Το φορολογικό στο … «πεζοδρόμιο»
Μου έχει μείνει αξέχαστη μία φράση τραπεζικού στελέχους την περίοδο των παχέων αγελάδων του χρηματιστηρίου.
Όταν σε μία παρέα ένας φίλος οικονομολόγος εξήγησε με απλά και κατανοητά λόγια τι συνέβαινε στο χρηματιστήριο, ότι ήταν μία μεγάλη “φούσκα” και ο κόσμος σύντομα θα έχανε τα χρήματά του, ο παριστάμενος τραπεζιτικός, ενοχλημένος και μη έχοντας τι άλλο να πει δήλωσε με στόμφο (και λίγη απέχθεια)… “ρίχνεις την οικονομία σε πεζοδρομιακό επίπεδο”!
Επειδή λοιπόν το “πεζοδρομιακό επίπεδο”, αυτό που λέει τα πράγματα ως έχουν με απλό, λιτό και κατανοητό τρόπο, αυτό είναι και το δικό μου “επίπεδο”, είναι νομίζω η κατάλληλη περίοδος να ρίξουμε και τα φορολογικά σε “πεζοδρομιακό επίπεδο” και να πούμε επιτέλους και κάποιες αλήθειες για την φορολογία στην Ελλάδα…
Η φορολογική νομοθεσία είναι δαιδαλώδης και πολύπλοκη.
Αυτό δημιουργεί μεγάλες δυσκολίες σε μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις και πολλές φορές οδηγεί σε παρανομίες και πρόστιμα λόγω της ηλίθιας και περιττής γραφειοκρατίας.
Απαιτείται άμεσα η απλοποίησή της!
Η φορολογική νομοθεσία είναι ασταθής.
Οι αυξήσεις των υπαρχόντων φόρων αλλά και η προσθήκη νέων, μόνιμων ή έκτακτων, φόρων, τελών, κλπ καθιστά αδύνατο τον προγραμματισμό νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο τώρα λόγω κρίσης. Συνέβαινε ανέκαθεν γιατί κάθε κυβέρνηση και κάθε υπουργός ήθελε να γράψει την δική του ιστορία και να αφήσει το δικό του στίγμα στο υπουργείο οικονομικών.
Αυτό πρέπει να σταματήσει και να υπάρξει επιτέλους φορολογική σταθερότητα.
Η φορολογία είναι άδικη.
Όταν η φορολογία δεν είναι ίδια για όλους θα υπάρχουν πάντα κάποιοι που θα θεωρούν ότι αδικούνται και η φοροδιαφυγή θα αυξάνεται.
Αυτός είναι και ο λόγος που διεθνώς και διαχρονικά η φορολογία εφαρμόζεται ποσοστιαία. Το ποσοστό (%) σημαίνει ότι δεν πληρώνουν όλοι το ίδιο ποσό αλλά το ίδιο ποσοστό ώστε όσο περισσότερα έσοδα έχει κάποιος τόσο μεγαλύτερο ποσό να πληρώνει.
Η κλιμακωτή φορολόγηση είναι άδικη γιατί αντιμετωπίζει διαφορετικά ακόμα και εισοδήματα που προέρχονται από την ίδια πηγή αλλά κυρίως δημιουργεί ανισότητες.
Έχουμε πχ δύο υπαλλήλους τις ίδιας επιχείρησης οι οποίοι πληρώνονται από την ίδια πηγή αλλά ο ένας παίρνει 1000 ευρώ και ο άλλος 1100 (απλοποίηση για τις πράξεις…). Ο ένας πληρώνει 10% δηλαδή 200 ευρώ και του μένουν καθαρά 800 ευρώ ενώ ο άλλος αλλάζει κλίμακα, πληρώνει 30% δηλαδή 330 ευρώ και του μένουν καθαρά 770 ευρώ!
Σαφώς και είναι τυχαίοι οι αριθμοί και τυχαία τα ποσοστά αλλά η αδικία είναι εμφανής και συμβαίνει πολύ συχνά με όσους βρίσκονται κοντά στην βάση της κάθε κλίμακας.
Τις αδικίες που δημιουργούνται από την παράλογη φορολόγηση προσπαθεί η κάθε κυβέρνηση να τις καλύψει με επιδόματα.
Δεν αναφέρομαι στα ιδιαιτέρως δημιουργικά επιδόματα “μεταφοράς φακέλων”, “πλυσίματος χεριών”, κλπ, αλλά στα επιδόματα τέκνων, πετρελαίου θέρμανσης, φοιτητών, κλπ, κλπ, κλπ.
Η επιδοματική κοινωνική πολιτική είναι χρονοβόρα, κοστοβόρα και άχρηστη.Απαιτεί μία υπέρογκη γραφειοκρατία, στρατιές δημοσίων υπαλλήλων για την αποδοχή και τον έλεγχο των δικαιολογητικών και το τελικό αποτέλεσμα είναι αμφιβόλου αποδοτικότητας.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποφευχθούν και η κοινωνική πολιτική να γίνεται με φοροαπαλλαγές ή ακόμα και με πλήρη φορολογική ατέλεια πχ για τους πολύτεκνους ανάλογα με τον αριθμό των τέκνων και τα εισοδήματά τους, πάντα όμως με βάση αποκλειστικά και μόνο την φορολογική τους δήλωση και με αυτόματο υπολογισμό μέσω TAXIS.
Απλά με έναν νόμο και χωρίς την προσκόμιση άλλων εγγράφων και τον περαιτέρω έλεγχό τους.
Και αφού πλέον κατεβήκαμε για τα καλά στο “πεζοδρόμιο” να πούμε άλλη μία αλήθεια.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι δεν γεμίζουν τα ταμεία του κράτους!
Επιστρέφουν κάποια χρήματα στην πηγή από την οποία τα πήραν!
Φόρους έτσι ώστε να γεμίσουν τα ταμεία του κράτους πληρώνουν όσοι εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι δεν θα έπρεπε καν να συμπληρώνουν φορολογική δήλωση (εφόσον βέβαια δεν έχουν εισοδήματα από άλλη πηγή) και θα έπρεπε οι μηνιαίες τους κρατήσεις να καλύπτουν την “φορολόγησή” τους.
Απλή αριθμητική είναι… ούτε καν μαθηματικά!
Όσο για την φοροδιαφυγή…
Αυτή πια έχει εξελιχθεί σε κυνήγι μαγισσών.
Στοχοποιείται ο ιδιωτικός τομέας (ίσως όχι πάντα αδίκως), αλλά ουδείς αναφέρει τα ιδιωτικά μαθήματα των καθηγητών του δημοσίου, τις επισκέψεις και επισκευές κατ’ οίκων των υδραυλικών και ηλεκτρολόγων του δημοσίου, τις ατομικές φορολογικές δηλώσεις που συμπληρώνουν με το αζημίωτο φοροτεχνικοί του δημοσίου, την αδήλωτη εργασία των συνταξιούχων, κλπ, κλπ, κλπ. Η λίστα είναι ατελείωτη!
Ας σταματήσει λοιπόν το κυνήγι μαγισσών και ασχοληθεί επιτέλους το κράτος με την ουσία.
Πάρα πολύ αυστηρά πρόστιμα και κυρώσεις χωρίς χρονοτριβές και διαγραφές, με μία σειρά τυχαίων ελέγχων όπως γίνεται σε όλες τις φορολογικά πολιτισμένες χώρες.
Δεν χρειάζεται να εφεύρουμε τον τροχό. Απλή αντιγραφή ενός επιτυχημένου μοντέλου χρειάζεται για αρχή και η εφαρμογή θα δείξει αν χρειαζόμαστε 1-2 τροποποιήσεις.
Θα μπορούσα να συνεχίσω για ώρες…
Όλα τα παραπάνω – και πολλά άλλα- αντιμετωπίζονται πάρα πολύ απλά…
Νομοθετώντας με την…
απλή κοινή λογική…
ΜΑΝΙΑ “ΚΟΙΝΟΣ-ΤΟΠΟΣ”
Όπως θέλουν τα λένε μου φαίνεται, από την εποχή των Εκσυγχρονιστών μέχρι σήμερα! Κάθε Οικονομία ευημερεί λόγω 3 παραγόντων: Σταθερότητα θεσμική, Εμπιστοσύνη επιχειρηματική, Αισιοδοξία δημοσιονομική. Ακριβώς αυτά που αποσυνθέτουν οι ξεφτίλες σε Ελλάδα & ΕΕ! Για χρόνια καταδυναστεύει τον Κόσμο ο τυφώνας ΤΙΝΑ = There Is No Alternative δήθεν. Τα νεολιμπεράλ τζιμάνια προβάλλουν τη Λιτότητα -άρα & την εξαθλίωση των μαζών- ως το μόνο δρόμο προς την Ανάπτυξη, και την από σπόντα Ευημερία, συμφώνως με την tricκledown ανοησία.
Ο Βουλγαραποστόλης ομολόγησε το πρωί στο Super FM, ότι «Ανάπτυξη» χωρίς «Δημόσιες Επενδύσεις» δεν νοείται! Ορθόν, επενδύσεις από το κρατικό κουμπαρά, είτε προς κρατικές επιχειρήσεις, είτε προς τους ολιγάρχες.. ο «Κυρίαρχος Λαός», αυτός ο παλιομαλάλας, ας επιλέξει…
Είναι σημαντικό να αυτοχρηματοδοτείται ένα κράτος, και να μην βασίζει την ύπαρξή του στη “φορολόγηση εισοδήματος”, και τελικά στην αλιεία της μικρής μαρίδας! Όπως και κάθε χώρα με πετυχημένη Οικονομία, η Ελλάδα μπορεί να λειτουργήσει αποδοτικά με μικτή καπιταλ-σοσιαλιστική οικονομική πολιτική. http://sites.google.com/site/evdaemonia/why-singapore Βέβαια, λόγω της νοσηρότητας της “πτωχής & άτιμης” Ελλαδας, απαιτούνται έξτρα δραστικά μέτρα: ελάττωση του Φόρου Ειδικής Κατανάλωσης επί των καυσίμων, μηδενισμός του ΦΠΑ, κατάργηση των φόρων εισοδήματος, αλλά και των λογής λογής κουλών έμμεσων φόρων, μεταφράζεται σε άμεση μείωση του κακώς κείμενου «Κράτους», ως βρόχου της Ελεύθερης Αγοράς, και νταβατζή της Επιχειρηματικότητας. Εκτός από την προφανή προσέλκυση κεφαλαίων, ημεδαπών & ξένων επενδυτών, ζωτικής σημασίας συνέπεια μιας τέτοιας μεταρρύθμισης θα είναι και ο οριστικός διαχωρισμός Κράτους από ιδιωτικά συμφέροντα, στα οποία μέχρι τώρα καθίζει συνέταιρος, κατάσταση που δυσχεραίνει την Εργασία, και κατ’επέκταση την Οικονομία & την Κοινωνία.
Όταν μπαίνει _σ υ ν έ τ α ι ρ ο ς_ το Κράτος, εννοείται ότι δεν μπορεί να δράσει ως _ρ υ θ μ ι σ τ ής, και να ελέγξει αντικειμενικά μια επιχείρηση, για εργασιακά, περιβαλλοντικά και άλλα θέματα!! Το τραγικό είναι ότι στην πορεία ούτε τους φόρους της πλερωνει τελικά η επιχείρηση, καταφεύγοντας σε νομικίστικα κολπάκια, μέχρι και σε ωμό εκβιασμό (“το κλείνω, και φεύγω Βουλγαρία!”, με αποκορύφωμα το Βγενό με την αυθάδικη κερδοσκοπία & εκβιασμό που έκανε κατά τη _δ ι ά ρ κ ε ι α_ της πώλησης του ΟΤΕ στην Ντόιτσε Τελεκομ!). Επιπλέον, μια αποκατάσταση της ιερότητας της Εργασίας, μόνο καθολική Ευημερία μπορεί να φέρει..
Έσοδα Κράτους: Αποκλειστικά ως αμοιβή για υπηρεσίες & προϊόντα που πραγματικά προσφέρονται, δηλ. όχι πια τέλη, πρόστιμα, έκτακτες εισφορές, κλείσιμο βιβλίων, τεκμήρια, και λοιπές ληστοεπιδρομές. Σταματώντας να τρώει από τα έτοιμα, το Κράτος ΜΠΟΡΕΙ να οργανώσει αποδοτικότερα τα έσοδα από τα δικά του τα “μαγαζιά”. Κάπως έτσι ίσως επέλθει η ακριβοθώρητος εξυγίανση της παραγωγικότητας των κρατικών εταιριών που διαχειρίζονται Εθνικό Πλούτο..
Ασχέτως από τα ενδεχόμενα που παίζουν -€, δρχ ή $, ευρωπαϊκή πορεία ή οτιδήποτε άλλο, κλπ- το Κράτος χρειάζεται χρήμα, άφθονο & γρήγορα. Οπότε απαιτείται και δήμευση αποθεματικών από εταιρίες που καταδικάζονται για απάτες (δι’ασήμαντον αφορμή, μέχρι και για κατασκοπία, όπως η Vodafone http://www-old.forthnet.gr/templates/postingPrint.aspx?p=150254 ) εις βάρος του Δημοσίου Συμφέροντος, ένας τρόπος για «να πάρουμε πίσω τα κλεμμένα». Χωρίς να εμπλακεί σε ατέρμονα ξετυλίγματα διαδρομών μίζας & διαφθοράς, η Ελλάδα μπορεί πολύ απλά να διεκδικήσει την κυριότητα και την κερδοφορία 10, 20 εταιριών που, ούτως άλλως έχουν στηθεί εις βάρος της..
Ναι μεν ισχυρότατο Κράτος όσον αφορά την προστασία της Εργασίας και του Περιβάλλοντος, αλλά όσο το δυνατόν πιο «λίγο», ως προς τις επεμβάσεις του στην Οικονομία, και με λίγες δοσοληψίες, άρα και «δοσοληψίες». Εκμηδενισμός των πάσης φύσεως παροχών, χορηγήσεων, επιδοτήσεων, πριμοδοτήσεων, κλπ, μόνο ωφέλιμος μπορεί να είναι τόσο για τα ταμεία του Κράτους, όσο και για τον αγώνα εναντίον της Διαφθοράς: Κατάργηση παροχών = Μηδενισμός Διαφθοράς!
Επανίδρυση απαραίτητων ρυθμιστικών θεσμών, στη σωστή τους διάσταση, για αδιάφθορη χρήση: Επιθεώρηση Εργασίας, ΡΑΕ, ΕΡΣ, ΕΕΤΤ κλπ Για να σταματήσουμε ν’αναρωτιόμαστε, “που είναι το Κράτος”: Άρση πονηρών θεσμών, όπως πχ ο “πράξεις νομοθετικού περιεχομένου», «νόμος περί ευθύνης υπουργών”, η “κομματική πειθαρχία” και οι ποικίλες χρηματοδοτήσεις του Υπoυργείου Τύπου & ΜΜΕ.