Η Αλέκα Κανελλίδου επιστρέφει στο θέατρο με fame

«Αυτό που με φοβίζει σήμερα περισσότερο είναι η φημολογία και η διχόνοια», λέει η ηθοποιός Αλέκα Κανελλίδου, με αφορμή την επιστροφή της στο θεατρικό σανίδι και στην παράσταση «Fame».

Οι λέξεις «come back» (επιστροφή στη σκηνή, εν προκειμένω) δεν την εκφράζουν.

«Δεν πιστεύω στο ‘come back’ για τους καλλιτέχνες, γιατί οι καλλιτέχνες, όταν έρχονται, δεν φεύγουν ποτέ. Απλά υπολειτουργούν, ξεκουράζονται, βλέπουν τα πράγματα λίγο απ’ έξω κι όταν ο ένας αναζητήσει τον άλλο, βρίσκονται. Κάπως έτσι το βλέπω εγώ».

Η Αλέκα Κανελλίδου επιστρέφει, λοιπόν, καλλιτεχνικά και όχι σε μια μουσική σκηνή, όπως ενδεχομένως θα περίμενε κανείς. Ο ρόλος της διευθύντριας της σχολής «Fame» της ταίριαξε γάντι, λένε όσοι την είδαν στις πρόβες. Το φαντασμαγορικό μιούζικαλ, που «άνθισε» τη δεκαετία του ΄80 και αγαπήθηκε απ’ όλο τον κόσμο, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τις 15 Δεκεμβρίου κι έως το τέλος των γιορτών στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», σε σκηνοθεσία Θέμιδος Μαρσέλλου.

«Ο ρόλος μου είναι αυτός της διευθύντριας μιας Μουσικής Ακαδημίας, στην οποία διδάσκονται βεβαίως εκτός από υποκριτική, χορός, τραγούδι, μουσική κι όλα τα άλλα μαθήματα, όπως λογοτεχνία. Με λίγα λόγια μορφώνονται σφαιρικά οι σπουδαστές κι εγώ έχω αυτόν το ρόλο. Ως διευθύντρια, διδάσκω λογοτεχνία».

«Έχει μήνυμα το Fame;», είναι το πρώτο ερώτημα. «Όσον αφορά το μήνυμα, όποιο μήνυμα φέρνει, ελπίδα είναι. Yποχρέωσή μας των καλλιτεχνών, είναι να το φέρνουμε στην επιφάνεια και να το δίνουμε στον κόσμο. Και το Fame το έχει αυτό», λέει η τραγουδίστρια με την αισθαντική ερωτική φωνή, που αγαπήθηκε πολύ από το κοινό, αλλά κράτησε πάντα χαμηλούς τόνους και απέφυγε την υπερβολική δημοσιότητα και έκθεση.

Φοβήθηκε αυτή την έκθεση στη δημοσιότητα; «Δεν μπορείς να θες να κάνεις αυτή τη δουλειά και να φοβάσαι να εκτεθείς. Αυτά είναι δυο πράγματα που πάνε παρέα. Περπατάνε παρέα», απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια.

Επηρεασμένη απόλυτα από την κατάσταση, που βιώνει η Ελλάδα, και τις δυσκολίες των ανθρώπων της, λέει «είμαι μάνα κι έχω κι εγγόνι». Αλλά, όπως τονίζει, αυτό που την ενοχλεί περισσότερο από όλα είναι η φημολογία.

«Οι φήμες. Ναι, αυτό είναι που με ενοχλεί πιο πολύ από όλα. Ακούμε συνέχεια φήμες για όλα. Παντού. Δεν αφήνουν τον κόσμο στην ησυχία του, να αντιμετωπίσει όπως μπορεί ο ίδιος αυτό που είναι μπροστά του. Τι να πω; δύσκολα τα πράγματα», τονίζει. Την ενοχλεί, ασφαλώς, ό,τι ενοχλεί όλους τους Έλληνες. «Όλο αυτό που συμβαίνει γύρω μας αυτή τη στιγμή, που δεν είναι καθόλου ευχάριστο», σημειώνει.

Όσο για την καθημερινότητά της, «δεν υπάρχει. Υπάρχει η καθημερινότητα όλων. Από την ώρα που θα ανοίξουμε τα μάτια μας μέχρι την ώρα που θα τα κλείσουμε, βομβαρδιζόμαστε από πράγματα που μας ενοχλούν. Έχουμε φτάσει στο σημείο να μη θέλουμε να ακούμε ειδήσεις. Να μη θέλουμε να ακούμε φήμες», διευκρινίζει.

Η Αλέκα Κανελλίδου πιστεύει στη δύναμη του Έλληνα: «Αν οι Έλληνες ξεπεράσουμε αυτό που φοβίζει πιο πολύ από όλα, ότι προσπαθούμε να πολεμήσουμε ο ένας τον άλλο, αν είμαστε ενωμένοι και δεν μπορέσει κανείς να μας ρίξει το μικρόβιο του διχασμού, τότε ναι. Πρέπει να καταλάβουμε ότι εγώ κι εσύ είμαστε συνοδοιπόροι».

Και συμπληρώνει: «Ξέρεις, τα λεφτά δεν θα έρθουν σήμερα, θα έρθουν αύριο. Οι νέοι άνθρωποι θα βρουν άλλους τρόπους, άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες, το βλέπεις ήδη να γίνεται. Πρέπει να είμαστε σαν γροθιά όμως, δεν πρέπει να τα βάζουμε ο ένας με τον άλλο. Αυτό πιστεύω ότι θα είναι το χειρότερο λάθος, που μπορεί να γίνει».

Πολλές φορές τη ρώτησαν γιατί απομακρύνθηκε συχνά από τον χώρο του τραγουδιού.

«Δεν απομακρύνθηκα, είναι αυτό που είπα στην αρχή. Κανένας καλλιτέχνης δεν φεύγει από αυτό που κάνει σε όλη του τη ζωή. Απλά, υπάρχουν στιγμές που έχει την ανάγκη να δει λίγο τα πράγματα απ’ έξω. Υπάρχουν κάποιες στιγμές που αισθάνεσαι κουρασμένος και θέλεις να ξεκουραστεί. Υπάρχουν στιγμές που γίνονται πράγματα γύρω σου, που δεν σε ικανοποιούν. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους».

Πριν πολλά χρόνια (σσ. το 1989) η UNICEF την επέλεξε ως την Ελληνίδα τραγουδίστρια που κατ΄αρχάς έλαβε μέρος στο Φεστιβάλ, στην Ολλανδία, όπου πραγματοποιήθηκε ο παιδικός διαγωνισμός τραγουδιού. Όταν η ίδια εκδήλωση έγινε στην Ελλάδα, παρουσιάστρια ήταν η ίδια. Σήμερα, άραγε, έχει σχέση με τη UNICEF;

«Είναι μια πάρα πολύ μεγάλη υπόθεση η UNICEF. Μόνον που εμείς, αυτή τη στιγμή, έχουμε τόσα προβλήματα δικά μας… Έβλεπα πριν λίγο στην τηλεόραση ότι μάζευαν παιχνίδια για να δώσουν στα παιδιά, πρέπει να κοιτάξουμε πρώτα τα δικά μας παιδιά».

Δηλώνει, πάντως, αισιόδοξη για το μέλλον: «Αλίμονό μου, αν δεν φύλαγα λίγη αισιοδοξία. Στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου πάντα έχω λίγη αισιοδοξία. Έχω παιδί, έχω εγγόνι. Δεν μου επιτρέπεται να μην έχω αισιοδοξία».