμα, νερό, ίντερνετ και 650€ για τροφή, διασκέδαση, ένδυση.
Συγκατοικώ τους τελευταίους πέντε μήνες με μία φίλη μου, η οποία κατάγεται από τα Χανιά, αλλά μετανάστευσε στην Κύπρο, ενώ τα πρώτα τρία χρόνων των σπουδών μου νοίκιαζα διαμέρισμα μόνη μου.
Η πολιτική για μένα σήμερα είναι κατευθυνόμενη στάση ζωής. Είτε είσαι ενεργός, είτε παθητικός πολιτικά, είτε βρίσκεσαι εντός, είτε εκτός στο πολιτικό παρασκήνιο, δεν μπορείς να αποκτήσεις εξουσία, άρα ούτε και να την ασκήσεις. Ωστόσο, σου παραχωρείται η ευθύνη, χωρίς όμως την αρμόδια εξουσία, είναι αδύνατον να δράσεις. Υπάρχει μία στρατηγική, η οποία καταστρώνεται από τα άτομα, που κατέχουν την εξουσία και χρησιμοποιεί τακτικές, κατευθύνοντας έτσι την πολιτική.
Όσο αφορά την κρίση στην οικονομία, εστερνίζομαι την θεωρία των κύκλων του Κοντράτιεφ, ότι έπειτα από κάθε ύφεση επέρχεται ανάκαμψη, η οποία όμως παρουσιάζει μία νέα πραγματικότητα. Αυτή η νέα πραγματικότητα αφορά την κοινωνία και θα επιφέρει επιδράσεις στα πρωταρχικά μέσα επιβίωσής των ανθρώπων κάθε κοινωνίας.
Τι θα ήθελα να αλλάξει… Θα ήθελα από αυτήν την κρίση, η κάθε κοινωνία να αντισταθεί, να ασκήσει πίεση και να αποκτήσει την εξουσία, που αρμόζει στην ευθύνη της. Έτσι η στρατηγική θα διαμορφώνεται από την κάθε κοινωνία συνεπώς και η πολιτική που θα ακολουθεί, ανάλογα με την δομή της κοινωνίας.
Τι έχω αλλάξει εγώ από τις συνήθειες μου λόγω κρίσης… Έχω ξεκινήσει να αντιλαμβάνομαι διαφορετικά κάθε γεγονός και να αναζητώ την αιτία που συμβάλλει για την έξαρση κάθε φαινομένου, πράγμα που δεν αναζητούσα παλαιότερα. Οι περισσότερες μεταβολές στις συνήθειές μου όμως, πιστεύω ότι οφείλονται στην μεταβολή της ηλικίας μου και όχι στο φαινόμενο της οικονομικής κρίσης.
Για το μέλλον εύχομαι σε μένα + την γενιά μου… Πέρα από την αιτία έξαρσης του φαινομένου, που απαντά στο «γιατί;», να απαντούμε στο «πώς;» θα πράξουμε σε κάθε κρίση και σε κάθε φαινόμενο, που παρουσιάζεται, βασισμένοι στην αειφόρο ανάπτυξη. Τέλος, να προβαίνουμε σε αυτές τις ενέργειες, που αποφασίσαμε, άμεσα.
———————————————————————————————-
Γ. 23 ετών, απόφοιτη Γερμανικής Φιλολογίας, άνεργη: Χωρίς «μέσο» δεν πας ακόμα πουθενά
Μεγάλωσα…στα Χανιά και μένω στην Αθήνα προς το παρόν.
Σπούδασα… στην Αθήνα, στην Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, στο ξενόγλωσσο τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας.
Εργασία… Τώρα ξεκίνησα το ψάξιμο για εύρεση εργασίας. Όπως όλοι γνωρίζουμε διανύουμε μία περίοδο κρίσης που πλήττει την χώρα μας και συγκεκριμένα πολλές ηλικιακές ομάδες. Δυστυχώς αποφοίτησα πάνω στην χαλεπότερη εποχή, αυτή της κρίσης, όπως και πολλοί ακόμα νέοι. Αυτό συνεπάγεται και δυσκολία στην εύρεση εργασίας. Σε αυτή τη φάση οι περισσότεροι, όπως και εγώ, ψάχνουμε δουλειά και άσχετα από το αντικείμενο σπουδών μας. Επιπλέον οι ουρές στον ΟΑΕΔ είναι μεγάλες και από νέους οι οποίοι τρέχουν να βγάλουν κάρτα ανεργίας μήπως τους πάρουν κάποια στιγμή για δουλειά σε κάποιο επιδοτούμενο πρόγραμμα.
Ασχολούμαι… Μου αρέσει πολύ η μουσική, ο κινηματογράφος, το θέατρο, η φωτογραφία, το τρέξιμο, τα ταξίδια, βόλτες με φίλους και εθελοντική βοήθεια όπου χρειαστεί.
Ξοδεύω… τα περισσότερα χρήματα τα ξοδεύω σε διασκέδαση (κινηματογράφο,θέατρο,εστιατόρια,ταξίδια,συναυλίες κτλ) καθώς και κάλυψη βασικών αναγκών (σούπερμαρκετ ).
Μένω… Έμενα μόνη μου όσο σπούδαζα και μετά που αποφοίτησα ξεκίνησα να συγκατοικώ με δύο ξαδέρφες μου.
Η πολιτική για μένα σήμερα είναι… Ένα θέατρο με πολλούς «καλούς» ηθοποιούς . Ίσως και θέατρο σκιών με πολλούς «καραγκιοζάκους» τώρα που το ξανασκέφτομαι.
Τώρα υπολογίζω πολύ περισσότερο κάθε μου έξοδο, μπορεί να στερηθώ πράγματα για βδομάδες ή και μήνες προκειμένου να εκπληρώσω μία συγκεκριμένη επιθυμία μου.
Όσο αφορά την κρίση στην οικονομία + κοινωνία… Χαλεποί καιροί δυστυχώς, δεν μπορώ να πω κάτι άλλο εκτός από αισιοδοξία και εσωτερική δύναμη και πίστη για ένα καλύτερο αύριο και αέναο αγώνα.
Τι θα ήθελα να αλλάξει… Προσωπικά θα ήθελα να υπάρχει αξιοκρατία και να ανταμοίβονται όσοι πραγματικά πασχίζουν για την επίτευξη των στόχων τους. Κακά τα ψέματα η αναξιοκρατία αποτελεί μεγάλο μειονέκτημα στην χώρα μας. Χωρίς «μέσο» δεν πας πουθενά δυστυχώς.
Τι έχω αλλάξει εγώ από τις συνήθειες μου λόγω κρίσης… Συγκρίνοντας τις σπατάλες μου στα πρώτα έτη των σπουδών μου (2007-08) σε σχέση με τα τελευταία (2011-12) παρατηρώ ραγδαία μείωση τους. Τώρα υπολογίζω πολύ περισσότερο κάθε μου έξοδο, μπορεί να στερηθώ πράγματα για βδομάδες ή και μήνες προκειμένου να εκπληρώσω μία συγκεκριμένη επιθυμία μου. Παλιότερα δεν τα υπολόγιζα καθόλου, ξόδευα χωρίς πολλές σκέψεις. Τώρα όμως πρέπει να προσέχουμε για να έχουμε. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κόψει εντελώς τις συνήθειές μου απλά έχω μειώσει σε μεγάλο βαθμό την συχνότητα τους.
Για το μέλλον εύχομαι σε μένα + την γενιά μου.. Για το μέλλον μας εύχομαι να έρθουν καλύτερες μέρες ,να έχουμε όλοι δουλειές να συντηρούμε τις οικογένειές μας και ένα «ευ ζην». Πάνω απ’ όλα υγεία εννοείται και όλα τα άλλα κάπως θα τα βολέψουμε με αισιοδοξία, δύναμη ψυχής και πίστη.
———————————————————————————————-
Μ. 25 ετών, εκπαιδευτικός : Υπήρξε και μια περίοδος όπου έπαιρνα λόγω κρατήσεων μόλις 550 ευρώ
Μεγάλωσα στο νομό Χανίων.
Σπούδασα στο πανεπιστήμιο της Κρήτης στο παιδαγωγικό τμήμα δημοτικής εκπαίδευσης του νομού Ρεθύμνης.
Βρήκα άμεσα εργασία πάνω στην ειδικότητα μου. Δουλεύω σαν δασκάλα σε δημοτικό σχολείο του νομού μου.
Ασχολούμαι και με το θέατρο. Έχω συμμετάσχει σε διάφορες ερασιτεχνικές ομάδες και αυτή την περίοδο είμαι στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ.. Επιπλέον συμμετέχω σε μια εθελοντική ομάδα που με τη δράση της στόχο έχει να βοηθήσει τους συμπολίτες του νομού μας.
Αμείβομαι με το ποσό των 740 € μηνιαίως. Ο μισθός μου έχει μειωθεί δραστικά αφού ένα χρόνο πριν αμειβόμουν με το ποσό των 1200 ευρώ, ενώ υπήρξε και μια περίοδος όπου έπαιρνα λόγω κρατήσεων μόλις 550 ευρώ.
Ξοδεύω το μεγαλύτερο μέρος του μισθού μου σε λογαριασμούς και σε διασκέδαση. Την περίοδο που νοίκιαζα σπίτι σε διαφορετικό νομό για τις ανάγκες της δουλειάς μου – είχα τοποθετηθεί στο Ρέθυμνο γιατί εκεί υπήρχε κενό- ο μισθός μου μετά τις μειώσεις, δεν ήταν αρκετός για να μπορέσω να αυτοσυντηρηθώ. Το ενοίκιο μου και οι βενζίνες μου να πηγαίνω-έρχομαι στο σχολειό του χωριού που είχα τοποθετηθεί μαζί με τους λογαριασμούς του σπιτιού ήταν πάνω από το μισθό μου (550 ευρώ) οπότε για να μπορέσω να ζήσω έπρεπε να παίρνω χρήματα από τους γονείς μου.
Η πολιτική για μένα σήμερα είναι μια φούσκα. Πάντα πίστευα ότι όποιος δε συμμετέχει στα κοινά δεν μπορεί να έχει άποψη για αυτά. Όμως πλέον με όλες τις αποκαλύψεις και όλα τα σκάνδαλα που έχουν κάνει οι πολιτικοί και την εξαθλίωση στην οποία έχουν οδηγήσει το λαό πιστεύω ότι είναι ένα οργανωμένο παιχνίδι το όποιο έχει ως στόχο την οικονομική ενδυνάμωση των λίγων. Με αποτέλεσμα από τα παραπάνω να έχω αποστροφή να ασχοληθώ με αυτό.
Θα ήθελα να μπορώ να σκεφτώ το μέλλον χωρίς φόβο. Φόβο για το αν θα χάσω τη δουλειά μου. Φόβο για το αν χρειαστεί να νοσηλευτώ ότι δε θα υπάρχει ούτε προσωπικό αλλά ούτε και τα κατάλληλα μέσα. Φόβο για το πώς θα μπορέσω να επιβιώσω πέρα από το σπίτι των γονιών μου. Και ίσως το πιο σημαντικό να μπορέσω να σκεφτώ τον εαυτό μου με οικογένεια, με παιδιά…. που σήμερα φαντάζει σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας!
Όσο αφορά την κρίση στην οικονομία + κοινωνία… Η οικονομική κρίση έχει επιφέρει δραματικές επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο στη χώρα μας και ιδιαίτερα πλήττει τους νέους. Η μη παραγωγικότητα, η ανεργία και τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά δημιουργούν άγχος, νευρικότητα, αβεβαιότητα για το αύριο και πολλές φορές απώλεια της αυτοεκτίμησης. Ακόμα και οι νέοι οι οποίοι έχουν κάποια δουλειά (όπως εγώ), η κρίση δε τους αφήνει ανεπηρέαστους, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό δεν απασχολούνται στο αντικείμενο που ειδικευτήκαν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Ενώ το πιο σημαντικό κομμάτι είναι ότι δεν είναι ικανοποιημένοι με τη δουλειά τους λόγο έλλειψης επαγγελματικών προοπτικών στους τομείς ειδίκευσης τους αλλά και εξαιτίας των μισθών πείνας!!!
Τι θα ήθελα να αλλάξει… Θα ήθελα να υπήρχαν πολιτικοί με όραμα και ηθικές αξίες. Προσωπικότητες που θα μπορούσε ο λαός να πιστέψει ξανά σε αυτούς, που θα είχαν στόχο τη σωτηρία της χώρας μας για την οποία θα έπρεπε να είμαστε περήφανοι και όχι να ντρεπόμαστε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες! Ανθρώπους που δε θα ενδιαφέρονταν αποκλειστικά και μόνο στο να πλουτίσει η τσέπη τους. Ανθρώπους κάπως εξυπνότερους από μένα και τον οποιοδήποτε, που θα είχαν τη δυνατότητα να σκεφτούν έναν άλλο τρόπο, διαφορετικό για να εξοικονομήσει το κράτος λεφτά , πέρα από το αυτονόητο: κόβουμε μισθούς και συντάξεις και ενισχύουμε το κεφάλαιο. Ανθρώπους να μας κυβερνούν που θα ήταν πάνω από όλα άνθρωποι. Θα ήθελα να μπορώ να σκεφτώ το μέλλον χωρίς φόβο. Φόβο για το αν θα χάσω τη δουλειά μου. Φόβο για το αν χρειαστεί να νοσηλευτώ ότι δε θα υπάρχει ούτε προσωπικό αλλά ούτε και τα κατάλληλα μέσα. Φόβο για το πώς θα μπορέσω να επιβιώσω πέρα από το σπίτι των γονιών μου. Και ίσως το πιο σημαντικό να μπορέσω να σκεφτώ τον εαυτό μου με οικογένεια, με παιδιά…. που σήμερα φαντάζει σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας!
Τι έχω αλλάξει εγώ από τις συνήθειες μου λόγω κρίσης… Αρχικά άλλαξα τον τόπο διαμονής μου, αναγκάστηκα να φύγω από μια πόλη που περνούσα όμορφα και είχα φτιάξει τη ζωή μου για να γυρίσω πίσω στο νομό μου και στο σπίτι μου. Εννοείται ότι περιόρισα τις ψυχαγωγικές μου εξόδους. Η αγοραστική μου δυνατότητα περιορίστηκε και πλέον όταν ψωνίζω προτιμώ τα μαγαζιά-αλυσίδες γιατί έχουν τη δυνατότητα να κάνουν καλύτερες προσφορές. Επιπλέον ενώ κάθε χρόνο έκανα 1-2 ταξίδια σε Ελλάδα ή εξωτερικό πλέον δεν κάνω κανένα.
Για το μέλλον εύχομαι σε μένα + την γενιά μου… Εύχομαι ένα μέλλον…. Να υπάρχει μέλλον καταρχάς. Γιατί με όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας νιώθω ότι είναι όλα τόσα μαύρα που δεν μπορώ καν να ονειρευτώ το αύριο… Εύχομαι να έχω τη δουλειά μου και να μειωθούν τα ποσοστά ανεργίας στη χώρα μας. Εύχομαι να μεριμνήσουν οι πολιτικοί μας να ενισχύσουν τα δυο βασικά θεμέλια κάθε χώρας την υγεία και τη παιδεία. Εύχομαι επιτέλους να αλλάξουμε σαν λαός αυτή τη νοοτροπία που έχουμε, η οποία επικώς με αηδιάζει… Και η οποία με λίγες λέξεις συνοψίζεται ότι η δυστυχία και αποτυχία του άλλου κάνει εμάς να φαντάζουμε ανώτεροι και πιο επιτυχημένοι δηλ. ήταν αστείο το πόσο πολύ χαρά προκάλεσε στους ιδιωτικούς υπαλλήλους το γεγονός ότι έγιναν μειώσεις στο δημόσιο τομέα, Αντί να προβληματιστούν ότι θα υπάρξει συνεχεία και ότι δε θα σταματήσουν τα μετρά εκεί, αντί να σκεφτούν ότι με τις απεργίες του δημόσιου τομέα έχουμε (ή μάλλον είχαμε) κατακτήσει κάποια πράγματα ως εργαζόμενοι (και αυτό γιατί μέχρι πρότινος δεν είχαμε το άγχος ή το φόβο της απόλυσης) χαιρετούσαν.. Τι πιο όμορφο να προσπαθούσαμε όλοι οι εργαζόμενοι ενωμένοι να φτάσει κ ο ιδιωτικός τομέας το επίπεδο του δημόσιου τομέα, αντί να είμαστε ο ένας εναντία του άλλου, μιας που όλοι είμαστε απλά εργαζόμενοι. Εύχομαι λοιπόν να μάθει ο Έλληνας να προσπαθεί να φτάσει αυτό που ζηλεύει και θαυμάζει, να θέλει να βελτιωθεί ο ίδιος και όχι να θέλει να το καταστρέψει γιατί έτσι θεώρει ότι φαίνεται ο ίδιος καλύτερος. Καταλήγουμε λοιπόν, ότι η κοινωνική κρίση και η κρίση αξιών οδήγησε στην οικονομική κρίση, η οποία με τη σειρά της επηρεάζει την κοινωνία καθώς υπάρχει μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ τους.
