Πασχαλινό μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου
Αναφορά στις όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «σταυρώσεις», τίς ταλαιπωρίες, τίς ἀβεβαιότητες, τίς ἀνασφάλειες, τούς φόβους, τίς φοβίες, τίς θλίψεις, τίς στενοχωρίες, τίς εἰρωνίες, τίς ἀνέχειες, τίς πιέσεις, τίς ἀνεργίες» κάνει με το Πασχαλινό του μήνυμα ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος.
Μεταξύ άλλων ο Αρχιεπίσκοπος επισημαίνει πως «αὐτές οἱ καταστάσεις, τίς ὁποῖες ζοῦμε σήμερα, εἶναι ὀδυνηρές καί δυσβάστακτες, πού δυστυχῶς ὁδηγοῦν πολλούς ἀδελφούς μας καί σέ ἀσθένειες σωματικές καί ψυχικές, ἀλλά, ὅπως εἶναι γνωστόν καί σέ αὐτοκτονίες, ἄγνωστες καί ἀδιανόητες μέχρι σήμερα εἰς τήν Κρήτην μας.»
Το πλήρες μήνυμα του Αρχιεπισκόπου:
«Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
παιδιά τῆς Ἐκκλησίας,
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Ἑορτάζομε κι ἐφέτος, τήν σημερινήν ἡμέρα, τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, τό Πάσχα τῶν Ἑλλήνων, τό Πάσχα μας. Ἡμέρα Γιορτῆς, χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως.
Ὁ λαός καί τό Γένος μας, διά μέσου τῶν αἰώνων καί εὐτυχῶς καί σήμερα, ἐκφράζει τήν πίστη καί τήν χαρά του μέ τόν γνωστόν αὐτόν χαιρετισμό «Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!», ὁ ὁποῖος γιά τήν Ἀναστάσιμη περίοδο τῶν σαράντα ἡμερῶν, ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως, ἀντικαθιστᾶ κάθε ἄλλο χαιρετισμόν. Μέ τόν χαιρετισμόν αὐτόν ἐκφράζεται τό βίωμα, ἡ πίστη, ἡ μετοχή, ἡ χαρά καί ἡ ἀγαλλίαση γιά τό Γεγονός τῆς Ἀναστάσεως.
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Μέ αὐτό τόν Ἀναστάσιμο χαιρετισμό τοῦ λαοῦ καί τῆς Παραδόσεώς μας, σᾶς χαιρετίζομε καί ἐμεῖς σήμερα καί ἀπό αὐτό τόν διαχρονικό καί αἰώνιον χαιρετισμό μας, τῆς πραγματικότητας τῆς Ἀναστάσεως, θά ἀντλήσωμε σήμερα μηνύματα, ἐλπίδα καί ζωή, γιά τήν Ἐποχή μας, γιά τίς συνθῆκες, ὑπό τίς ὁποῖες ζοῦμε, στούς δύσκολους καιρούς μας.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Ὅπως εἶναι γνωστόν σέ ὅλους μας, ὁ Χριστός ἐσυκοφαντήθηκε, ὑπονομεύθηκεν, ἐδιώχθηκεν, ἐπροδώθηκεν, εἰρωνεύθηκεν, ἐμαστιγώθη-κεν, ἐσταυρώθηκεν, ἐτάφη, κατέβηκεν εἰς τόν Ἅδην, εἰς τόν ὁποῖον ἔμεινεν μέ τούς ἀπ’ αἰῶνος κεκοιμημένους ἀνθρώπους, τούς ὁποίους ἐσυνάντησεν, ἔσπασε τά δεσμά τοῦ θανάτου καί τοῦ Ἅδου καί ἐλευθέρωσεν ἀπό τή φθορά καί τόν θάνατο τό γένος ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀναστήθηκεν.
Εἰς τήν συνέχεια, ἐμφανίσθηκεν εἰς τούς μαθητές Του καί ὄχι μόνον. Ἔφερε τήν Ἀνάστασή Του, τό μέγα αὐτό, αἰώνιον Δῶρον εἰς τόν λαόν Του, τούς λαούς καί τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν Ἐποχῶν καί ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἔμεινε μαζύ μας ὅλη τήν Ἀναστάσιμη περίοδο, γιά νά βεβαιωθοῦμε καί νά χαροῦμεν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, τό μέγα αὐτό Γεγονός τῆς Ἀναστάσεως, νά μποροῦμε καί ἐμεῖς νά γιορτάζωμε, νά ἐλπίζωμε, νά χαιρώμαστε, νά ζοῦμε ἀναστάσιμα, χαρούμενα καί αἰσιόδοξα, νά βροῦμε τόν ἑαυτό μας, τόν δρόμο τῆς Ἀναστάσιμης, τῆς ἀληθινῆς ζωῆς μας καί νά συνεχίσωμεν εὐλογημένα τήν ζωήν καί τήν πορείαν μας εἰς αὐτόν τόν κόσμον.
Αὐτή ἧταν ἡ πορεία τοῦ Χριστοῦ μας, ὁ ὁποῖος «…δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν…», ὅπως πάντοτε λέγομε καί ὁμολογοῦμεν εἰς τό Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας, ἐταπεινώθηκε μέ τήν δικήν Του τήν θέλησην, ἐσταυρώθηκε, κατέβηκε εἰς τόν Ἅδην, καί στήν συνέχεια, μᾶς ἔφερε τήν εὐλογία τῆς Ἀναστάσεώς Του, τήν ὁποία σήμερα γιορτάζομε, μέσα σέ κλῖμα θλίψεως, καταθλίψεως, ἀπελπισίας, φόβου, καί ἀπαισιοδοξίας.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ζοῦμε καί ἐμεῖς σήμερον ὡς ἀνθρωπότητα, ὡς Ἑλλάδα, ὡς τό Γένος μας, ἀλλά καί ὡς ἄνθρωποι, ὡς πρόσωπα, τήν ἴδια περίπου κατάσταση, τήν ὁποίαν ἔζησεν ὁ Κύριός μας, πρίν ἀπό τήν Ἀνάστασή Του, «θλιβόμενοι, ἀπορούμενοι, καταβαλλόμενοι…πάντοτε τήν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φέροντες, ἴνα καί ἡ ζωή τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ» (Β΄ Κορ. 4,8,10).
Ὑποφέρομε καί ἐμεῖς σήμερα ὅπως περίπου καί ὁ Χριστός, κατά τόν Ἀπόστολόν Του, τά γνωστά σέ ὅλους βάσανα καί τίς «σταυρώσεις», τίς ταλαιπωρίες, τίς ἀβεβαιότητες, τίς ἀνασφάλειες, τούς φόβους, τίς φοβίες, τίς θλίψεις, τίς στενοχωρίες, τίς εἰρωνίες, τίς ἀνέχειες, τίς πιέσεις, τίς ἀνεργίες καί ὅλες τίς καταστάσεις, οἱ ὁποῖες εἶναι γνωστές καί πολύ δυσάρεστες σέ ὅλους μας, ἰδιατέρως δε, εἰς τούς νέους μας, τούς νέους Ἐπιστήμονες, τούς πολλούς ἀνέργους, τούς ἀνθρώπους τῶν Πόλεων, οἱ ὁποῖοι βρισκόμαστε μακρυά ἀπό τήν γῆ καί τά δῶρα της, τά ὁποῖα μᾶς δίδει ὅταν τήν καλλιεργοῦμε καί τήν περιποιούμαστε.
Ὅλες αὐτές οἱ καταστάσεις, τίς ὁποῖες ζοῦμε σήμερα, εἶναι ὀδυνηρές καί δυσβάστακτες, πού δυστυχῶς ὁδηγοῦν πολλούς ἀδελφούς μας καί σέ ἀσθένειες σωματικές καί ψυχικές, ἀλλά, ὅπως εἶναι γνωστόν καί σέ αὐτοκτονίες, ἄγνωστες καί ἀδιανόητες μέχρι σήμερα εἰς τήν Κρήτην μας.
Σ’ αὐτές ἀκριβῶς τίς καταστάσεις, τίς ὁποῖες βιώνομε σήμερα, μποροῦμε καί εἶναι ἀπαραίτητο νά θυμηθοῦμε καί νά ζήσωμε, ὅσα ἔζησεν ὁ Θεάνθρωπος Κυριός μας, πρίν ἀπό τήν Ἀνάστασή Του, «τοῦ Χριστοῦ τά παθήματα τόν Σταυρόν καί τήν Ταφήν Του», μετά ἀπό τά ὁποῖα «Ἀνέστη καί ἀληθῶς Ἀνέστη».
Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι καί ἡ μοναδική σημερινή ἐλπίδα καί ἀνάσα μας, τήν ὁποίαν μποροῦμε νά ζήσωμε καί νά χαροῦμε, νά γιορτάσωμε καί νά στηριχθοῦμε σ’ αὐτήν. Ὅ,τι καί ἄν περνοῦμε σήμερα, ὅ,τι καί ἄν ὑποφέρομε, ὅσο καί ἄν πονοῦμε καί ἀποθαρρυνόμαστε, ὅσον καί ἄν σταυρωνώμαστε καί τρομάζομε, γιά ὅλα ὅσα βλέπομε εἰς τά Μέσα Ἐνημερώσεως, διαβάζομε καί μᾶς διαλύουν καί μᾶς πιέζουν, ἡ Ἀνάσταση ὑπάρχει, ἡ Ἀνάσταση ἔρχεται καί ἦλθε καί τήν γιορτάζομε σήμερα. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας, σήμερα προσφέρεται σέ μᾶς, εἰς τήν ζωήν μας, τήν ἀλλάζει, τήν ὀμορφαίνει καί τήν στηρίζει.
Ἔχομεν ἤδη τήν δυνατότητα καί τήν χαρά νά τήν ζοῦμε, ἀλλά πιό πολύ νά τήν ζήσωμεν ἐάν ὑπομείνωμε «τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ» (Ρωμ.8,18) τοῦ σημερινοῦ καιροῦ, τοῦ καιροῦ τῆς δύσκολης Ἐποχῆς μας, ἐάν μείνωμε σταθεροί καί ἀμετακίνητοι εἰς τήν Ὀρθοδοξία μας, εἰς τήν Παράδοσή μας, εἰς τίς ἀρχές καί στίς ρῖζες μας, τίς ὁποῖες οἱ εὐλογημένοι πρόγονοί μας, ἔζησαν καί παρέδωκαν εἰς ἐμᾶς, ὅταν καί ἐκεῖνοι ἀντιμετώπιζαν τά δικά των μαρτύρια, τίς δουλεῖες, τούς διωγμούς καί τίς ἀνέχειές των.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ὑπάρχει καί σήμερα γιά ὅλους ἐμᾶς, γιά τήν Χώρα, τόν λαό μας καί ὅλους, ἡ Ἀνάσταση, ἡ ἐλπίδα, ἡ χαρά, ἡ αἰσιοδοξία καί τό γέλιο.
Μποροῦμε νά χαροῦμε, νά διασκεδάζωμε παραδοσιακά μέ χορούς καί πανηγύρια καί γλέντια, ἀλλά πάντοτε μέσα εἰς τήν ἀλήθεια καί τό πνεῦμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καί πάντοτε ἐγίνετο ἀπό τούς Πατέρες μας, διά μέσου τῶν αἰώνων.
Νά ἐπανέλθει καί νά μείνει αἰώνια ἡ χαρά, ἡ αἰσιοδοξία καί ἡ ἐλπίδα εἰς τά πρόσωπά μας, τά σπίτια καί τίς οἰκογένειές μας, τά Σχολεῖα, τά καταστήματα, τίς ἐπιχειρήσεις, τά ἐπαγγέλματα, τά Χωριά μας, τά Νοσοκομεῖα, τίς Κλινικές, τίς Φυλακές μας καί ὁπουδήποτε ἀλλοῦ.
Ὑπάρχει ἡ Ἀνάσταση καί ἡ ζωή, αὐτήν τήν ὁποία σήμερα γιορτάζομε. Σ’ αὐτήν πατοῦμε, σ᾿ αὐτήν ἐλπίζομε καί μόνον μέ αὐτήν θά νικήσωμεν κάθε κακό, κάθε ἐμπόδιο καί ὅλα τά σημερινά ἀδιέξοδα.
Ὁ Ἀναστημένος Κύριος, μᾶς ἀνασταίνει. Στήν Ἀνάστασή Του αὐτήν καί μέ αὐτήν θά ζήσωμε καί θά ζοῦμε αἰώνια. Αὐτό εἶναι σήμερα ἡ μοναδική μας ἐλπίδα καί τό μέγα ἐλπιδοφόρο καί αἰσιόδοξο μήνυμα.
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Μέ πατρικές εὐχές καί πολλήν ἀγάπη
