Δημοτική αστυνομία και παρκάρισμα
Σάββατο μεσημέρι κάθομαι έξω από το εμπορικό κατάστημα που έχει η σύζυγος μου και «θαυμάζω» μητέρες που προσπαθούν να περάσουν τα παιδικά καροτσάκια από τις συμπληγάδες των παρκαρισμένων αυτοκινήτων. Το συγκεκριμένο περιστατικό δεν λαμβάνει χώρα στα Κουνουπιδιανά ή στη Χαλέπα, αλλά στις «αλυσίδες». Ναι αυτές τις γνωστές αλυσίδες, το πιο κεντρικό πολυδιαφημισμένο σημείο της πόλης μας, αυτό από το οποίο διέρχονται χιλιάδες συμπολίτες μας κάθε μέρα και όχι μόνο.
Αποκορύφωμα βέβαια αποτέλεσε η προσπάθεια ενός από τους συμπολίτες μας να ανεβάσει το απαιτητικό του τετράτροχο όχημα στο πεζοδρόμιο της γωνίας Καραολή & Δημητρίου κάτι που οδήγησε σε φραστικό διαπληκτισμό δικό μου και των ιδιοκτητών εμπορικών καταστημάτων με τον οδηγό του οχήματος. Σε σχετική μου ερώτηση στον οδηγό, έλαβα την απάντηση – ερώτηση «εσύ ποιος είσαι». Η απάντηση είναι ότι είμαι ένας πολίτης αυτής της χώρας που πιστεύει στο νόμο – τάξη – συμπεριφορά. Άλλη απάντηση είναι ότι είμαι συνδικαιούχος, ως φορολογούμενος του εν λόγω πεζοδρομίου και απαιτώ την διατήρηση της κοινόχρηστης ιδιότητάς του αντί της αυθαίρετης ιδιωτικοποίησής του. Άλλη απάντηση είναι ότι είμαι αυτός που πληρώνει αστρονομικό ποσό για να διατηρώ 4 μ βιτρίνα στην συγκεκριμένη περιοχή και δεν μοιράζομαι δυστυχώς με κανένα άλλο αυτή μου την υποχρέωση. Επίσης είμαι αυτός που θα κληθεί να βοηθήσει την μητέρα με το καροτσάκι (εκ χαρακτήρος) την ίδια ώρα που ο «μάγκας» θα πίνει τον καφέ του χαλαρός 10 μ πιο πέρα.
Μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με το αρμόδια τμήμα της δημοτικής αστυνομίας, κατά την επόμενη μία ώρα ουδεμία κίνηση συνέβη, ούτε από την δημοτική αστυνομία ούτε από τα αυτοκίνητα.
Το παράδοξο είναι ότι η σύζυγος μου έχει «αρπάξει αρκετές κλήσεις από τον εν λόγω φορέα γιατί στάθμευσε το ιχ όχημά μας (από τα μικρότερα σε μέγεθος αυτοκίνητα της αγοράς) στα απομακρυσμένα σοκάκια εκεί που δεν φτάνει το φως, γιατί ενδεχομένως ενοχλήθηκε κάποιος από τους μόνιμους κατοίκους και κατήγγειλε την «παρανομία».
Βλέπετε αν και πληρώνουμε 2000 ευρώ το μήνα ενοίκιο δεν έχουμε δικαίωμα κάρτας ελεύθερου παρκαρίσματος στην περιοχή. Ας επενδύουμε τα κεφάλαιά μας στην τοπική κοινωνία ανοίγοντας θέσεις εργασίας. Λέτε μήπως κράτος και πολίτες να μας σέβονταν περισσότερο αν το όνομά μας ήταν γραμμένο στη λίστα Λαγκάρντ;
Η ιστορία λέει πως ναι, στη χώρα του δήθεν και του βίσματος ο σεβασμός θα ήταν μεγαλύτερος.
Δυστυχώς ή ευτυχώς για εμάς όμως, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε εδώ… εκ χαρακτήρος.
Καλές γιορτές σε όλους όσοι διακατέχονται από αίσθημα δικαίου. Οι υπόλοιποι δεν με ενδιαφέρουν… εκ χαρακτήρος.
